Μία από τις κλασικές Ελληνικές ταινίες, μισό αιώνα πριν, το 1971 και το περίφημο ζεϊμπέκικο του Μάνου Λοΐζου
Το πραγματικό όνομα ήταν Χρήστος Τζορμπατζόγλου. Είχε παίξει σε πολλές ταινίες, όπως "Κορόιδο Γαμπρέ", "Νύχτα γάμου", "Ευδοκία", "Οι Βάσεις και η Βασούλα", "ο Παλαβός κόσμος του Θανάση", αλλά σε τηλεοπτικές σειρές όπως η "Γειτονιά μας", ο "Μεθοριακός σταθμός", ο "Ανατολικός Άνεμος", ο "Θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα".
Σχεδόν μυθικές διαστάσεις έχει πάρει το μουσικό θέμα της ταινίας, ένα ζεϊμπέκικο που έγραψε ο Μάνος Λοΐζος.
Το ζεϊμπέκικο αυτό χορεύει ο λοχίας Μπάσκος στα πρώτα λεπτά της ταινίας, στο μαγαζί που συναντά για πρώτη φορά την Ευδοκία, η οποία του χτυπά παλαμάκια, προκαλώντας την οργή του νταβατζή της, ενός διεφθαρμένου πρώην χωροφύλακα.
Όταν τελείωσε με τη μουσική του ζεϊμπέκικου, ο Λοΐζος το έδωσε στον Λευτέρη Παπαδόπουλο για να του γράψει στίχους, αλλά ο Παπαδόπουλος αρνήθηκε λέγοντάς του ότι «αυτό το πράγμα δεν παίρνει λόγια, δεν υπάρχουν στίχοι να το υποστηρίξουν».
Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, το συγκεκριμένο κομμάτι αναδείχθηκε στο πιο διάσημο ίσως ζεϊμπέκικο στην Ελλάδα, και ανάμεσα σ´ αυτούς που το χόρευαν ήταν και ο Έλληνας πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου.
Η πλοκή της ταινίας αναπτύσσεται σε μία μικρή επαρχιακή πόλη της Βόρειας Ελλάδας, όπου ο λοχίας πεζικού Γιώργος Μπάσκος (Γιώργος Κουτούζης) θα γνωρίσει την Ευδοκία (Μαρία Βασιλείου), μία πόρνη.
Οι δυο τους ερωτεύονται κεραυνοβόλα και παντρεύονται. Αλλά ο συντηρητισμός της επαρχίας, οι κατεστημένες αξίες, το κοινωνικό σύστημα και οι προκαταλήψεις δυσκολεύουν τη ζωή τους.
Η απόπειρά τους να αντιμετωπίσουν την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων αποτυγχάνει και συντρίβεται, όπως στις αρχαίες τραγωδίες.
