Απαραίτητο στοιχείο της αυτοεκτίμησης, είναι να ζει κανείς ξέροντας ότι είναι άξιος αφενός να δεχτεί και αφετέρου να επιτρέψει στον εαυτό του να πάρε από τη ζωή ό,τι θετικό έχει να του δώσει.
Αυτοεκτίμηση, επίσης, πάει να πει ότι δεχόμαστε πως αξίζουμε – και με το παραπάνω – όσα καλά μας συμβαίνουν, καθώς και ότι δεχόμαστε ευχαρίστως τα δώρα, τις φιλοφρονήσεις, τα χάδια, την παρουσία και, πάνω απ’ όλα, την αναγνώριση αυτών που μας περιβάλλουν.
Λένε πως ήταν κάποτε ένας βασιλιάς που ήθελε να μείνει στην ιστορία, ως αυτός που χάρισε στην ανθρωπότητα τη δυνατότητα του διαφωτισμού.
Έτσι λοιπόν, αποφάσισε να καλέσει στο παλάτι του τους σπουδαιότερους σοφούς, επιστήμονες και μυστικιστές του κόσμου. Όταν συγκεντρώθηκαν όλοι εκεί, τους ζήτησε να εργαστούν από κοινού για να καταγράψουν σ’ ένα βιβλίο όλα όσα ήξεραν για τον κόσμο και θεωρούσαν σημαντικά για να μεταδοθούν στις μελλοντικές γενιές. Τους ζήτησε ιδιαιτέρως να απορρίψουν κάθε τι ασήμαντο και να κρατήσουν μόνο τα ουσιώδη.
Μήνες ολόκληρους δούλεψαν ακούραστα οι σοφοί, κι ένα χρόνο σχεδόν μετά από κείνη την πρώτη σύναξη, ψάχνουν τον βασιλιά για να του παραδώσουν το έργο που τους είχε παραγγείλει: μια συλλογή εκατόν σαράντα τόμων με πεντακόσιες σελίδες ο καθένας, όπου περιέχεται – κατά τους σοφούς – ό,τι είναι σημαντικό να ξέρει κανείς στον κόσμο.
Βλέπει τους τόμους ο βασιλιάς και λέει: «Όχι, όχι. Είναι πολύ σπουδαία αυτή η συλλογή, αλλά δεν μπορεί να δοθεί στον κόσμο. Είναι υπερβολικά εκτενής και κανένας δεν θα τη διαβάσει ολόκληρη. Πρέπει να συντομευθεί. Σας παρακαλώ, συνεχίστε να δουλεύετε. Απομονώστε απ’ αυτές τις έννοιες τις λιγότερο σημαντικές και αφήστε μόνο τις βασικές.»
Δουλεύουν ακόμη ένα χρόνο οι μεγάλες αυτές προσωπικότητες, και συνοψίζουν όσα είχαν γράψει αρχικά. Μετά, παρουσιάζουν στον βασιλιά, έναν και μοναδικό τόμο δύο χιλιάδων κρυπτογραφημένων σελίδων.
«Όχι» ξαναλέει ο βασιλιάς. «Τη σοφία πρέπει να μπορεί να την προσεγγίζει ο καθένας, κι όχι μόνο οι μυημένοι. Σας παρακαλώ, δουλέψτε ακόμη λίγο. Αφαιρέστε τα περιττά, συνοψίστε ό,τι έχετε γράψει, απλοποιήστε και ομαδοποιήστε τις ιδέες.»
Ο βασιλιάς χρειάστηκε να περιμένει άλλα δύο χρόνια για να πάρει το αποτέλεσμα. Μια μέρα, ζητούν ακρόαση οι σοφοί. Φαίνονται όλοι πολύ ικανοποιημένοι.
«Εδώ είναι» του λέει ο πρεσβύτερος. Αυτή είναι η περίληψη όσων είναι απολύτως απαραίτητο να ξέρει κανείς.»
Και δίνουν στον βασιλιά ένα μόνο φύλλο χαρτί, στο οποίο υπάρχει γραμμένη μία και μοναδική φράση:
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΦΗ ΔΩΡΕΑΝ.»
«Η ιδέα είναι ότι τίποτα καλό δεν σου προσφέρεται τσάμπα, και σε διαβεβαιώ πως η πληρωμή πάντα προκαταβάλλεται. Με μια καλώς νοούμενη αυτοεκτίμηση, θα μάθεις να δέχεσαι ως τροφή όλα τα θρεπτικά στοιχεία που σου προσφέρει το περιβάλλον, με τη βεβαιότητα πως όλα αυτά σου ανήκουν, γιατί – ακόμη κι αν δεν ξέρεις το πώς – τα έχεις κερδίσει.
Έτσι λοιπόν: έχω υψηλή αυτοεκτίμηση, πάει να πει πως είμαι αληθινά αυτός που είμαι, αυτόνομος, ικανός να οριοθετώ, περήφανος που είμαι αυτός που είμαι και, τέλος, απολύτως ανοιχτός να δεχτώ από το σύμπαν αυτά που έχω κερδίσει.
Πηγή: απόσπασμα από το βιβλίο «ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ» του Χόρχε Μπουκάι – εκδ. opera,
