Perfidia: 20 εκτελέσεις του με μερικές από τις πιο εμβληματικές φωνές του εικοστού αιώνα

Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη

Είδα μετά από πάρα πολύ καιρό, με αφορμή τις ανάρτησεις στο site του Κωστή Μπίτσιου, παρά τις δέκα επαναλήψεις της που είχαν ακολουθήσει την πρώτη της μετάδοση του 1985, μια πολύ αξιόλογη ελληνική σειρά. Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για μια από τις καλύτερες ελληνικές τηλεοπτικές παραγωγές του πρώτου μισού της δεκαετίας του ’80. Ο λόγος για την «Εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη». Η σκηνοθεσία του Ερρίκου Ανδρέου σε μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου.

https://www.youtube.com/watch?v=BikLGlZ1rXA

Το κατασκοπευτικό θρίλερ φαντάζει ακόμη στα μάτια μου σαγηνευτικό, αλλά η πραγματική αιτία για να το παρακολουθήσω ήταν η ερωτική ιστορία που διαδραματιζόταν ως μέρος του στορυ, στην προπολεμική Αθήνα του 1939, μεταξύ των Νόρα Βαλσάμη (Βαλεντίνη Αυλακιώτη), Κώστας Αρζόγλου (Ανέστης). Οι δυο τους συναντιούνται μετά από καιρό και σε αυτή την επανένωση τους παίζει το σημαντικό της ρόλο η μουσική που θυμίζει και στους δύο κωδικοποιημένα την βραχύβια σχέση τους, τότε φοιτητές, πριν η πρωταγωνίστρια φύγει εσπευσμένα και απροειδοποίητα για τη Γερμανία. Η μουσική και μια ταινία, τα Φώτα της Πόλης του Τσάρλι Τσάπλιν του 1931.

Charlie Looks Through Shop Window at Girl

Αυτή η σημασία του κομματιού με οδήγησε σχεδόν αμέσως στην Καζαμπλάνκα. Κατά κοινή ομολογία μια από τις δέκα καλύτερες ταινίες του πρώτου κινηματογραφικού αιώνα. Εκεί πάλι δύο πρωταγωνιστές, χρονικά λίγο αργότερα από το 1939, μέσα στη δύνη του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου θυμούνται επίσης έναν έρωτα που ξεκίνησε με προσδοκία να κρατήσει παντοτινά αλλά διήρκησε και αυτός λίγο.

Σε μια αναπόληση του παρελθόντος από το Μαρόκο πετάμε στο χρόνο με τη βοήθεια ενός άλλου τραγουδιού/κώδικα το As Time Goes By στην πόλη του φωτός που χτίζει το σκηνικό του έρωτα μεταξύ του Ρικ (Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ), και της Ίλσα Λάντ ( Ίνγκριντ Μπέργκμαν).

Dooley Wilson - As Time Goes By

Λίγο μετά, ακούγεται, η πρώτη από τις τέσσερις συνολικά φορές, η ατάκα «Here's looking at you, kid» και δευτερόλεπτα αργότερα, σε μια πίστα χορού παίζει ένα υπέροχο κομμάτι με τους πρωταγωνιστές να στροβιλίζονται κάτω από την κρυστάλλινη μπάλα στο ρυθμό του. Το ξαναέφερε στην επικαιρότητα το 2020 ογδόντα χρόνια μετά την ηχογράφησή του, μια ακόμη συλλογή του Xavier Cugat, το Bailes de Salón, το καλοκαίρι που μας πέρασε.

Ο λόγος για το Perfidia. To τραγούδι είναι μια σύνθεση του μεξικανού Alberto Domínguez του 1939. Εδώ σας έχω μαζέψει είκοσι εκτελέσεις του με μερικές από τις πιο εμβληματικές φωνές του εικοστού αιώνα (Nat King Cole, Νάνα Μούσχουρη, Andrea Bocelli), μουσικά σχήματα των ανεπανάληπτων Dave Brubeck, Glen Miller και Tommy Dorsey, τον υπερπετυχημένο ομοεθνή του συνθέτη τραγουδιστή Luis Miguel και μεταξύ και άλλων και δύο προσωπικές μου αδυναμίες, δύο λατρεμένες γυναικείες φωνές, τη Julie London και τη Linda Ronstadt. Στη λίστα που ακολουθεί θα βρείτε και την ισπανίδα που χώρεσε στο αφιέρωμα για το ιταλικό τραγούδι του Γιάννη, την Sara Montiel. Ο Γιάννης τον Οκτώβριο είχε παίξει δύο τραγούδια απ’ αυτήν, το ένα από αυτά ήταν το La Violetera (Who'll Buy my Violets) του José Padilla (Sánchez). Το τραγούδι είναι η σύνθεση πάνω στην οποία βασίστηκε το μοτίβο της μουσικής της ταινίας του Τσάρλι Τσάπλιν. Ο κόσμος της μουσικής είναι ένα όμορφα μπλεγμένο κουβάρι…