Mια λίστα με μερικά από τα πιο αξέχαστα σόλο κιθάρας στην ιστορία της μουσικής – θρυλικά, εμπνευσμένα και συχνά αντιπροσωπευτικά του στυλ και της δεξιοτεχνίας του κιθαρίστα:
Κλασικά Rock / Hard Rock
Stairway to Heaven – Led Zeppelin (Jimmy Page)
Ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και δραματικά κλιμακωτά σόλο όλων των εποχών.
Comfortably Numb – Pink Floyd (David Gilmour)
Συγκινητικό, λυρικό και απόλυτα εκφραστικό. Ένα από τα πιο "αισθαντικά" σόλο στην ιστορία.
Hotel California – Eagles (Don Felder & Joe Walsh)
Διπλό σόλο που λειτουργεί σαν αφήγηση – αξέχαστο και τεχνικά άψογο.
Sweet Child O’ Mine – Guns N’ Roses (Slash)
Συνδυάζει μελωδία με εκρηκτικό παίξιμο – σήμα κατατεθέν του Slash.
Free Bird – Lynyrd Skynyrd (Allen Collins, Gary Rossington)
Σχεδόν 4 λεπτά γεμάτα φρενήρες παίξιμο – κλασική southern rock απόδοση.
Blues / Classic Guitar Heroes
Texas Flood – Stevie Ray Vaughan
Εκρηκτικό blues με τεχνική και συναίσθημα που καθηλώνει.
Red House – Jimi Hendrix
Το blues μέσα από την πιο ψυχεδελική και εκφραστική μορφή του.
Cause We’ve Ended as Lovers – Jeff Beck
Μελωδικό, ατμοσφαιρικό και τεχνικά εκπληκτικό instrumental.
Parisienne Walkways – Gary Moore
Λυρικό σόλο με εξαιρετικό vibrato και συναίσθημα.
Metal / Progressive
Fade to Black – Metallica (Kirk Hammett)
Συναισθηματικό και τεχνικό σόλο σε ένα από τα πιο μελαγχολικά metal τραγούδια.
Tornado of Souls – Megadeth (Marty Friedman)
Από τα πιο τεχνικά και ταυτόχρονα μελωδικά σόλο στο thrash metal.
Comfortable in Black – Joe Satriani
Εξωγήινος ήχος, δεξιοτεχνία και ευαισθησία μαζί.
Τιμητικές αναφορές
November Rain – Guns N’ Roses
Bohemian Rhapsody – Queen (Brian May)
Sultans of Swing – Dire Straits (Mark Knopfler)
While My Guitar Gently Weeps – The Beatles (Eric Clapton guest solo)
Το "Layla" είναι ένα από τα πιο εμβληματικά σόλο κιθάρας όλων των εποχών — και όχι μόνο ένα· στην πραγματικότητα, έχει δύο σόλο που το καθένα αφήνει τη δική του σφραγίδα.
Layla – Derek and the Dominos (1970)
Κιθάρα: Eric Clapton & Duane Allman
Το "ηλεκτρικό" σόλο στην αρχή (Clapton)
Από τα πιο έντονα και παθιασμένα riff/σόλο στην ιστορία του rock.
Το κύριο riff και το πρώτο σόλο είναι γεμάτο αγωνία και πόνο – γράφτηκε για τον απελπισμένο έρωτα του Clapton για τη Pattie Boyd (τότε σύζυγο του George Harrison).
Ο ήχος του Clapton είναι τραχύς, "σχισμένος", και γεμάτος ένταση.
Το δεύτερο, μελωδικό πιάνο/κιθάρα μέρος (Duane Allman + Clapton)
Το δεύτερο μέρος του τραγουδιού, με την slide guitar του Duane Allman, είναι συγκινητικό, σχεδόν ονειρικό.
Η κιθάρα «κλαίει» και συνοδεύει το πιάνο σε μια λυρική, αργή εξιστόρηση.
Συχνά θεωρείται εξίσου δυνατό συναισθηματικά με το πρώτο, αν και τεχνικά πιο απλό.
Γιατί θεωρείται αξέχαστο:
Συνδυάζει δύο διαφορετικά στυλ σόλο σε ένα τραγούδι — αγριεμένο rock + συγκινητικό instrumental.
Η συνεργασία Clapton και Allman είναι ιστορική. Η χημεία τους είναι ασύγκριτη.
Είναι ένα από τα σπάνια κομμάτια όπου το σόλο "αφηγείται" μια ιστορία, χωρίς λόγια.
