Ο ξεχωριστός ήχος του σχήματος του Ritchie Blackmore μέσα από 10 υποτιμημένα τραγούδια
Ο ήρωας της ηλεκτρικής κιθάρας Blackmore ευτύχησε να έχει τους ιδανικούς συνεργάτες, καθόλη τη διάρκεια της καριέρας του. Ειδικότερα στο προσωπικό του σχήμα, τους Rainbow, οι οποίοι όχι απλά κατάφεραν να σταθούν στο ίδιο επίπεδο με τους Deep Purple, αλλά έχουν αποκτήσει εδώ και δεκαετίες το δικό τους ξεχωριστό κοινό, όντας επιδραστικοί σε πολύ μεγάλο βαθμό για το rock και τα διάφορα παρακλάδια του.
Το συγκρότημα έχει κυκλοφορήσει μια σειρά από κλασικούς δίσκους, όπως τα Rising και Long Live Rock n Roll, καθώς και άλλους που μπορεί να μη φτάνουν στα ίδια επίπεδα, ωστόσο έχουν πολύ αξιόλογο υλικό. Στη συνέχεια ακολουθεί μια λίστα από 10 τραγούδια των Rainbow, τραγούδια που δεν έφτασαν στα επίπεδα δημοφιλίας ενός Temple of the King, ενός Stargazer ή ακόμα και ενός Street of Dreams, που όμως αξίζουν την προσοχή των fans του είδους, αλλά και γενικότερα των μουσικόφιλων. Τα τραγούδια δεν ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη αξιολογική ή χρονολογική σειρά.
1) Spotlight Kid
Είναι η εποχή που τα hits του Russ Bullard κάνουν δουλειά για τους Rainbow, ωστόσο ο Blackmore θυμάται μια στο τόσο να διοχετεύει τον χείμαρρο που κρύβει μέσα του. Το ταχύτατο Spotlight Kid είναι ιδιαίτερα up tempo όσον αφορά τη διάθεση τραγούδι, ιδανικός συνδυασμός της πρώτης και δεύτερης περιόδου των Rainbow. Ο δε Jon Lynn Turner εγγύηση στα φωνητικά
2) Starstruck
Το Rising προφανώς και δε γίνεται να υποτιμηθεί ωστόσο για την οικονομία της συζήτησης θα αναφερθεί πως τα 4 πρώτα τραγούδια έμειναν στη σκιά των (κάτι παραπάνω από) κλασικών Stargazer και Light in the Black. Το Starstruck είναι ίσως το καλύτερο από το 4, με εξαιρετική δουλειά του Blackmore στην κιθάρα και έναν Ronnie James Dio να απλώνει σε safe mode το τεράστιο φωνητικό ταλέντο του
3) Wolf to the Moon
1995 και πολύς κόσμος αναρωτιέται τι έχουν να πουν οι Rainbow σε μια περίοδο που θεωρούνται σχετικά ανεπίκαιροι. Ο Blackmore δεν αστειεύεται καθόλου και το Stranger in us All αποτελεί μία από τις κορυφαίες rock επιστροφές μέχρι τότε. Το Wolf to the Moon είναι αρκετά heavy για τα δεδομένα των Rainbow, οι οποίοι ακούγονται σύγχρονοι, φρέσκοι, δυνατοί και ακμαίοι.
4) Desperate Heart
Ο Jon Lynn Turner παίζει μπάλα στο γήπεδο του, καθώς τα mid-tempo rock τραγούδια με τη συνοδεία πλήκτρων είναι η ειδικότητα του. Το Bent out of Shape είναι ίσως ο ιδανικός δίσκος για αυτόν και πολύ καλά τραγούδια, όπως το Desperate Heart το αποδεικνύουν. Θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει το hit του δίσκου, αν δεν υπήρχε ο ραδιοφωνικός θρύλος που λέγεται Street of Dreams
5) Rainbow Eyes
Το Catch the Rainbow έμελλε να γίνει από τις πιο γνωστές μπαλάντες των 70s, μιας εποχής δηλαδή που η έννοια της μπαλάντας παραγκωνίστηκε προς χάριν του πιο σκληρού υλικού. Το Rainbow Eyes από το Long Live Rock n Roll έμελλε να ζήσει στη σκιά του μεγάλου του αδελφού, ωστόσο αποτελεί μια πανέμορφη σύνθεση, με τον Ronnie James Dio σε συχνότητες που δε μας έχει συνηθίσει
6) Ariel
Μπαλάντας συνέχεια και το πολύ καλό Ariel, "κόβει" στη μέση το Stranger in us All album, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον για τη συνέχεια στο άλλο μισό του δίσκου. Ένα πολύ όμορφο και συναισθηματικό τραγούδι, χαρακτηριστικό της πολύ καλής φωνής του τότε συνεργάτη του Blackmore, Doogie White. Με συνεργασία με Malmsteen, Tank, Alcatrazz, καθώς και audition στους Iron Maiden, ο White είναι από τις πλέον σημαντικές φωνές στο χώρο τα τελευταία 35 χρόνια.
7,8 ) Eyes of the World, Lost in Hollywood
Ο πρώτος δίσκος των Rainbow χωρίς τον Dio, δείχνει την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει το γκρουπ έπειτα. Μακριά από μεγαλεπίβολες επικές συνθέσεις, το straight hard rock του Down to Earth ταιριάζει απόλυτα με το γρέζι του εξαιρετικού και αγαπημένου τραγουδιστή Graham Bonnet. Φυσικά, με τραγούδια όπως τα All Night Long και Since you Been Gone, είναι πολύ δύσκολο για τα υπόλοιπα να ξεχωρίσουν. Τα Eyes of the World και Lost in Hollywood παραμένουν εξαιρετικά αδικημένα, λόγω των διάσημων συναδέλφων τους
9) Freedom Fighter
I Surrender, Difficult to Cure, άλλο ένα album με τον Jon Lynn Turner το οποίο θα ξεχώριζε για τα singles που του ταιριάζανε περισσότερο. Ως εκ τούτου, το δυναμικό και επιβλητικό Freedom Fighter θα γίνει αγαπημένο για πολύ κόσμο, αλλά όχι για την ευρεία μάζα των οπαδών. Μία από τις καλύτερες στιγμές του Blackmore στους Rainbow, τουλάχιστον όσον αφορά τα ρυθμικά μέρη και όχι τη lead δουλειά στην κιθάρα.
10) Death Alley Driver
Δεύτερο album με τον Turner και παρόλο που κανένα τραγούδι δε θα γίνει ιδιαίτερο hit, πέρα ίσως από το Stone Cold, το Death Alley Driver ικανοποιεί τον ακροατή ως ένα από τα καλύτερα openers σε δίσκο των Rainbow. Ταχύτατο, ρυθμικό, με έναν εξαιρετικό Bobby Rondinelli στα τύμπανα, το Death Alley Driver θα συνοδευτεί από ένα video clip, πραγματική χρονομηχανή.
