Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
«The Wife»
8,5/10
Την κράτησε σε φόρμα την Glenn Close το ότι τόσα χρόνια δεν κέρδισε Oscar. Έφτασε στα 71 της ούσα δραστήρια στο σινεμά, ενώ οι συνομήλικές της έχουν εγκαταλείψει το είδος. Αν και έχασε πριν 30 χρόνια το Oscar πρώτου γυναικείου ρόλου από την Jodie Foster και την προηγούμενη χρονιά από την Cher, συνέχισε με καλούς ρόλους (Hamlet, Το σπίτι των πνευμάτων). Το 1995 διέπρεψε ως λεσβία αξιωματικός στο Serving in Silence: The Margarethe Cammermeyer Story (σε παραγωγή για την τηλεόραση της φίλης της Barbra Streisand). Την επόμενη χρονιά δημιούργησε έναν αξέχαστο χαρακτήρα στο 101 Dalmatians ως Cruella DeVil. Συνέχισε με τον Δρόμο του παραδείσου και με το Cookie’s Fortune του Robert Altman. Ξαναθύμισε το ταλέντο της με την συμμετοχή της στο Nine Lives (2005), ήταν μία εκ των πρωταγωνιστριών του Evening (2007) και με το Albert Nobbs (2011) διεκδίκησε για έκτη φορά ένα βραβείο Oscar, χαρίζοντας μία μοναδική ερμηνεία. Παράλληλα δούλευε σε μία καλή τηλεοπτική σειρά (Damages) και με το The Wife είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί στην φετινή κούρσα για το Oscar της καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε πρωταγωνιστικό ρόλο, έχοντας να συναγωνιστεί με θαυμάσιες συναδέλφους της σε καταπληκτικές ερμηνείες.
Η Close δεν είναι τυχαία ηθοποιός. Προέρχεται από το θέατρο και για τις σκηνικές ερμηνείες της έχει αποσπάσει τρία βραβεία Tony. Το τρίτο το κέρδισε το 1995 ως Norma Desmond για το μιούζικαλ Sunset Boulevard των Andrew Lloyd Webber και Don Black-Christopher Hampton. Μέχρι πρόσφατα υποδυόταν την μητέρα της Ιωάννας της Λωραίνης στην Νέα Υόρκη.
Σχεδόν 20 χρόνια χρειάστηκε το Albert Nobbs, για να φτάσει στις αίθουσες και 14 χρόνια το The Wife. Η αναμονή άξιζε τον κόπο. Η Glenn Close και ο Jonathan Pryce με το παίξιμό τους κυριαρχούν. Η Close είναι φανταστική. Όχι μόνο με αυτά που λέει, αλλά κυρίως με αυτά, που υπονοεί το βλέμμα της. Υπάρχει το σενάριο της Jane Anderson (Emmy για το Olive Kitteridge, 2014), που βασίζεται στο βιβλίο της Meg Wolitzer και υπάρχει και το κείμενο, που διαπερνά τα μάτια της ηθοποιού, χωρίς να μετατρέπεται σε λόγο. Για αυτό και θα κερδίσει το Oscar. Μπορεί να έχει και η Close απολαυστικές ατάκες, ειδικά στις σκηνές που τσακώνεται με τον σύζυγό της, σαν αυτές που έχει και η Olivia Colman στην Ευνοούμενη, αλλά εκεί που κερδίζει στα σημεία την Colman είναι στον τρόπο, που αποτυπώνει με το βλέμμα της την φιγούρα της συντρόφου, της μάνας, της γιαγιάς, που όλοι γνωρίζουν και αναγνωρίζουν στο πρόσωπο της Joan Castleman. Η Joan του έργου υπήρξε φέρελπις συγγραφέας, αλλά το 1958 εγκατέλειψε τα όνειρά της, για να δημιουργήσει οικογένεια με τον καθηγητή της Joe Castleman. Με αφορμή την επικείμενη βράβευση του συζύγου της εν έτει 1992 με το βραβείο Nobel λογοτεχνίας, τον συνοδεύει στην Στοκχόλμη της Σουηδίας. Εκεί θα αναθεωρήσει τα πάντα. Το φιλμ The Wife με την μοναδική του οσκαρική υποψηφιότητα θα μείνει στην ιστορία επειδή θα χαρίσει το πολυπόθητο αγαλματάκι Α’ γυναικείου ρόλου με καθυστέρηση σε μία μεγάλη ηθοποιό, όπως το κέρδισε επάξια και η Jessica Lange το 1995 για το Blue Sky.
Η ερμηνεία της Close σαφώς στηρίζεται στο καταπληκτικό παίξιμο του συνομήλικού της Jonathan Pryce (Shopping, Carrington, Evita, The Game of Thrones), ο οποίος έχει κατακτήσει δύο βραβεία Tony, το δεύτερο το 1991 για το μιούζικαλ Miss Saigon. Τον γιο τους υποδύεται ο Max Irons (Condor) με τον οποίο η Close συνεργάστηκαν την ίδια χρονιά στο τηλεοπτικό Crooked House. Η Close το 1990, όταν ο Max ήταν 5 ετών, έπαιξε με τον πατέρα του Jeremy Irons στο Γύρισμα της τύχης. Τότε ο Jeremy Irons κέρδισε το Oscar. Τον παρεμβατικό δημοσιογράφο παίζει ο Christian Slater (με το look που είχε και στο Συνέντευξη με ένα βρυκόλακα το 1994). Τον νέο Joe ερμηνεύει ο Harry Lloyd (ο Viserys Targaryen του Game of Thrones, που έπαιζε και στο Marcella) και την νέα Joan η Annie Starke, η κόρη της Glenn Close, που έχει τα μάτια της μητέρας της. Σε χαρακτηριστικό ρόλο η Elizabeth McGovern (Downton Abbey).
Trivia:
- κακή η φωτογραφία του Ulf Brantas (Marcella, 2016), που στους εσωτερικούς χώρους έκαιγε τα πρόσωπα του πρωταγωνιστικού ζεύγους.
- η Close κέρδισε το δεύτερο Tony το 1992 για το Ο θάνατος και η κόρη, που έκανε ταινία το 1994 ο Roman Polanski, η κόρη του οποίου (Morgane Polanski) συμμετέχει στο The Wife.
Το φιλμ κυκλοφορεί στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την Seven/Spentzos.
