Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
The Lighthouse/Ο Φάρος
8/10
Δύο άντρες σε έναν φάρο μόνοι για έναν μήνα. Το θέμα απασχόλησε το 1929 τον σκηνοθέτη Jean Gremillon (The Lighthouse Keepers) και τον Chris Crow το 2016 (The Lighthouse). Ο συμπαραγωγός και σκηνοθέτης Robert Eggers (The Witch, 2015) επιχειρεί το ριμέικ του φιλμ του 2016 στην δεύτερη μόλις μεγάλη μήκους ταινία του, συγγράφοντας το σενάριο με τον αδελφό του Max. Στην διάθεσή του ένας ώριμος, καλός ηθοποιός, ο Willem Dafoe (ως Thomas Wake) και ο ανερχόμενος Robert Pattinson (ως Ephraim Winslow).
Η δράση τοποθετείται στην Νέα Αγγλία των Ηνωμένων Πολιτειών, γύρω στα 1890’s και βασίζεται σε πραγματικό συμβάν του 1801. Σε απομακρυσμένο νησί δυο φρουροί εγκλωβίζονται για τέσσερις εβδομάδες ουσιαστικά μέσα σε έναν τεράστιο φαλλό. Ο ρόλος του νεότερου Robert Pattinson (High Life-2018, 4,5/10) χαρακτηρίζεται από μία ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, που αποτυπώνεται στον τρόπο με τον οποίο αυνανίζεται στην ταινία. Φτάνει σε οργασμό, τιμωρώντας τον εαυτό του, αφού δεν δέχεται την σεξουαλικότητά του και προσπαθεί να την καταπνίξει. Η απομόνωση των δύο αντρών ανασύρει την ανάγκη τους για τρυφερότητα. Και μόνο στην ιδέα ότι έρχονται πιο κοντά, αγριεύουν και καταλήγουν σε μία ομοερωτική πάλη. Ο χαρακτήρας του Pattinson μετατοπίζει την επιθυμία του για τον ξανθό ξυλοκόπο ή τον ήρωα του Willem Dafoe στο ειδώλιο μιας γοργόνας. Προσπαθεί αποτυχημένα να αντικαταστήσει την επιθυμία του για έναν άντρα, στρέφοντάς την σε ένα αγαλματίδιο, που αναπαριστά ένα φανταστικό πλάσμα. Την κατάσταση επιδεινώνει η συμπεριφορά του χαρακτήρα του Dafoe. Ουσιαστικά ο νεότερος δέχεται εκφοβισμό από τον μεγαλύτερο κατά την διάρκεια εξέλιξης ενός παιχνιδιού εξουσίας. H τοξική αρρενωπότητα των ηρώων καταλήγει σε αγώνα επικράτησης μεταξύ daddy και twink. Η καταπιεσμένη σεξουαλικότητά τους αναπόφευκτα γεννά βία.
Η υποκριτική των δύο ηθοποιών κρατά το ενδιαφέρον σε ένα φιλμ με δύσκολο θέμα. Ο Dafoe ξεχωρίζει, ειδικά στην σκηνή της κατάρας, που το παίξιμό του θυμίζει αυτό στην ταινία της Disney+ Togo (8/10), όταν ως Leonhard Seppala διασχίζει μια παγωμένη θάλασσα. Ο διαφορετικός τρόπος προσέγγισης του επαγγέλματός τους (ο Dafoe ήθελε πρόβες, ο Pattinson πόνταρε στον αυτοσχεδιασμό) θυμίζει την κόντρα Robert De Niro (ήθελε πρόβες) - Joacquin Phoenix (ήθελε αυθορμητισμό) στα γυρίσματα του Joker (8/10).
Ο σκηνοθέτης εμπνέεται από την ελληνική μυθολογία, αφού η σκηνή του τέλους θυμίζει την ιστορία του Προμηθέα, ενώ ο χαρακτήρας του Dafoe θυμίζει τον Πρωτέα. Ερεθίσματα δέχεται επίσης από τους πίνακες του Ελβετού ζωγράφου Arnold Bocklin (1827-1901), από το έργο Contes pour l’aimee (1888) του Βέλγου Jean Delville (1867-1953) και από την δουλειά Hypnosis (1904) του ομοφυλόφιλου Γερμανού καλλιτέχνη Sascha Schneider (1870-1927). Η υποψήφια για Oscar φωτογραφία του Jarin Blaschke (Servant) έχει στόχο να δώσει έναν γοτθικό τόνο στην ταινία, που γυρίστηκε με τετράγωνο κάδρο (1.19:1). Το αποτέλεσμα θυμίζει φιλμ εποχής με ορθοχρωματική φωτογραφία. Μόλις πέρυσι ο Alfonso Cuaron κέρδισε το Όσκαρ για την ασπρόμαυρη φωτογραφία του Roma.
Το φιλμ κυκλοφορεί στις 30 Ιανουαρίου 2020 από την Tulip.
