1. Η επίγνωση είναι κάτι που υπάρχει αβίαστα κάθε στιγμή, δεν είναι επίδραση συσσωρευμένων αναμνήσεων για προστασία του «εγώ».
2. Η επίγνωση δεν είναι απόφαση, ούτε αποτέλεσμα θέλησης.
3. Επίγνωση είναι η απόλυτη και χωρίς όρους παράδοση σε «αυτό που είναι» την κάθε στιγμή, χωρίς εκλογικεύσεις, χωρίς τη διαίρεση σε παρατηρητή και παρατηρούμενο.
4. Επειδή η επίγνωση δεν είναι συσσωρευτική, δεν είναι κάτι που αφήνει υπολείμματα, γι’ αυτό δεν χτίζει το «εγώ», ούτε θετικά ούτε αρνητικά.
5. Η επίγνωση είναι πάντα στο παρόν, και έτσι δεν δημιουργεί ταυτίσεις, ούτε επαναλαμβάνεται ούτε φτιάχνει συνήθειες.
6. Ο νους που είναι γεμάτος από γνώσεις, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προσθέτει κι άλλες γνώσεις, κι άλλες πληροφορίες – τεχνολογικές, φιλοσοφικές, ψυχολογικές και λοιπά. Η επίγνωση δεν χρειάζεται γνώσεις, αλλιώς γίνεται κι αυτή πρόβλημα.
7. Πρέπει να υπάρχει επίγνωση που δεν ανήκει στη σκέψη. Αν έχεις επίγνωση με σκοπό να φέρεις κάποιο αποτέλεσμα, με σκοπό να μεταμορφώσεις αυτό που βλέπεις, τότε αυτή η επίγνωση βρίσκεται στο πεδίο του εαυτού, του «εγώ». Και όσο αναζητάμε ένα αποτέλεσμα, βρισκόμαστε ακόμα στο πεδίο της σκέψης, δηλαδή στο πεδίο του «εγώ».
Από το βιβλίο «Εγώ χωρίς Εγώ»
Κρισναμούρτι
