Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη
Charnett Moffett – Music From Our Soul
Τον Ιούνιο ένας από τους πιο εμβληματικούς μπασίστες των τελευταίων 30 χρόνων έγινε αισίως 50 ετών. Το παιδί θαύμα που ξεκίνησε την δισκογραφία του από την τρυφερή ηλικία των 8 πριν από τέσσερις δεκαετίες, μάζεψε μερικoύς από τους εδώ και χρόνια φίλους του, από την crème de la crème της τζαζ για να γιορτάσει το γεγονός. Όλοι τους καταπληκτικοί μουσικοί: ο «παλιός» Pharoah Sanders στο σαξόφωνο, ο κιθαρίστας Stanley Jordan, ο πιανίστας Cyrus Chestnut, και οι ντράμερ Jeff "Tain" Watts (συνεργάτης με πολλούς, ξεχωρίζει για τις συνεργασίες του με τους Wynton and Branford Marsalis), Mike Clark (χρόνια συνεργάτης με τον Herbie Hancock) και Victor Lewis (απλά ενδεικτικά …συνεργάτης των Woody Shaw, Kenny Baron, και Stan Getz). Οι κλασσικές φόρμες, η free jazz, η bebop, το φανκ, το ροκ και η soul αναδεικνύουν την απίστευτη χημεία που αναβλύζει από κάθε δευτερόλεπτο του δίσκου. Η δημιουργικότητα και η μίξη των διαφορετικών στυλ φτιάχνει μια φαρέτρα κομματιών αξιοζήλευτη, που υποστηρίζεται ιδανικά από την παρέα του, πιστοί στο όραμα του. Απολαυστικές και οι ερμηνείες στα Mood Indigo του Duke Ellington και So What? του Miles Davis. O δίσκος αποτελεί μια ένωση live καθώς και στούντιο ηχογραφήσεων.
Ακούστε τα: Love in the Galaxies, Mediterranean, Freedom, So What?, Come and Play, Just Need Love.
The Danish Radio Big Band, Charlie Watts - Charlie Watts Meets The Danish Radio Big Band
Το κρυφό μυστικό της μεγάλης αδυναμίας του γερόλυκου ρόκερ για την τζαζ έπαψε να είναι μυστικό τη δεκαετία του ’80. Από τότε έχει κυκλοφορήσει τις εναλλακτικές δουλειές του με διάφορα σχήματα, Rocket 88, The Charlie Watts Orchestra the Charlie Watts Quintet, the Charlie Watts Tentet και The ABC&D of Boogie Woogie . Η μουσική συνάντηση του ντράμερ των Rolling Stones με την 11μελή ορχήστρα του Δανέζικου ραδιοφώνου, έλαβε χώρα πριν από επτά χρόνια. Η ιδέα ανήκε στον άγγλο τρομπετίστα και μέλους της, Gerard Presencer. Ο απολαυστικός γεμάτος ήχος της, μελωδικός και συγχρόνως ρυθμικά στιβαρός, δένει ιδανικά με τον σούπερ σταρ, με τέσσερις μόλις ημέρες πρόβες, ενώ στο όλο εγχείρημα συμμετέχει ο παιδικός φίλος του, γείτονας του από τις ημέρες που ανακάλυπταν μαζί στο Λονδίνο, τους τζαζ δίσκους 78 στροφών, o μπασίστας Dave Green… και ναι διασκευάζουν και Rolling Stones, τρία μάλιστα τραγούδια.
Ακούστε τα: I Should Care, Elvin Suite part I&II, You Can’t Always Get What You Want, (Satis)Faction.
https://www.youtube.com/watch?v=zwTEUljwuVo
Ahmad Jamal – Marseille
Το παιδί θαύμα και βιρτουόζος του πιάνου, που ξεκίνησε από τα τρία του χρόνια να χτυπάει τα πλήκτρα με αποτέλεσμα στα δεκατέσσερά του να έχει γίνει επαγγελματίας πιανίστας, έρχεται με έναν καινούργιο δίσκο. Διανύοντας την 6η δεκαετία δισκογραφικής παρουσίας, κυκλοφορεί τον 66ο δίσκο του ως αρχηγός σχήματος. Σαν να μην πέρασε ούτε ημέρα από τη φρεσκάδα, την μελωδικότητα, το μαγευτικό groove και τον αυτοσχεδιασμό του 1958 και τον δίσκο At the Pershing: But Not for Me, με την υπέροχη με μινιμαλιστική διάθεση, διασκευή με πολύ μεγάλη επιτυχία στο Poinciana. Από τις 8 συνθέσεις του δίσκου που ηχογραφήθηκε στη Γαλλία, οι 6 του ανήκουν (οι τρεις, παραλλαγές στο ομότιτλο κομμάτι του δίσκου) ενώ διασκευάζει το παραδοσιακό Sometimes I Feel Like a Motherless Child και το jazz standard Autumn leaves. Ο πριν από λίγες ημέρες, 2 Ιουλίου, 87χρονος πλέον μουσικός είναι να απορείς πως μπορεί να ακούγεται το ίδιο φρέσκος και σήμερα. Τι να πρωτοθαυμάσεις τους αφρικάνικους / κουβανέζικους ρυθμούς του Pots En Verre, την cool διάθεση που αποπνέει το Marseille, ειδικά με τα φωνητικά της Mina Aggossi, και που στο παρελθόν συχνά για αυτό χαρακτηρίσθηκε και ως πιανίστας κοκτέιλ μουσικής, τον χώρο των συνθέσεων, κάτι για το οποίο τον θαύμαζε και ο Miles Davis. Προσωπικά λάτρεψα τον συνδυασμό του πιάνου του με τους ήχους του πορτορικανού περκασιονίστα Manolo Badrena, ειδικά στη μαγική διασκευή των φθινοπωρινών φύλλων, μια συνεργασία που κρατάει δικαιολογημένα χρόνια.
Ακούστε τα: I came to see you/You were not there, Pots en Verre, Marseille (instrumental & με την Mina Aggossi), Autumn Leaves, Baalbeck.
https://www.youtube.com/watch?v=f98rHQI8y5Q
Daymé Arocena – Cubafonia
Ρυθμός, ρυθμός και ρυθμός. Αυτή είναι η ραχοκοκαλιά του δεύτερου δίσκου της καινούργιας ντίβας που ξεπρόβαλε το 2015 από την Κούβα. Με μια φωνή που συμβαδίζει με την Celia Cruz και έχει τη χροιά και τη δυναμική να συγκριθεί με μια άλλη ντίβα, την ατελείωτη Aretha. Αν και πολύ νωρίς για να σταθεί πλάι τους ισάξια ο δεύτερος σταθμός του ταξιδιού της, δε μπορεί παρά να μας κάνει αισιόδοξους για αυτά που είναι να έρθουν. Όμως το μέλλον καλύτερα να μας ανησυχεί στο μέλλον όταν θα γίνει με τη σειρά του παρών. Εν έτη 2017 αυτό που έχει τρομερό ενδιαφέρον είναι η ολοκληρωμένη ηχητικά δουλειά της 24χρονης, με τίτλο Cubafonia. Ρούμπα και Μάμπο, δίνουν το στίγμα, συνοδεύονται από το ταγκό, το μπολερό και την μπατσάτα, αλλά είναι όταν η τζαζ και η σόουλ έρχονται για να ενωθούν στην παρέα που τα πράγματα γίνονται μαγικά, ταξιδιάρικα και στιγμές στιγμές σχεδόν μυσταγωγικά παραδεισένια. Με μια μουσική ωριμότητα που πηγάζει από την από νωρίς ενασχόλησή της με τη μουσική αλλά και με τη σοφία που εμπεριέχουν οι παραδοσιακοί μουσικοί δρόμοι της γενέτειράς της, η νέα της δουλειά δείχνει να μην αστοχεί πουθενά. Ίσως να φταίει και το ανοιχτό καλωσόρισμα στη μούσα της έμπνευσης και της μουσικής που όπως έχει δηλώσει η ίδια την καλοδέχεται ανεξάρτητα με τον δρόμο που της προτείνει να ακολουθήσει.
Ακούστε τα: La Rumba Me Llamo Yo, Maybe Tommorow, Negra Caridad, Todo Por Amor, It’s not Gonna Be Forever και ένα από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς… διαειδικά, το Como.
https://www.youtube.com/watch?v=EvyTWRB4l4w
