Έντγκαρ Άλαν Πόε: Η περιπετειώδης ζωή του «πατέρα» της αστυνομικής λογοτεχνίας..

Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Edgar Allan Poe), γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1809 και πέθανε στις 7 Οκτωβρίου 1849.

Αμερικανός ποιητής, συγγραφέας και κριτικός, υπήρξε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του αμερικανικού ρομαντισμού. Το λογοτεχνικό του έργο επηρέασε την παγκόσμια λογοτεχνία και απετέλεσε τη βάση πάνω στην οποία οικοδομήθηκαν και εξελίχθηκαν σύγχρονα λογοτεχνικά είδη, όπως οι ιστορίες τρόμου, φαντασίας καθώς και η αστυνομική λογοτεχνία, της οποίας δικαίως θεωρείται πατέρας της.

Γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1809 στη Βοστώνη των ΗΠΑ από γονείς ηθοποιούς. Ήταν το δεύτερο από τα τρία παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας του Ντέιβιντ εγκατέλειψε την οικογένειά του, όταν ο μικρός Έντγκαρ ήταν μόλις δύο ετών και πέθανε πέντε μήνες αργότερα, στις 11 Δεκεμβρίου 1811. Η μητέρα του Ελίζαμπεθ που υπέφερε από φυματίωση πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου 1811. Μετά το θάνατο της μητέρας του, έζησε στο σπίτι του εύπορου καπνέμπορου Τζον Άλλαν, στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια, χωρίζοντας έτσι από τα αδέλφια του. Σε ένδειξη σεβασμού προς τη θετή του οικογένεια, πρόσθεσε το « Άλλαν» στο επώνυμό του.

Όταν έγινε έξι χρόνων, η οικογένεια Άλλαν μετακόμισε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Σκωτία και την Αγγλία, όπου παρέμεινε για πέντε χρόνια. Ξεκίνησε την εκπαίδευσή του πρώτα στη Σκωτία και αργότερα εισήχθηκε ως οικότροφος στο Chelsea. Η αγάπη του για τη λογοτεχνία και την ποίηση δεν άργησαν να φανούν. Μετά το θάνατο και της θετής μητέρας του Φράνσις, με την οποία είχε καλύτερη επικοινωνία, οι σχέσεις του με το θετό πατέρα του εντάθηκαν.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ο Τζον Άλλαν δεν υπήρξε καθόλου γενναιόδωρος με τον Έντγκαρ, κάλυπτε μόνο ένα μέρος των διδάκτρων, για να τον εξαναγκάσει να εγκαταλείψει τις λογοτεχνικές του ανησυχίες κάτι που τον οδήγησε να στραφεί στο τζόγο, για να βγάλει επιπλέον χρήματα. Αντί όμως για επιπλέον χρήματα, ο νεαρός Έντγκαρ δημιούργησε χρέη που έγιναν η αιτία να επιδεινωθεί η σχέση του με τον θετό του πατέρα.

Το 1826 μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, για να το εγκαταλείψει ένα χρόνο μετά. Το 1827 εγκατέλειψε το σπίτι των Άλλαν και κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό, πιθανά για λόγους επιβίωσης, αν και δεν άντεχε καθόλου την αυστηρότητα και την πειθαρχία του στρατιωτικού περιβάλλοντος. Για να εκδικηθεί το θετό του πατέρα που δεν τον στήριζε οικονομικά, δημιουργούσε προβλήματα και δεν άργησε να βρεθεί εκτός της στρατιωτικής Ακαδημίας.

Επιστρέφοντας στο σπίτι του, αντί τα πράγματα να πάνε καλύτερα, ήταν έτοιμος να ζήσει άλλη μια προσωπική τραγωδία: η γειτόνισσα και αρραβωνιαστικιά του Elmira Royster είχε αρραβωνιαστεί κάποιον άλλο. Πληγωμένος και απογοητευμένος, εγκαταλείπει το πατρικό του και δεν κοιτά ποτέ πια πίσω. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε το πρώτο βιβλίο του, μια ποιητική συλλογή με τίτλο «Ταμερλάνος και άλλα ποιήματα». Για αρκετά χρόνια εργάζεται σε λογοτεχνικά περιοδικά και συνεχίζει να εκδίδει έργα του, με την οικονομική υποστήριξη και βοήθεια φίλων του. Από το 1831 προσπάθησε να ζει αποκλειστικά από τη συγγραφή και ήταν από τους πρώτους αμερικανούς συγγραφείς που επιχείρησαν να κάνουν κάτι τέτοιο.

Μετακινείται στις ΗΠΑ ψάχνοντας ευκαιρίες δουλειάς και γιατί όχι εύκολου πλουτισμού, καθώς ο τζόγος ήταν πάντα ένα αξιοπρεπές για τον ίδιο καταφύγιο: Νέα Υόρκη, Βαλτιμόρη, Φιλαδέλφεια και ξανά στο Ρίτσμοντ. Από το 1831-1835 ζει στο σπίτι της θείας του στη Βαλτιμόρη, Μαρίας Κλεμ, αρχίζοντας να καλοβλέπει τη μικρή ξαδέλφη του Βιρτζίνια. Η μικρή του δίνει λογοτεχνική έμπνευση και σύντομα θα βρει ερωτική θέση στην καρδιά του. Το ζευγάρι παντρεύεται το 1836, με τη Βιρτζίνια να είναι μόλις 13 ετών (αν και στο πιστοποιητικό γάμου αναφερόταν ως 22).

Το 1838 εκδόθηκε «η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ». Το επόμενο καλοκαίρι μετακομίζει στη Φιλαδέλφεια και ξεκινά να εργάζεται σαν βοηθός συντάκτη, ενώ παράλληλα, δημοσιεύει άρθρα, διηγήματα και κριτικές, αναπτύσσοντας όλο και περισσότερο τη φήμη του. Τον Ιανουάριο του 1842, η σύζυγός του έδειξε τα πρώτα δείγματα ότι πάσχει από φυματίωση. Ο Έντγκαρ δεν το άντεξε και κατέφυγε στο ποτό. Εγκατέλειψε τη θέση του στο περιοδικό Graham’s Maagazine και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη.

Στις 29 Ιανουαρίου 1845 εκδόθηκε «το Κοράκι», το πασίγνωστο έργο του, που του χάρισε μεγάλη αναγνώριση και τον βοήθησε να αυξήσει λίγο το εισόδημά του, δίνοντας διαλέξεις, τίποτα όμως ουσιαστικό, αφού εξαιτίας της έλλειψης νόμων περί πνευματικών δικαιωμάτων, ο συγγραφέας δεν είχε σημαντικές απολαβές από τα έργα του.

Τον Ιανουάριο του 1847, η σύζυγός του Βιρτζίνια πέθανε από φυματίωση, όπως και η βιολογική του μητέρα και ο αδελφός του. Ο Πόε, παρά την κακή του υγεία από το ποτό, την κατάχρηση οπίου και τα ατελείωτα οικονομικά του προβλήματα, συνεχίζει να γράφει. Εμπλέκεται σε διάφορα ειδύλλια, ενώ ζει πλέον με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Σχεδιάζει να εκδώσει το δικό του λογοτεχνικό περιοδικό αλλά δεν θα προλάβει. Στις 27 Σεπτεμβρίου φεύγει από το Ρίτσμοντ με κατεύθυνση τη Φιλαδέλφεια, με σκοπό να συναντήσει την ποιήτρια Λέον Λάουντ, με αφορμή την επιμέλεια της έκδοσης ενός τόμου με έργα της.

Τον ανακάλυψε κάποιος περαστικός σε κατάσταση παραληρήματος, στους δρόμους της Βαλτιμόρης, ο οποίος μετά από υπόδειξη του Πόε, έστειλε επιστολή στο δρα. J. E.Snodgrass, ενημερώνοντάς τον σχετικά. Ο Snodgrass έλαβε την επιστολή στις 3 Οκτωβρίου και την ίδια ημέρα φρόντισε, μαζί με τον θείο του Πόε, Χένρυ Χέρινγκ, για τη μεταφορά του Πόε στο νοσοκομείο. Ο Πόε δεν κατάφερε να συνέλθει. Δεν μπόρεσε να εξηγήσει πως είχε οδηγηθεί στην κατάσταση που βρέθηκε ούτε σε ποιον ανήκαν τα ρούχα που φορούσε και πιστεύεται ότι δεν ήταν δικά του. Την τέταρτη νύχτα της νοσηλείας του στο νοσοκομείο φέρεται να προφέρει επανειλημμένα το όνομα Ρέυνολντς. Ο θεράπων ιατρός του, σε επιστολή προς τη θεία του, αναφέρει ότι οι τελευταίες του λέξεις ήταν «Lord help my poor soul» που σημαίνει «Κύριε, βοήθησε τη φτωχή ψυχή μου».

Η πραγματική αιτία θανάτου του παραμένει ένα μυστήριο αφού δεν βρέθηκε επίσημο πιστοποιητικό θανάτου. Ο Snodgrass που τον γνώριζε προσωπικά και βρισκόταν μαζί του τις τελευταίες μέρες του, βεβαίωνε πως ο θάνατός του προήλθε από τον αλκοολισμό, σε αντίθεση με το Δρα John Moran που θεωρούσε πως ο θάνατός του δεν σχετιζόταν με χρήση κάποιας τοξικής ουσίας. Υπάρχουν και άλλες θεωρίες για πιθανή σύφιλη, επιληψία, δολοφονία, λύσσα κλπ. που όμως καμία δεν επιβεβαιώνεται επίσημα.

Ο Matthew Pearl, συγγραφέας του βιβλίου «Η σκιά του Poe» γράφει ότι ο Πόε είχε όγκο στον εγκέφαλο. Ο Pearl βάσισε τα συμπεράσματά του στα αποτελέσματα της εκταφής του σώματος του Πόε το 1875, τα οποία ανέφεραν ότι ο εγκέφαλος του ποιητή ήταν εντελώς άθικτος και ορατός. Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε πέθανε στις 7 Οκτωβρίου 1849 και η ταφή του έγινε στις 8 ή 9 Οκτωβρίου στη Βαλτιμόρη και αποτελεί ένα ιδιαίτερο αξιοθέατο της περιοχής.

Για πολλές δεκαετίες από το 1930 μέχρι το 2008, στον τάφο του Πόε, εμφανιζόταν ένας μυστηριώδης θαυμαστής κατά τις πρώτες πρωινές ώρες των γενεθλίων του Πόε, στις 19 Ιανουαρίου, ο οποίος άφηνε κόκκινα τριαντάφυλλα στον τάφο του και έκανε πρόποση με ένα μπουκάλι κονιάκ.