Κριτική της νέας ταινίας της Isabel Coixet «Το Βιβλιοπωλείο της Κυρίας Γκριν/The Bookshop»

Κριτική της νέας ταινίας της Isabel Coixet «Το Βιβλιοπωλείο της Κυρίας Γκριν/The Bookshop»

Aπό τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

«Το Βιβλιοπωλείο της Κυρίας Γκριν/The Bookshop»
6,5/10

Παραγωγοί της ταινίας είναι οι Jaume Banacolocha και Joan Bas, υπεύθυνοι για το τηλεοπτικό La Senora, που προβλήθηκε στην ΕΡΤ, και οι Chris Curlin (Anthropoid, 2016) και Adolfo Blanco. Η ταινία σκηνοθετήθηκε από την Ισπανίδα Isabel Coixet, που έγραψε το σενάριο βασιζόμενη στο ομώνυμο βιβλίο (1978) της Penelope Fitzgerald (1916-2000). Η υπόθεση αφορά στην Florence Green, μία από 16ετίας χήρα πολέμου, που αποφασίζει εν έτει 1959 να στήσει ένα βιβλιοπωλείο σε ένα χωριό της Αγγλίας, περιοχή στην οποία είχε εργαστεί ως βιβλιοπώλης και η συγγραφέας.

Το φιλμ θυμίζει αρκετά το Chocolat (2000) δεν το φτάνει όμως παρά τις φιλότιμες προσπάθειες. Το όποιο ενδιαφέρον διατηρείται μόνο χάρη στο εξαιρετικό καστ. Ειδικά οι Bill Nighy (69 ετών) και Patricia Clarkson (59 ετών), που αποτελούν τους κορυφαίους του θιάσου. Ευτυχώς μοιράζονται και μία καταπληκτική σκηνή. Αυτός υποδύεται τον μεγαλύτερο υπερασπιστή της ατυχήσασας ιδιοκτήτριας, ενώ η Clarkson κεντά ως αριστοκράτισσα, που εχθρεύεται το νέο εγχείρημα. Τα βλέμματα που ανταλλάσσουν είναι απολαυστικά. Η χρήση των χεριών της Clarkson υπνωτίζει. Ο ασάλευτος Nighy αποτελεί το ιδανικό αντιστάθμισμα. Δίπλα τους η πρωταγωνίστρια Emily Mortimer είναι δύσκολο να ξεχωρίσει, καθώς η ηρωίδα της είναι μαχητική, αλλά όχι επιθετική. Η φωνή της χαμηλή και ξεσπά μόνο σε δύο σκηνές σε όλο το έργο. Η απόφασή της να εκθέσει τους κατοίκους του χωριού σε βιβλία που αγαπά, μεταξύ των οποίων και τα ριζοσπαστικά αριστουργήματα της εποχής, όπως η Lolita (1955) του Vladimir Nabokov (1899-1977) και το Fahrenheit 451 (1953) του Ray Bradbury (1920-2012), θα την αναγκάσει να επιδείξει όσο θάρρος διαθέτει, υπερασπιζόμενη το όνειρό της. Ο συμβολισμός είναι ξεκάθαρος, καθώς στο Fahrenheit 451 τα βιβλία καταστρέφονται και η ελευθερία αμφισβητείται από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, που στο φιλμ αντιπροσωπεύει η κοσμική κυρία Violet Gamart της Patricia Clarkson.

Στο πλάι των ενηλίκων ηθοποιών ξεχωρίζει η 14χρονη Honor Kneafsey (Sherlock, Crooked House), υποδυόμενη την μαθήτρια Christine. Σε ρόλο προδότη ο James Lance (Black Mirror). Σύζυγος της αντιπαθητικής κυρίας ο βετεράνος Reg Wilson. Αφηγήτρια η Julie Christie. Είναι απορίας άξιο αν ένα φιλμ με αυτό το περιεχόμενο θα βρει το κοινό του, σε μία εποχή που τα βιβλιοπωλεία αντικαθίστανται από μεγάλες αλυσίδες, ενώ ειδικότερα στην Ελλάδα ο ένας στους δύο αναγνώστες διαβάζει μόλις ένα βιβλίο τον χρόνο.

Trivia:

- Ο συνθέτης Alfonso de Vilallonga (φίλος του Manu Chao) συνέθεσε – πλην του σάουντρακ – και δύο πρωτότυπα τραγούδια για την παραγωγή (Feeling Lonely On A Sunday Afternoon, Just Take Me In Your Arms), που ερμηνεύει η ALA.NI, εγγονή του Leslie Hutchinson (1900-1969), εραστή του Cole Porter (1891-1964)

- Η ταινία απέσπασε 3 βραβεία Goya: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και διασκευασμένου σεναρίου.

Το φιλμ κυκλοφορεί στις 16 Αυγούστου 2018 από την Odeon.