Ο Θοδωρής Σαραντής, που μάς άφησε έτσι ξαφνικά πριν από λίγες μέρες, ήταν λίγο μικρότερος από μένα, αλλά στην ίδια πόλη μεγαλώσαμε, και οι αναμνήσεις μας από την μεταπολεμική Αθήνα, σε πολλά σημεία είχαν συναντηθεί. Άλλωστε τού άρεσε να μού μιλά για τον ποιητή πατέρα του, αλλά και για τη μουσική άνοιξη Χατζιδάκι-Θεοδωράκη, που την αγάπησε, μού έλεγε, το ίδιο όσο κι εγώ, κι ας δήλωνε ροκάς.
Όποτε επικοινωνούσαμε, κυρίως στο τηλέφωνο, μού έκαναν εντύπωση ο ενθουσιασμός, το χιούμορ, η ζωντάνια του, το πάθος του για την κοινή μας αγάπη, το ραδιόφωνο. Στο μικρόφωνο μιλούσε ελεύθερα και άνετα, σαν να κουβέντιαζε με φίλους και ήξερε το θέμα του καλά. Εξίσου καλός παραγωγός ήταν και στη δισκογραφία, με όσφρηση, ανοιχτός για το καινούριο που μπορεί να λεγόταν Παύλος Σιδηρόπουλος, ή Σπυριδούλα, ή Πανούσης.
Σαν υπεύθυνος ξένου ρεπερτορίου είχε ξεκινήσει ο Θοδωρής από την Μusic Box τού Μαρτέν και τής Μαρίκας Γκεσάρ στα χρόνια τού ‘60. Μαζί με τον Γιάννη Πετρίδη, Ο Γιάννης μόλις είχε απολυθεί απ’ το Στρατό, ο Θοδωρής ακόμα σπούδαζε στην Πάντειο. Μετά ο Θοδωρής πέρασε στην ΕΜΙΑΛ και αργότερα στην ΜΙΝΩΣ, με την ΕΛΛΑΔΙΣΚ συνδέθηκε ο Γιάννης και με την Virgin ύστερα. Παράλληλα και οι δύο γράφανε τη δική τους ιστορία στα μεσαία, πρώτα στην περίφημη απογευματινή ραδιοφωνική ζώνη τού Σαββάτου 5 με 8 στο Δεύτερο, όταν οι δισκογραφικές εταρίες διαφήμιζαν τα hits τους, η μια μετά την άλλη.
Ο Γιαννης Πετρίδης μαζί με τον Κώστα Ζουγρή συνέχισαν και μετά στο Κρατικό, ο Θοδωρής με «Τα καλύτερά μας χρόνια» στον 9,84. Όταν το 1997-98 ετοίμαζα για την τηλεόραση τής ΕΡΤ την εκπομπή «Διαδρομές» με θέμα Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ζήτησα από τον Θοδωρή να έρθει στην Αγία Παρασκευή να παίξει το ρόλο τού disc-jockey σε τρία μικρά ένθετα, καθώς εγώ θα συνομιλούσα με τον Βασίλη για τη ζωή και την καριέρα του. Μπροστά στις ανοιχτές κάμερες με τον Στέλιο Ράλλη σκηνοθέτη, ο Θοδωρής ανταποκρίθηκε τέλεια στον ρόλο του, μιλώντας μας για ροκ και ποπ και τον Βασίλη. Ακριβώς το ένα από τα τρία εκείνα στιγμιότυπα θέλω τώρα να σάς δείξω μέσα απ’ αυτές τις «Διαδρομές», αποχαιρετώντας τον φίλο Θοδωρή, που βιάστηκε να φύγει.
