Κάτω στον Πειραιά
στα Καμίνια
φτώχεια καλή καρδιά
μα και γκρίνια
μάζεψα μια βραδιά
τα σαίνια
κι ήρθα κρυφά
τον παλιό μου καημό
να σου πω.
Κάτω στον Πειραιά
στο μουράγιο
είπα να σκοτωθώ
μα τον Άγιο
μα έκανα υπομονή
και κουράγιο
κι ήρθα κρυφά
τον παλιό μου καημό
να σου πω.
Μάτια βουρκωμένα,
παραπονεμένα
δίχως αγάπη και πόνο
κανένας δε ζει
μάτια βουρκωμένα
πάρτε με κι εμένα,
πάρτε με τώρα να πάμε
στον κόσμο μαζί.
Νίκος Γκάτσος
Το είδαμε: SintomiSinantisi
