Μια πλουσιότατη δισκογραφία με πολλά κρυμμένα διαμάντια
Το Underrated X είναι μια νέα στήλη του apotis4stis5, όπου θα κάνουμε μαζί τις λεγόμενες "βουτιές στα βαθιά", στη δισκογραφία καλλιτεχνών και συγκροτημάτων. Ανακαλύπτοντας έτσι τραγούδια τα οποία άξιζαν μεγαλύτερης αναγνώρισης, αλλά συνήθως χάνονταν ανάμεσα σε άλλα πιο κλασικά ή σε albums στα οποία δε δόθηκε η δέουσα προσοχή. Τραγούδια που πολλές φορές έγιναν και fan favourites για πολλούς από εμάς.
Η αρχή γίνεται με τους AC/DC. Με τη δισκογραφία των Αυστραλών θρύλων να κλείνει αισίως 50 χρόνια, φυσικά δε με τις μνήμες από την εμφάνιση τους στο ΟΑΚΑ το 2009, ακόμα νωπές. Το κλασικότερο ίσως hard rock συγκρότημα, με τους αγαπημένους Bon Scott (RIP) και Brian Johnson πίσω από το μικρόφωνο, ηγείτο από την αρχή από τα αδέλφια Angus και Malcolm (RIP) Young, καταφέρνοντας μέχρι σήμερα να έχει κυκλοφορήσει 17 studio albums και να έχει γυρίσει όλο τον κόσμο για συναυλίες. Πόσα όμως διαμαντάκια έχει το αχανές τοπίο της δισκογραφίας των αδερφών Young;
Τα τραγούδια που ακολουθούν αποτελούν ένα μικρό μόνο δείγμα του κρυμμένου θησαυρού των AC/DC. Η σειρά με την οποία παρουσιάζονται δεν έχει καμία χρονική ή αξιολογική σειρά:
1) That's the way I wanna rock n roll
Ταχύτατο και τραχύ τραγούδι για τα δεδομένα των AC/DC, ξεχώρισε ανάμεσα στα υπόλοιπα τραγούδια του Blow Up Your Video, ενός δίσκου αξιόλογου μεν, ανεπίκαιρου δε, ειδικά για τα τέλη των 80s όπου το συγκρότημα δε διένυε και την πιο δημοφιλή περίοδο του.
2) Can I sit next to you girl?
Πρωτόλειο AC/DC τραγούδι, με τεράστιο blues υπόβαθρο, από την πολύ πρώιμη περίοδο των Αυστραλών. Δύσκολα θα βρει τη θέση σε κάποιο setlist του γκρουπ τα επόμενα χρόνια, ωστόσο στέκει πολύ άνετα δίπλα σε ύμνους όπως τα TNT και It's a long way to the top, από την ίδια περίοδο.
3) War Machine
Το Black Ice ήταν κάτι παραπάνω από θριαμβευτική επιστροφή για το γκρουπ, ένας δίσκος που μεταξύ άλλων στάθηκε και αφορμή να τους δούμε για πρώτη φορά στη χώρα μας. Σκοτεινό, καθηλωτικό mid tempo τραγούδι, το οποίο έμεινε δυστυχώς στη σκιά του κλασικού πλέον "Rock n Roll Train" που άνοιγε το δίσκο.
4) Touch Too Much
Σίγουρα όχι υποτιμημένο με την ευρεία έννοια αλλά σε κάθε περίπτωση, δε συγκαταλέγεται στα πολύ κλασικά τραγούδια που θα αναφέρει κάποιος μαζί με το όνομα των AC/DC. Κάτι εξαιρετικά λάθος καθώς το Touch Too Much περικλείει όλα τα στοιχεία που έκαναν το γκρουπ τόσο αγαπημένο. Με έναν Bon Scott στην καλύτερη του ίσως ερμηνεία.
5) Landslide
Η γενικότερη μετριότητα (ή τουλάχιστον έλλειψη της πρότερης ποιότητας) του Flick of the Switch έθαψε δυστυχώς και αυτό εδώ το διαμαντάκι της δισκογραφίας των AC/DC. Το Landslide είναι ένα από τα ταχύτερα τραγούδια που έχουν γράψει ποτέ, στο ύφος του Motor City Madhouse του Ted Nugent, με Angus Young και Brian Johnson σε εξαιρετικές πραγματικά ερμηνείες.
6) Ride on
Οι AC/DC ποτέ δεν έκρυψαν τις blues επιρροές τους και τραγούδια όπως το Ride On, από το θρυλικό Dirty Deeds Done Dirt Cheap, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Αργό και καθηλωτικό, με έναν Bon Scott να παίζει "εντός έδρας", το Ride On θα χάσει σε δημοφιλία λόγω της ύπαρξης του παρόμοιου και σαφώς πιο γνωστού "The Jack".
7) Riff Raff
Όπως και το Touch Too Much, έτσι και το Riff Raff από το Powerage album θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο γνωστό και να συγκαταλέγεται στις κορυφαίες επιλογές τους. Με ένα από τα καλύτερα riffs που μας έχουν δώσει ποτέ, το τραγούδι είναι μια απόλαυση από την αρχή ως το τέλος. Πολλά γκρουπς του glam rock των 80s, στηρίζουν τον ήχο τους στο Riff Raff.
8) Snowballed
Πόση τύχη να έχει άραγε ένα album το οποίο κυκλοφορεί ως ο διάδοχος ολόκληρου Back in Black. Το For Those About to Rock τα κατάφερε σχετικά καλά, αν σκεφτεί κανείς πως το ομώνυμο τραγούδι κλείνει από τότε τις συναυλίες τους. Το Snowballed στέκει άνετα ως ένα από τα top τραγούδια, ενός σχετικά άνισου δίσκου. Αξίζει σίγουρα της προσοχής των ακροατών.
9) Dog Eat Dog
Ένα πολύ αξιόλογο τραγούδι που είχε την τύχη χιλιάδων άλλων στην ροκ ιστορία, να αναγκάζεται δηλαδή να συναγωνιστεί μεγαθήρια που βρίσκονται στον ίδιο δίσκο. Τα Let there be rock και Whole Lotta Rosie δεν άφησαν πολλά περιθώρια, στο κατά τα άλλα εξαιρετικό mid tempo δείγμα των AC/DC, στη δεκαετία του 70.
10) House of Jazz
Μέσα σε έναν πολύ καλό δίσκο όπως το Stiff Upper Lip, το House of Jazz ξεχώρισε αμέσως, χωρίς ωστόσο να θεωρείται κλασικό σήμερα για το συγκρότημα. Βαρύς rocker με κλασικό nineties ήχο, έμεινε σε σχετική αφάνεια λόγω των Stiff Upper Lip και κυρίως του αγαπημένου Safe in New York City.
