Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
«The Tragedy of Macbeth»
3/10
Δεν είναι κακό να θέλει ο Denzel Washington να συμπεριλάβει τον Shakespeare στο κινηματογραφικό του ρεπερτόριο. Δεν είναι κακό να θέλει ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Joel Coen να επαναλάβει μετά της Frances McDormand τον Οσκαρικό, συζυγικό θρίαμβο του 1997 (με το ανεπανάληπτο Fargo). Οι καλές προθέσεις κοντράρουν στην έμπνευση των συντελεστών, αφού το έργο του Coen μοιάζει σαν remake του Macbeth (1948) του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Orson Welles.
Ποιος ο λόγος για το remake ενός φιλμ, που δεν απέδωσε ούτε το 1948; Λειτουργούν άραγε οι μεταφορές των θεατρικών έργων του William Shakespeare (1564-1616) στο σινεμά; Σε αντίθεση με τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, η υπόθεση των έργων του Shakespeare φαντάζει πάντα μπερδεμένη. Όσες φορές και να δεις το ίδιο έργο, ξεχνάς τους κεντρικούς χαρακτήρες ή την υπόθεση μετά από μερικά χρόνια. Η συγκεκριμένη παραγωγή δεν λειτουργεί κινηματογραφικά. Όπως και ο Welles, ο Coen επιλέγει την μαυρόασπρη φωτογραφία, που προσδίδει κύρος (και καλά) σε οτιδήποτε θεωρείται «κουλτουριάρικο». Οι ηθοποιοί ξεστομίζουν με στόμφο το λόγο του συγγραφέα. Ειδικά στο τελευταίο μισάωρο σε πιάνουν τα γέλια.
Επικρατεί μία δηθενιά. Το φιλμ εκπέμπει την ατμόσφαιρα της «Μεγάλης Τέχνης» και της σοβαροφάνειας. Το αποτέλεσμα καταντά εξαιρετικά βαρετό. Αμφιβάλλω αν κάποιος μπορεί να την παρακολουθήσει απερίσπαστος, χωρίς να θελήσει να πιάσει το κινητό του.
Γιατί τόση επίδειξη μπολιντιζμού; Το έργο θα μπορούσε – αν υπήρχε η καλλιτεχνική επιφοίτηση – να είναι απολαυστικό για τον θεατή. Δυστυχώς δεν φέρνει κάτι νέο. Από το καστ επισημαίνεται η απρόσμενη παρουσία του Brian Thompson (The Terminator, 1984), ο καλός Corey Hawkins (Straight Outta Compton, 8/10, In the Heights, 7,5/10), οι Moses Ingram και
Harry Melling από το The Queen’s Gambit, και η θεατρική ηθοποιός Kathryn Hunter (Αικατερίνη Χατζηπατέρα). Melling και Hunter συναντήθηκαν το 2007 στον 4ο Harry Potter. Το πιο ωραίο κοστούμι της Mary Zophres φορά ο Alex Hassell.
Η ταινία παίζεται στο AppleTV+.
