Κάθε μέρα ο Κώστας Ζουγρής επιλέγει και προτείνει στο Από τις 4 στις 5 τα άλμπουμ που ξεχωρίζει από κάποιο σημαντικό όνομα από τον χώρο της δισκογραφίας μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό από το διαδίκτυο
Ο Φράνσις Άλμπερτ Σινάτρα ( 12 Δεκεμβρίου 1915 – 14 Μαΐου 1998) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής και ηθοποιός. Με το παρατσούκλι "Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου" και αργότερα αποκαλούμενος Ole 'Blue Eyes, ο Sinatra ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς διασκεδαστές των δεκαετιών του 1940, του 1950 και του 1960. Είναι ένας από τους καλλιτέχνες με τις μεγαλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως με πωλήσεις δίσκων που υπολογίζονται σε 150 εκατομμύρια.
Γεννημένος από Ιταλούς μετανάστες στο Χόμποκεν του Νιου Τζέρσεϊ, ο Σινάτρα επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από το οικείο, ακούγεται εύκολα φωνητικό στυλ του Bing Crosby[3] και ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα στην εποχή του swing με τους αρχηγούς των συγκροτημάτων Harry James και Tommy Dorsey. Βρήκε επιτυχία ως σόλο καλλιτέχνης αφού υπέγραψε με την Columbia Records το 1943, και έγινε το είδωλο των «bobby soxers». Ο Sinatra κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του άλμπουμ, The Voice of Frank Sinatra, το 1946. Όταν η κινηματογραφική του καριέρα σταμάτησε στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Sinatra στράφηκε στο Λας Βέγκας, όπου έγινε ένας από τους πιο γνωστούς ερμηνευτές του residency και μέλος του διάσημου Rat Pack. Η καριέρα του στην υποκριτική αναβίωσε με την ταινία του 1953 From Here to Eternity, η οποία κέρδισε στον Sinatra ένα Όσκαρ και μια Χρυσή Σφαίρα Β' Ανδρικού Ρόλου. Στη συνέχεια, ο Sinatra υπέγραψε με την Capitol Records και κυκλοφόρησε αρκετά άλμπουμ που επαίνεσαν τους κριτικούς, μερικά από τα οποία αργότερα θεωρήθηκαν μεταξύ των πρώτων "concept άλμπουμ", συμπεριλαμβανομένων των In the Wee Small Hours (1955), Songs for Swingin' Lovers! (1956), Come Fly with Me (1958), Only the Lonely (1958), No One Cares (1959) και Nice 'n' Easy (1960).
Ο Sinatra άφησε το Capitol το 1960 για να δημιουργήσει τη δική του δισκογραφική εταιρεία, Reprise Records και κυκλοφόρησε μια σειρά από επιτυχημένα άλμπουμ. Το 1965, ηχογράφησε το άλμπουμ September of My Years και πρωταγωνίστησε στο βραβευμένο με Emmy τηλεοπτικό σπέσιαλ Frank Sinatra: A Man and His Music. Μετά την κυκλοφορία του Sinatra at the Sands, ηχογραφημένο στο Sands Hotel and Casino στο Βέγκας με τον συχνό συνεργάτη Count Basie στις αρχές του 1966, την επόμενη χρονιά ηχογράφησε μια από τις πιο διάσημες συνεργασίες του με τον Tom Jobim, το άλμπουμ Francis Albert Sinatra & Antonio Carlos Jobim. Ακολούθησαν οι Francis A. & Edward K. του 1968 με τον Duke Ellington. Ο Σινάτρα συνταξιοδοτήθηκε για πρώτη φορά το 1971, αλλά βγήκε από τη σύνταξη δύο χρόνια αργότερα. Ηχογράφησε πολλά άλμπουμ και συνέχισε τις εμφανίσεις του στο Caesars Palace και κυκλοφόρησε το "New York, New York" το 1980. Χρησιμοποιώντας τα σόου του στο Λας Βέγκας ως βάση, περιόδευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες και διεθνώς μέχρι λίγο πριν από το θάνατό του το 1998.
Ο Σινάτρα χάραξε μια άκρως επιτυχημένη καριέρα ως κινηματογραφικός ηθοποιός. Αφού κέρδισε ένα Όσκαρ για το From Here to Eternity, πρωταγωνίστησε στις ταινίες The Man with the Golden Arm (1955) και The Manchurian Candidate (1962). Ο Sinatra εμφανίστηκε επίσης σε μιούζικαλ όπως On the Town (1949), Guys and Dolls (1955), High Society (1956) και Pal Joey (1957), που του κέρδισαν άλλη μια Χρυσή Σφαίρα. Προς το τέλος της καριέρας του, έπαιζε συχνά ντετέκτιβ, συμπεριλαμβανομένου του χαρακτήρα του τίτλου στο Tony Rome (1967). Ο Σινάτρα έλαβε τη Χρυσή Σφαίρα Cecil B. DeMille το 1971. Στην τηλεόραση, το The Frank Sinatra Show ξεκίνησε στο CBS το 1950 και συνέχισε να κάνει εμφανίσεις στην τηλεόραση κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1950 και του 1960.
Ο Σινάτρα ασχολήθηκε βαθιά με την πολιτική από τα μέσα της δεκαετίας του 1940 και έκανε ενεργά εκστρατεία για τους προέδρους Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ, Χάρι Σ. Τρούμαν, Τζον Φ. Κένεντι και Ρόναλντ Ρίγκαν. Ερευνήθηκε από το FBI για την υποτιθέμενη σχέση του με τη μαφία.
Ενώ ο Σινάτρα δεν έμαθε ποτέ πώς να διαβάζει μουσική, εργάστηκε πολύ σκληρά από νεαρή ηλικία για να βελτιώσει τις ικανότητές του σε όλες τις πτυχές της μουσικής. Τελειομανής, διάσημος για το στυλ και την παρουσία του, ο Sinatra επέμενε πάντα να ηχογραφεί ζωντανά με το συγκρότημά του. Έκανε μια πολύχρωμη προσωπική ζωή και συμμετείχε σε ταραχώδεις σχέσεις, συμπεριλαμβανομένου του δεύτερου γάμου του με την Ava Gardner. Αργότερα παντρεύτηκε τη Μία Φάροου το 1966 και τη Μπάρμπαρα Μαρξ το 1976. Ο Σινάτρα είχε αρκετές βίαιες αντιπαραθέσεις, συχνά με δημοσιογράφους που ένιωθε ότι τον είχαν διασταυρώσει ή με αφεντικά εργασίας με τα οποία είχε διαφωνίες.
Ο Sinatra τιμήθηκε στο Kennedy Center Honours το 1983, του απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας από τον Ronald Reagan το 1985 και το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου το 1997. Έλαβε έντεκα βραβεία Grammy, συμπεριλαμβανομένων των Grammy Trustees Award, Grammy Legend Award και Grammy Βραβείο Lifetime Achievement. Ο Σινάτρα συμπεριλήφθηκε στη συλλογή του περιοδικού Time με τους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή του 20ου αιώνα. Μετά τον θάνατο του Σινάτρα, ο Αμερικανός κριτικός μουσικής Ρόμπερτ Κριστγκάου τον αποκάλεσε «ο μεγαλύτερο τραγουδιστή του 20ου αιώνα» και συνεχίζει να θεωρείται ως μια εμβληματική φιγούρα.
