"The Good, the Bad and the Ugly" είναι το θέμα της ομώνυμης ταινίας του 1966, την οποία σκηνοθέτησε ο Sergio Leone.
Περιλαμβάνεται στο soundtrack της ταινίας ως "The Good, the Bad and the Ugly (κύριος τίτλος)", το ορχηστρικό κομμάτι συνέθεσε ο Ennio Morricone, με τον Bruno Nicolai να διευθύνει την ορχήστρα.
Ο Ένιο Μορικόνε ήταν Ιταλός συνθέτης που δημιούργησε μουσική για εκατοντάδες ταινίες. Στη δεκαετία του 1960, ο σκηνοθέτης Sergio Leone εντυπωσιάστηκε από μια μουσική διασκευή του Morricone και ζήτησε από τον πρώην συμμαθητή του να συνθέσει μουσική για μια από τις ταινίες του, A Fistful of Dollars .
Αυτό οδήγησε σε μια συνεργασία μεταξύ των δύο σε μελλοντικές ταινίες του Leone, πολλές από τις οποίες άρχισαν να αναφέρονται ως " Spaghetti Westerns ". Μετά από ένα σταθερό ρυθμό κρουστών, το θέμα του The Good, the Bad and the Ugly ξεκινά με μια μελωδία δύο νότων που ακούγεται σαν το ουρλιαχτό ενός κογιότ. Ακολουθούν πρόσθετοι ήχοι, μερικοί από τους οποίους συμβολίζουν χαρακτήρες και θέματα από την ταινία . Αυτή η οργανική σύνθεση παίζει στην αρχή της ταινίας.
Ο Morricone σχολίασε ότι ο συχνός συνεργάτης του κιθαρίστας Bruno Battisti D'Amario ήταν «σε θέση να δημιουργήσει εξαιρετικούς ήχους με την κιθάρα του» ηχογραφώντας τη σύνθεση. Η μουσική είναι πολύπλοκη και περιλαμβάνει σοπράνο ηχογράφηση, ντραμς, μπάσο οκαρίνα, κουδουνίσματα, ηλεκτρική κιθάρα, τρομπέτες, σφύριγμα και στίχους που τραγουδιούνται από μια χορωδία που περιλαμβάνουν απλές λέξεις όπως "wah wah wah", "go go go go eh go", «ποιος ποιος ποιος» κ.λπ.
Σε μεγάλο βαθμό λόγω της αξιομνημόνευτης ποιότητας του κύριου θέματος, το soundtrack της ταινίας έφτασε στο #4 στο τσαρτ άλμπουμ του Billboard 200 και παρέμεινε σε αυτό το chart για πάνω από ένα χρόνο.
