Έγώ και ο Γιάννης Πετρίδης ανήκουμε σε μία γενιά που είχε την τύχη, εκτός από την μουσική, να παρακολουθήσουμε και χιλιάδες ταινίες σε αξέχαστες πια κινηματογραφικές αίθουσες.
Ο Γιάννης μάλιστα είχε την ευκαιρία να δει ταινίες σε ιστορικές κινηματογραφικές αίθουσες σε πόλεις όπως το Λος Άντζελες, η Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, έχω δεν κι εγώ βέβαια μερικές, αλλά όταν βρισκόμουν σ' αυτές τις πόλεις δεν πήγαινα τόσο συχνά σινεμά όπως ο Γιάννης.
Στην Έλλάδα η κινηματογραφική μου εμπειρία άρχισε στον Θησέα, στα Άνω Πετράλωνα, που ήταν κοντά στου Ρουφ που έμενα όταν ήμουν 7 ετών, είχα δει βέβαια κινηματογράφο και μέσω του δήμου σε υπαίθριες προβολές στο Βοτανικό και το Δασύλιο στα Άνω Πετράλωνα, κοντά στο Θησείο.
Παίζει και να πήγα για πρώτη φορά σε κάποιο από τα Λαού, Λαϊς, Θησείο, Ζέφυρο, ή Περουζέ, στην Κωνσταντινουπόλεως.
Στου Καμπά είχε γίνει τότε το σινεμά ΕΛΙΤ που ήταν κάτι το εντελώς καινούργιο για μας. Στα Άνω Πετράλωνα υπήρχε ο Παρθενώνας ο οποίος σε μία περίοδο έπαιζε με 4 δραχμές δύο Ελληνικές ή ξένες ταινίες.
Στα Σφαγεία ήταν η Μασκώτ νομίζω, επί της Πειραιώς, ένα άλλο καλοκαιρινό που ήταν παράλληλα με τις γραμμές του ηλεκτρικού, δεν θυμάμαι πώς το έλεγαν και ο Φωστήρας που τώρα είναι Σούπερ μάρκετ.
Στην Καλλιθέα υπήρχαν πολλά σινεμά, ειδικά καλοκαιρινά, Μαργαρίτα, Ετουάλ, Τροπικάλ, Καλυψώ, Παλλάς, Φλερύ, και βέβαια το Κρυστάλ ήταν αυτά που είχα πάει τις πιο πολλές φορές.
Από τους κινηματογράφους του κέντρου, ήμασταν μόνιμοι πελάτες σε Απόλλωνα και Αττικό, Ρεξ, Μοντιάλ, Σταρ, Παλλάς, Έσπερος, Έλλη, Άστυ, Αβέρωφ, και Τιτάνια, λιγότερες φορές, όπως και αυτό στο Κολωνάκι, το Έμπασυ, η Βικτώρια κάτω από τον Αγιο Παύλο..
Αχαρνών, Πατησίων και Κυψέλη, εκατοντάδες σινεμά, θα αναφέρω τα πιο αγαπημένα που έρχονται εύκολα στην μνήμη μου.
Άρης στην Αχαρνών, Όσκαρ, Καμέλια, Ηλέκτρα, Σελεκτ, Αμαλία, Φιλίπ, Ροξυ, Ριάλτο, Ατθίς, Ελληνίς, Κυψελάκι, Κολοσσαίο, Τριανόν, Άλμα, Αθηνά, Αελλώ, Αθήναιον, Αχιλλέας, Πιγκάλ, Μπροντγουαιη, Διάνα, Δελφοί, Ατενέ, Άτικα.,
Αλκυονίδα και Στούντιο ήταν ειδική κατηγορία κι εμείς από τους καλύτερους πελάτες τους.
Στην Ελευσίνα που πήγαινα συχνά στον πατέρα μου, ήταν το Ρεξ, Παλλάς και Ορφέας.
Στην Αλεξάνδρας η Αρζεντίνα και πιο πάνω το Άνεσις και το Ελληνίδα νομίζω, απέναντι.
Στα Άνω Πατήσια είχαμε την Πολένα, ενώ βέβαια σποραδικά πήγαινα σε πολλά από εκατοντάδες σινεμά της πόλης, όταν είχαν κάποια ειδική ταινία, ειδικά το καλοκαίρι.
Πολλές ταινίες θυμάμαι το πού τις είδα και έρχονται σκηνές στο μυαλό μου.
Οι σημερινοί νέοι, εκτός του ότι πηγαίνουν σινεμά πιο σπάνια από εμάς, που κάποτε πηγαίναμε και κάθε μέρα..
Κώστας Ζουγρής
