..........το απομεσήμερο για μια στιγμή καθήσαμε και κοιταχτήκαμε βαθειά μέσα στα μάτια...μια πεταλούδα πέταξε απ’ τα στήθεια μας...ήτανε πιο λευκή απ’ το μικρό λευκό κλαδί της άκρης των ονείρων μας..ξέραμε πως δεν ήταν να σβηστεί ποτές...το βράδυ ανάψαμε φωτιά και τραγουδούσαμε γύρω τριγύρω: ...φωτιά ωραία φωτιά μη λυπηθείς τα κούτσουρα...φωτιά ωραία φωτιά μη φτάσεις ως τη στάχτη...φωτιά ωραία φωτιά καίγε μας λέγε μας τη ζωή...εμείς τη λέμε τη ζωή την πιάνουμε απ’ τα χέρια κοιτάζουμε τα μάτια της που μας ξανακοιτάζουν...κι αν
είναι αυτό που μας μεθάει μαγνήτης το γνωρίζουμε...κι αν είναι αυτό που μας πονάει κακό τόχουμε νιώσει..εμείς...τη λέμε τη ζωή... πηγαίνουμε μπροστά...και χαιρετούμε τα πουλιά της που μισεύουνε...είμαστε από καλή γενιά "..........
Μαρία Δούση
Από την ποιητική συλλογή Ήλιος ο πρώτος
