Κριτική της ταινίας του Luis Puenzo «La Historia Oficial / Η Επίσημη Ιστορία / The Official Story»

Κριτική της ταινίας του Luis Puenzo «La Historia Oficial / Η Επίσημη Ιστορία / The Official Story»

Aπό τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

Κριτική της ταινίας του Luis Puenzo

«La Historia Oficial / Η Επίσημη Ιστορία / The Official Story»

8/10

 

Το 1976 η χούντα έριξε από την εξουσία την Πρόεδρο της Αργεντινής – και τρίτη σύζυγο του Juan Peron (1895-1974) – Isabel Peron (1931). Η Δημοκρατία επέστρεψε στη χώρα στις 10 Δεκεμβρίου 1983. Μέχρι τότε, περίπου 30.000 πολιτικοί αντίπαλοι είχαν σκοτωθεί ή χαρακτηριστεί ως αγνοούμενοι. Έγκυοι γυναίκες δολοφονήθηκαν, αφού γέννησαν. Τα παιδιά τους δόθηκαν σε άτεκνες οικογένειες υπέρμαχων του πραξικοπήματος. «Η Επίσημη Ιστορία», σε σκηνοθεσία του Luis Puenzo (1946), αφορά στην ανάγκη υπενθύμισης αυτής της τραγικής, πολιτικής ιστορίας της Αργεντινής. Διόλου τυχαία η εθνική επέτειος του πραξικοπήματος ονομάστηκε ως Ημέρα Μνήμης για την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη.

Το φιλμ του 1985 μεταφέρει το θεατή στο Buenos Aires του 1983. Εκείνη την περίοδο είχε ήδη γεννηθεί το κίνημα Οι Μητέρες της Πλατείας του Μαΐου, μιας και μητέρες, φορώντας λευκές μαντήλες, προσπαθούσαν διαμαρτυρόμενες να βρουν τα αγνοούμενα παιδιά τους. Κατά τα τελευταία χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας στην Αργεντινή, μια καθηγήτρια Ιστορίας συνειδητοποιεί τι συνέβη στη χώρα της εκείνη την περίοδο. Οι υποψίες της σχετικά με τις σκοτεινές υποθέσεις του άντρα της και μια γιαγιά της Πλατείας Μαΐου που ψάχνει για την εγγονή της, είναι οι λόγοι που την οδηγούν να επανεξετάσει την «Επίσημη Ιστορία». Η Alicia (Norma Aleandro, 1936) διδάσκει την ιστορία της χώρας της σε νεαρούς μαθητές Λυκείου. Σημασία για αυτήν έχουν οι μνήμες. Τη δική της πραγματικότητα έρχεται από την εξορία να ανατρέψει, αφηγούμενη τις προσωπικές της αναμνήσεις, η παιδική της φίλη Ana (Chunchuna Villafane, 1940).

Η Norma Aleandro συγκλονίζει στο ρόλο μιας γυναίκας της καθημερινότητας. Στο πλάι της βρίσκεται ο καλός Hector Alterio (1929), υποδυόμενος το σύζυγό της Hugo Arana, η Chela Ruiz (1921-1999) και η Lidia Catalano (1955). Η ταινία κέρδισε δικαίως το Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου για την πρωταγωνίστρια Norma Aleandro (υποψήφια για Όσκαρ καλύτερου Β’ ρόλου το 1988 για την ερμηνεία της στην ταινία Gaby: A True Story, 1987) στο Φεστιβάλ των Καννών το 1985, τη Χρυσή Σφαίρα και το Oscar Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1986. Ήταν επίσης υποψήφια για το Oscar καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, το οποίο συνέγραψαν οι Luis Puenzo και Aida Bortnik (1938-2013).

Trivia:

- διόλου τυχαία ακούγεται η Maria Elena Walsh (1930-2011) στο «En el pais de Nomeacuerdo / Στη χώρα του δεν θυμάμαι» (1966) https://www.youtube.com/watch?v=UrRUOg0gxbc,

- συναφής και η θεματική του The Colony (2015) https://apotis4stis5.com/film-tv/filmtv/18341-colonia-the-colony.

Στο πλαίσιο του Προγράμματος «Ημέρες Κινηματογράφου», η Ομάδα Πολιτισμού Δροσιάς του Δήμου Διονύσου με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Αργεντινής και του Ινστιτούτου Θερβάντες θα προβάλλει την ταινία τη Δευτέρα 16 Μαΐου 2022 στις 20.00’ στο Πολιτιστικό Κέντρο Δροσιάς (Γρ. Λαμπράκη 19) με ελεύθερη είσοδο. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Κώστας Μαντάς. Επιμέλεια και ανάλυση ταινιών: Καίτη Λεκάκου.

Trailer:

Video Url