Κάθε μέρα ο Κώστας Ζουγρής επιλέγει και προτείνει στο Από τις 4 στις 5 τα άλμπουμ που ξεχωρίζει από κάποιο σημαντικό όνομα από τον χώρο της δισκογραφίας μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό από το διαδίκτυο
Ο John Edward Prine ( 10 Οκτωβρίου 1946 – 7 Απριλίου 2020) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός της country-folk μουσικής. Δραστηριοποιήθηκε ως συνθέτης, καλλιτέχνης ηχογράφησης, ζωντανός ερμηνευτής και περιστασιακός ηθοποιός από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 μέχρι τον θάνατό του. Ήταν γνωστός για ένα συχνά χιουμοριστικό στυλ πρωτότυπης μουσικής που έχει στοιχεία διαμαρτυρίας και κοινωνικού σχολιασμού.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Maywood του Ιλινόι, ο Prine έμαθε να παίζει κιθάρα σε ηλικία 14 ετών. Παρακολούθησε μαθήματα στο Old Town School of Folk Music του Σικάγο. Αφού υπηρέτησε στη Δυτική Γερμανία με τον στρατό των ΗΠΑ, επέστρεψε στο Σικάγο στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όπου εργάστηκε ως ταχυδρόμος, γράφοντας και τραγουδώντας τραγούδια πρώτα ως χόμπι και μετά ως ερμηνευτής σε κλαμπ.
Μέλος της λαϊκής αναγέννησης του Σικάγο, μια εγκωμιαστική κριτική από τον κριτικό Roger Ebert έχτισε τη δημοτικότητα του Prine. Ο τραγουδιστής-τραγουδοποιός Kris Kristofferson άκουσε τον Prine με την επιμονή του Steve Goodman και ο Kristofferson κάλεσε τον Prine να είναι η πρώτη του πράξη, οδηγώντας στο ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του Prine με την Atlantic Records το 1971. Η αναγνώριση που κέρδισε ο Prine από το πρώτο του LP οδήγησε σε άλλα τρία άλμπουμ για την Atlantic. Στη συνέχεια ηχογράφησε τρία άλμπουμ με την Asylum Records. Το 1981, ίδρυσε την Oh Boy Records, μια ανεξάρτητη εταιρεία όπου κυκλοφόρησε τα περισσότερα από τα επόμενα άλμπουμ του.
Αναφέρεται ευρέως ως ένας από τους πιο σημαντικούς τραγουδοποιούς της γενιάς του, ο Prine ήταν γνωστός για τους χιουμοριστικούς στίχους για την αγάπη, τη ζωή και τα τρέχοντα γεγονότα, καθώς και για σοβαρά τραγούδια με κοινωνικά σχόλια και τραγούδια που θυμούνται μερικές φορές μελαγχολικές ιστορίες από τη ζωή του. Σύμφωνα με τον βραβευμένο με Νόμπελ τραγουδοποιό Μπομπ Ντύλαν, "τα πράγματα του Πράιν είναι καθαρός προυστιανικός υπαρξισμός. Τα μυαλά της μεσοδυτικής οδού μέχρι τον 9ο βαθμό. Και γράφει όμορφα τραγούδια... Όλα αυτά για τον "Σαμ Στόουν", τον φαντάρο μπαμπά και τον "Ντόναλντ και Lydia', όπου οι άνθρωποι κάνουν έρωτα από δέκα μίλια μακριά. Κανείς εκτός από τον Prine δεν μπορούσε να γράψει έτσι." Το 2020, ο Prine έλαβε το Βραβείο Grammy Lifetime Achievement.
