Κριτική της δεύτερης σκηνοθετικής δουλειάς του σεναριογράφου Aaron Sorkin “The Trial of the Chicago 7”

Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

Κριτική της δεύτερης σκηνοθετικής δουλειάς του σεναριογράφου Aaron Sorkin

“The Trial of the Chicago 7”

8/10

Πρόκειται για ένα δικαστικό δράμα σε σενάριο και σκηνοθεσία του Aaron Sorkin, που αφορά σε μία πραγματική ιστορία, που εκτυλίχθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ) την περίοδο 1968-1969. Επτά – κυρίως νέοι – διαδηλωτές συλλαμβάνονται και δικάζονται στις ΗΠΑ, για τα επεισόδια που έλαβαν χώρα έξω από το συνέδριο των Δημοκρατικών στο Σικάγο την εκλογική χρονιά του 1968. Η χώρα ζει περίοδο κοινωνικών αναταραχών, καθώς μέσα σε λίγα χρόνια έχουν δολοφονηθεί οι αδελφοί Kennedy, ο Martin Luther King και ο Malcolm X. Οι εκλογές αναδεικνύουν νικητή τον Ρίτσαρντ Νίξον. Το ανοιχτό μέτωπο του Βιετνάμ ζητά ολοένα και περισσότερο ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο θυσιάζεται στο πεδίο των μαχών. Η περίοδος θυμίζει αρκετά σημερινές καταστάσεις, που βιώνουν οι ΗΠΑ, καθώς - υπό την προεδρία του ακατανόμαστου - ακτιβιστές και νέοι διαδηλωτές συλλαμβάνονται ως παράνομοι ταραχοποιοί, που επιτίθενται σε αστυνομικούς, διαμαρτυρόμενοι κατά του ρατσισμού, που απειλεί την κοινωνική ειρήνη στην χώρα.

Η ιστορία θέλει τους επτά του Σικάγο – συν έναν μαύρο, μέλος των Black Panthers, που προστέθηκε το 1969 στην λίστα των κατηγορουμένων από τον Υπουργό Δικαιοσύνης του Νίξον ως κερασάκι στην τούρτα – να συλλαμβάνονται ως συνωμότες και υποκινητές των επεισοδίων, ενώ το 1968 το Υπουργείο Δικαιοσύνης είχε αποφανθεί ότι αυτά ξεκίνησαν με ευθύνη της αστυνομίας. Όργανα της τάξης με πολιτικά είχαν καταφέρει να παρεισφρήσουν στις ομάδες των νεολαίων, ενώ την ώρα των επεισοδίων ένστολοι αφαιρούσαν τα διακριτικά τους. Η υπόθεση θυμίζει τα πρόσφατα επεισόδια έξω από το Εφετείο Αθηνών την ημέρα της ανακοίνωσης της απόφασης του Δικαστηρίου για το διευθυντήριο και τα μέλη της Χρυσής Αυγής. Θα ήταν ενδιαφέρον ο Κώστας Γαβράς να κάνει μία ταινία για την εγκληματική οργάνωση και την καταδίκη της.

Το επίκαιρο φιλμ κυκλοφορεί τις μέρες, που στις ΗΠΑ διεξάγεται ένα άλλο δικαστικό δράμα, ήτοι οι ακροάσεις της δικαστού Amy Coney Barrett, της υποψήφιας από τον Trump για τον «Άρειο Πάγο» της χώρας, είκοσι μέρες πριν τις προεδρικές εκλογές, για να καλυφθεί η θέση της εκλιπούσας Ruth Bader Ginsburg (https://www.apotis4stis5.com/film-tv/filmtv/41230-rbg-mia-zwi-gia-ti-dikaiosunh). Και εκεί η πολιτική εξουσία εργαλειοποιεί την Δικαιοσύνη, καθώς η υποψήφια είναι κατά του δικαιώματος των γυναικών να επιλέγουν την διακοπή της εγκυμοσύνης τους, ενώ ήδη της επισημάνθηκε από Γερουσιαστή η χρήση εκ μέρους της του απηρχαιωμένου όρου «σεξουαλική προτίμηση», που υπονοεί έναν βαθμό εκούσιας επιλογής για τους LGBTQIA πολίτες. Δεν θα ξεχάσω το σοκ, που είχα υποστεί πριν περίπου 30 χρόνια, όταν στο κατάμεστο αμφιθέατρο της Νομικής, καλεσμένη δημοσιογράφος και παρουσιάστρια υποστήριξε πως μια γυναίκα δεν δικαιούται να διακόψει την κύησή της ακόμα και αν υπήρξε θύμα βιασμού. Μόνο εγώ διαμαρτυρήθηκα…

Η ταινία έχει ένα αξιόλογο καστ και ρυθμό που την καθιστά ξεκούραστη στην θέαση, παρά την δίωρη διάρκειά της. Ξεχωρίζει η ερμηνεία του Frank Langella στον ρόλο του ξεπουλημένου δικαστή. Η φωτογραφία ανήκει στον Φαίδωνα Παπαμιχαήλ. Στους τίτλους τέλους ακούγεται το Hear My Voice με την Celeste

https://www.youtube.com/watch?v=pnY9_DXMBis&ab_channel=celesteVEVO

(https://apotis4stis5.com/news-f/41358-beabadoobee-celeste-joy-crookes-3 https://www.apotis4stis5.com/news-f/42367-celeste-stop-this-flame).

Trivia: Η ίδια πολιτική δίκη-τσίρκο, που σκοπό είχε να εκφοβίσει τους λοιπούς διαμαρτυρόμενους, αποτελεί τον κεντρικό άξονα της ταινίας του 2011 The Chicago 8.

Το φιλμ παίζεται στο Netflix.