Το ιδιαίτερο και συγχρόνως διαφορετικό νέο βιβλίο του Μπάμπη Αργυρίου "Άλμπουμ διασκευών"

Υπάρχουν συγγραφείς που γράφουν για μουσική, υπάρχουν μουσικοί που γράφουν για την μουσική και την μουσική των άλλων, υπάρχουν μουσικολόγοι που επιστημονικά ταξινομούν ότι ακούμε, σε εγκυκλοπαίδειες, λεξικά ή χρηστικά ευρετήρια, αλλά σε μια ξεχωριστή κατηγορία, υπάρχουν εραστές της μουσικής που γράφουν μουσικές ιστορίες με την λεκτική διαμαρτυρία ενός Bob Dylan, με την πεσιμιστική κατάθεση ενός Lou Reed, με την επαναστατική διάθεση ενός Mick Jagger, την βωμολοχική μανία ενός Johnny Rotten, την λυρική διάθεση ενός Leonard Cohen, την μελαγχολική έξαψη ενός Tim Buckley, τον μυστικοπαθή ερωτισμό ενός Jim Morrison και την πρωτοπορία μιας Bjork, τέτοιος θαυμαστός ιστοριογράφος είναι ο Μπάμπης Αργυρίου.

Μόλις πρόσφατα, τον Νοέμβριο του 2019, κυκλοφόρησε το τρίτο του βιβλίο «Άλμπουμ διασκευών», που όπως γράφει στο εξώφυλλο «…η μουσική προσπαθεί να κρυφτεί - και συχνά τα καταφέρνει - παρότι οι ιστορίες έχουν ως πηγή έμπνευσης βιογραφίες, χαρακτηριστικά και στίχους ροκ μουσικών».

Μετά τα δύο πρώτα βιβλία, τα «Έχω όλους τους δίσκους τους»-2013 και «Προτιμώ τα παλιά τους»-2015 το «Άλμπουμ διασκευών» έρχεται μάλλον σαν φυσική συνέχεια για το ιδιόμορφο στυλ του συγγραφέα, που αναπτύσσει μια ξεχωριστή σχέση μεταξύ αναγνώστη, δημιουργού και ακροατή, που διαβάζει και συγχρόνως «ακούει» μουσική.

Σ’ αυτό λοιπόν το τρίτο βιβλίο ο ράδιο-πειρατής “Radio Free”, το ¼ των “Life in Cage”, ο φαν-ατικός διπλοπρόσωπος “Rollin’ Under”, ο ανένταχτος «τεμπέλης» νους της “Lazy Dog Rec.” και τελικά ο πανταχού παρών “Mic.gr”, Μπάμπης Αργυρίου μέσα από ένα ποταμό 40 ιστοριών μοιράζει σενάρια, ρόλους, αφηγήσεις, μνήμες, φλάς-μπακ, επιστολές, κυνηγητό σε δρόμους, πλαγιές και βουνοκορφές, κρυφές σκέψεις, απίθανες πιθανότητες και σκόρπιους στίχους, πασπαλισμένα με αστερόσκονη από βινύλια που όλη η μουσική του χθες, του σήμερα και του αύριο κρύβεται σε λέξεις μέσα στις 340 σελίδες αυτού του βιβλίου.

Οι ιστορίες-κεφάλαια έχουν την rock-n-roll αύρα ενός top 40, τις προτιμήσεις του συγγραφέα πέρα από είδη, εποχές και στυλ. Αν και κάπου γράφτηκε πως θυμίζει το “High Fidelity” του Νick Ηornby, δεν διακρίνω σύγκριση αγωνίας με τις μουσικές ασφάλειες και ανασφάλειες αυτού του βιβλίου-ταινία.

Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το, ήταν το μνημειώδες, «αχαρτογράφητο» διπλό άλμπουμ με 45 τραγούδια-χείμαρρος των Καλιφορνέζων Minutemen : “Double nickels on the dime”-1984. Σε αυτόν τον δίσκο που αρχικά είχε αγνοηθεί από τα ΜΜΕ αλλά και υποτιμηθεί από τον κορυφαίο κριτικό Robert Christgau, όπως παραδέχτηκε αργότερα, όλη η μουσική, η λεκτική τέχνη των στίχων, τα πολιτικά μηνύματα, η μάχη των φύλων, τα λογοπαίγνια, η καυστική σάτιρα, η πρόζα, τα αλληλοσυγκρουόμενα μουσικά είδη και οι πηγές του, κρύβονται μέσα σε τέσσερεις πλευρές βινυλίου, έτσι και στο «Άλμπουμ διασκευών» οι λέξεις, τα πρόσωπα και οι εικόνες έχουν πολλαπλές αναγνώσεις και πολύ περισσότερους αποδέκτες.

Ο συγγραφέας βάζει τους ήρωες του αλλά και δικούς μας ήρωες, σε απρόβλεπτες καταστάσεις, ανεμπόδιστους από εποχές και ήθη, σε μουσικό ή μη διάλογο και δράση, έτσι που να μονολογούμε μέσα μας πολλές φορές, «πως δεν το είχα σκεφτεί αυτό».

Στο «Άλμπουμ διασκευών», η Bjork σίγουρα θα μπορούσε να είναι Υπουργός Πολιτισμού ή όπως γράφει ο Μπάμπης, Υπουργός Τολμιτισμού (sic), αφού είχε συμμετάσχει και στο υπερθέαμα «ΑΘΗΝΑ 2004», έχει λοιπόν όλη την απαιτούμενη προϋπηρεσία διορισμού. Οι Clash μας διηγούνται την ιστορία τους …δια αλληλογραφίας. Μαθαίνουμε ή αναρωτιόμαστε τι συνέβαινε στο μυαλό του Ian Curtis, αν ο Bob Marley και η ρέγκε έχουν σχέση με την επανάσταση του ’21, αν οι Beatles ήταν η μεγαλύτερη απάτη στην rock-n-roll ιστορία και πόσο φιλόδοξος πραγματικά ήταν ο David Jones – David Bowie.

Το βιβλίο από μόνο του αποπνέει τα αρώματα και των δικών μας σκέψεων και φράσεων για την μουσική και τον κόσμο όπως είναι, όπως θα θέλαμε να είναι ή όπως θα τον συνθέταμε εξ ολοκλήρου από σκιές και φως, από ήχους και νότες, από λέξεις και φθόγγους που μαζεύουμε στο πέρασμα του χρόνου.

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΒΟΛΟΓΚΑΣ