Πώς θα μπορούσε να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι ένας από τους παγκοσμίως διασημότερους σούπερ σταρ της καλοζωΐας με φανατικό κοινό, ο άνθρωπος που κλήθηκε από τον ίδιο τον Μπάρακ Ομπάμα να τον μυήσει στα μυστικά τιου well being, Αντονι Μπουρντέν, αποφάσισε να βάλει ο ίδιος τέλος στη ζωή του στα 61 του χρόνια; Το λιγότερο παράδοξο...
Κι όμως, αυτός ο «αλήτης της κατσαρόλας» που με αμεσότητα περιέγραφε τους εφιάλτες ενός σεφ και της μπριγκάδας του, αλλά και τις ηδονικές του νύχτες ποτισμένες με αλκοόλ, γυναίκες, ποτά και βοδινό bourghinion κατά τις τέσσερις το πρωί σε ένα συγκεκριμένο στέκι του στη Νέα Υόρκη αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του «προσφέροντας» στο κοινό του την πιο ανατρεπτική εξέλιξη στο σίριαλ της ζωής του.
Ο ΄Αντονι Μπουρντέν το είχε με τη μαγειρική. Το είχε ακόμα με την κάμερα, τα φλας, το γράψιμο. Δεν ήταν μόνο σεφ αλλά και συγγραφέας βιβλίων μαγειρικής, τηλεοπτικός αστέρας, bon vivant, ένας διάσημος με αξιοζήλευτη ζωή. Η τουλάχιστον έτσι έμοιαζε...
Γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου του 1956 στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε στο Νιου Τζέρσεϊ. Ο πατέρας του, Πιερ Μπουρντέν, ήταν επιτελικό στέλεχος της Columbia Records κι η μητέρα του, Γκλάντις Μπουρντέν, staff editor στους The New York Times. Ο ίδιος έχει αναφέρει ότι μεγάλωσε σ' ένα φιλελεύθερο περιβάλλον - η οικογένεια ήταν Καθολικού θρησκεύματος από τη μεριά του πατέρα του και Εβραϊκού από τη μεριά της μητέρας του. Οι προπαππούδες του κατάγονταν από τη Γαλλία. Ο πατέρας του μιλούσε γαλλικά και οι διακοπές της οικογένειας συμπεριελάμβαναν πάντα τη Γαλλία.
Και ήταν ένα οικογενειακό ταξίδι στη Γαλλία, που ενεργοποίησε μέσα του την well being πλευρά του εαυτού του όταν για πρώτη φορά δοκίμασε στρείδια στη βάρκα ενός ψαρά, όπως είχε δηλώσει. Ως φυσικό επακόλουθο ήρθε η φοίτησή του στην πασίγνωστη σχολή μαγειρικής Culinary Institute of America, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης.
Έχει εργαστεί ως σεφ σε πολλά εστιατόρια όπου και απέκτησε παγκόσμια φήμη. Supper Club, One Fifth Avenue, and Sullivan's στη Νέα Υόρκη. Το 1998 έγινε executive chef στη Brasserie Les Halles στο Μανχάταν.
Το μπεστ σέλερ του «Kitchen Confidential: Adventutes in the Culinary Underbelly» (2000) ακολούθησαν κι άλλα δυο μεστ σέλερ:« A Cook's Tour» (2001) και «The Nasty Bits» (2006). Ο ίδιος έχει δημοσιεύσει επίσης άρθρα του στα: The New York Times, The Νew Yorker, The Times, Los Angeles Times κ.α.
Παρουσίασε πολλές τηλεοτπικές εκπομπές. Το δημόσιό του προφίλ ως το «κακό παιδί της μαγειρικής» με το φιλελεύθερο attitude και τα σεξουλικά υπονοούμενα ανάγκασε τους υπεύθυνους του, ιδιαίτερα πετυχημένου, τηλεοπτικού σόου «No Reservations» - στο πλαίσιο του οποίου είχε κάνει αφιέρωμα στα ελληνικά νησιά τσακίζοντας ένα κατσικάκι στη λαδόκολα, όταν βρέθηκε σε ένα πανηγύρι εν μέσω γυρισμάτων - να ελέγχουν τα επεισόδια πριν βγουν στον αέρα. Έχει κερδίσει βραβείο Emmy για την εκπομπή του «Parts Unknown».
Υπήρξε φανατικός καπνιστής, ενώ είχε δηλώσει ότι στο παρελθόν είχε κάνει χρήση ναρκωτικών. Παντρεύτηκε την πρώτη του αγάπη - από το σχολείο - Νάνσι Πουκότσκι αλλά χώρισαν μετά από 20 χρόνια γάμου. Παντρεύτηκε ξανά, αυτή τη φορά την Ιταλίδα Οτάβια Μπούσια, με την οποία απέκτησε και μια κόρη, την Αριάν, το 2007. Χώρισαν φιλικά τo 2016. Το 2017 ξεκίνησε να βγαίνει με την ιταλίδα ηθοποιό Asia Argento.
Είχε πει, μεταξύ άλλων:
– «Δεν τρώω ποτέ φαγητό που σερβίρεται στα αεροπλάνα».
– «Όταν επιστρέφω σπίτι μου αρέσει να μαγειρεύω λινγκουίνι με λευκή σάλτσα θαλασσινών».
– «Πιστεύω πως όλοι όσοι σέβονται τον εαυτό τους πρέπει να ξέρουν να μαγειρεύουν μερικά απλά βασικά φαγητά: ομελέτα, κοτόπουλο στο φούρνο, μπριζόλα, κάποια σούπα, βασικά λαχανικά και ζυμαρικά»
- «Το πρώτο μέρος που επισκέπτομαι όταν ταξιδεύω είναι η κεντρική αγορά του τόπου. Εκεί νιώθεις τον γαστρονομικό παλμό της πόλης και πώς θα είναι το φαγητό που θα σου σερβίρουν».
– «Δεν λέω ποτέ όχι σε μια καλή μερίδα νουντλς, κατά προτίμηση spicy»
– «Το ταξίδι που θα θυμάμαι για πάντα στη ζωή του είναι αυτό στην Ιαπωνία!»
– «Προτιμώ τον καφέ σε χάρτινο κύπελλο, όχι σε φλιτζάνι».
– «Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει: "Να είσαι πάντα στην ώρα σου"».
– «Αν είχα 24 ώρες ζωής και έπρεπε να επιλέξω το τελευταίο μου γεύμα θα πήγαινα με κλειστά μάτια στο Τόκιο, στο μικρό σούσι μαγαζάκι Sukiyabashi Jiro, όπου εκεί διαφεντεύει ο γηραιότερος σεφ τον κόσμο με αστέρι Michelin».
Πηγή thetoc.gr
