Δεν πίστευα στα μάτια μου! Κορίτσαροι, με κορμοστασιά ζηλευτή, σώματα εξαίσια, παρελαύνουν μπροστά από μια "επιτροπή", η οποία, αφού τους υποδείξει τον τρόπο με τον οποίο θα εκθέσουν όσο γίνεται καλύτερα (και όσο περισσότερο) την "πραμάτεια" τους στους κριτές (και φυσικά στο αδηφάγο τηλεοπτικό κοινό) θα ακούσουν "αν κάνουν ή δεν κάνουν για μοντέλα!".
Θαυμαστής αμετανόητος του θηλυκού φύλου και λάτρης της γυναικείας ομορφιάς υπήρξα και θα παραμείνω μέχρι τελευταίας πνοής, αλλά ουδέποτε θα μπορούσε να με ελκύσει αυτό-και όποιο άλλο- "γυναικοπάζαρο".
Σαν να έβλεπες, δηλαδή, εκείνα τα παζάρια αγοραπωλησίας γυναικών σε άλλες εποχές (κάποια αναβίωσαν και συνεχίζουν να υπάρχουν σε περιοχές όπου επικρατεί το ακραίο, συμμορίτικο, Ισλάμ) όπου ο πελάτης κοιτάζει το εμπόρευμα στα δόντια, μαλάζει το στήθος, τσιμπάει τους γλουτούς, για να δει αν "είναι μάπα ή αν αξίζει το καρπούζι"!
Προσφέρεται στο φιλοθεάμον κοινό, ο κορίτσαρος, πότε με τουαλέτα μακριά και γόβα στιλέτο, έπειτα με κάτι πιο ελαφρό αλλά και με "μπραζίλιαν" ή "τάνγκα"μαγιό, σε όλες τις στάσεις. Όρθιο, ξαπλωτό, στο πλάι, ανακούρκουδα και ότι βάλει ο νους σου!
"Ξάπλωσε τώρα να σε δούμε, γύρνα κι από εδώ, για να δω λίγο μέση" λένε οι κριτές (δυο γυναίκες και δυο άνδρες) και τα δυστυχή υποψήφια "μοντέλα" υφίστανται όλον αυτό τον εξευτελισμό, με την ελπίδα να πάρουν μιαν θέση στην πασαρέλα κι αργότερα να ποζάρουν σε κάποιο εξώφυλλο με όσο το δυνατόν καλύτερα εκτεθειμένα τα δώρα που τους έκανε η φύση, για να βρουν τον δρόμο προς την επιτυχία.
"Κοίταξε, έχεις ωραία μάτια. Έχεις ωραιότατο στήθος, τα χέρια σου είναι υπέροχα, το σώμα σου πολύ ωραίο..." λέει ο κριτής και η κοπέλα, ένα πανέμορφο κορίτσι, χαμογελά "...αλλά δεν έχεις εκείνο το "κάτι" που θα μπορούσε να σε κάνει μοντέλο" της λέει η μια από τις κυρίες της επιτροπής και ψηφίζει "όχι"!
Το όμορφο πρόσωπο συσπάται, τα μάτια αγωνίζονται να κρατήσουν τα δάκρυα και η κοπέλα ψελλίζει ένα "ευχαριστώ". Βεβαίως, θα κλειστεί στο σπίτι για λίγες μέρες, δεν θα θέλει να βγει με την παρέα της για να μην αναγκασθεί να απαντήσει σε ερωτήσεις "γιατί σε κόψανε;" ή για να μην αναγκασθεί να καταφύγει σε υποθέσεις συνωμοσίας "η άλλη είχε φίλο έναν ξάδερφο του κάμεραμαν και την περάσανε"...
Αδυνατώ να καταλάβω αυτά τα κορίτσια. Όπως και εκείνους τους άφρονες γονείς, που στέλνουν τα παιδάκια τους, μαθητές του δημοτικού, να μετάσχουν σε διαγωνισμό μαγειρικής, εκτιθέμενα στον φακό και γενόμενα τροφή την επομένη στο σχολείο, για κάθε είδους σχόλιο!
Έβλεπα έναν μικρούλη να κλαίει επειδή δεν άρεσε το "πιάτο του" στους κριτές και ήθελα να σπάσω στο ξύλο τους γονείς και τον παραγωγό!
Κι ύστερα, είδα στην ΕΡΤ την συζήτηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου ,με την Βίκυ Φλέσσα. Και είπα "ευτυχώς που υπάρχει και η κρατική τηλεόραση, ακόμη και με εκείνες τις απαράδεκτες "ειδησεογραφικές" εκπομπές, για τις οποίες θα μιλήσουμε προσεχώς.
Από την σελίδα του
Δημήτρης Καπράνος
