Οδυσσέας Ελύτης: πρόσωπο υδάτινο φτασμένο σαν το φως άστρου που χάθηκε πριν αιώνες..

............" πρόσωπο υδάτινο φτασμένο σαν το φώς άστρου που χάθηκε πριν αιώνες..

Απόσπασμα από το 'Μαρία Νεφέλη'

...ακούω τα νερά και σε καταλαβαίνω...κι ας μην έχεις ιδέαν εσύ...και παρακολουθώ τον απέραντο δρόμο που ακολούθησα για να σού μιλήσω έτσι..μιά μέρα θα δαγκάσεις μές στο νέο λεμόνι και θ'αποδεσμεύσεις τεράστιες ποσότητες ήλιου απο μέσα σου...όλα τα ρεύματα τών θαλασσών άξαφνα φωτισμένα θα σε δείξουν ν'ανεβάζεις τη θύελλα στο ηθικό επίπεδο...θα κατηχηθείς απ'τα πουλιά κι ένα φύλλωμα λέξεων θα σε ντύσει ελληνικά...μιά σταλαγματιά θ'αποκορυφωθεί ανεπαίσθητα στα τσίνορά σου ...πέρ'απ'τον πόνο...μετά πολύ απ'το δάκρυ....όλη τού κόσμου η απονιά θα γίνει πέτρα ηγεμονικά
να καθίσεις μ'ένα πουλί πειθήνιο στην παλάμη σου...τέλος...θ'αρμοστείς αργά
στο μεγαλείο τής ανατολής και τού ηλιοβασιλέματος...

....μουσική...ω Κυριακή συννεφιασμένη
στον μέσα κόσμο τού καθρέφτη...εκεί..
....που βηματίζω ψάχνοντας την αληθινή μου μέρα...λάμπει ο βυθός με τα χρωματιστά του βότσαλα σαν άστρα.....είμαστε το αρνητικό τού ονείρου και ζούμε τη φθορά πάνω σε μιάν ελάχιστη πραγματικότητα...κι είναι ανάγκη....να πάμε μπροστά .να γεμίσουμε όλα τα κενά εάν όχι και ν'αυτοκαταστραφούμε
αντλώντας δύναμη απο τα περασμένα ....ένας καιρός θά'ρθει να κελαηδήσουμε όρθιοι και στην ομορφιά γενναίοι....αργά ή γρήγορα τα πουλιά θα μάς εξημερώσουν "....................

Μαρία Δούση