O Lou Christie είχε μία σειρά από αγαπημένα τραγούδια και μόλις ακούσει τον θάνατο του ο Πετρίδης θα αναφωνήσει το καθιερωμένο όχι... Για κάποιο λόγο o Christie ήταν αγαπητος και στους εναλλακτικούς κύκλους. Εγώ και ο Πετρίδης ήμασταν θαυμαστές του από την αρχή. ΚΖ
Η ανακοίνωση υπογράφηκε με την ένδειξη «Η οικογένεια Sacco», μια αναγνώριση ότι ο Christie, ο οποίος γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1943, ονομαζόταν αρχικά Lugee Alfredo Giovanni Sacco. Πάντα συνδεδεμένος με την πόλη του Πίτσμπουργκ, ο Christie γεννήθηκε στο Glenwillard, μια γειτονιά στην κομητεία Allegheny, η οποία περιλαμβάνει και την ευρύτερη πόλη. Τραγουδούσε ως παιδί και σε ηλικία 15 ετών άρχισε να συνεργάζεται με την Twyla Herbert, μια μεγαλύτερη σε ηλικία, κλασικά εκπαιδευμένη μουσικό που έγινε η συνεργάτιδά του στη σύνθεση τραγουδιών. Αρχικά, γνωστός ακόμα ως Lugee Sacco, ο έφηβος τραγουδούσε με διάφορα φωνητικά συγκροτήματα της περιοχής, ένα από τα οποία, οι Lugee and the Lions (που αποτελούνταν από τον Sacco, την Twyla Herbert, Shirley, και δύο άλλες), είχαν μια τοπική επιτυχία με το "The Jury" στην ετικέτα Robbee.
Το 1961, ο Sacco άρχισε να εργάζεται ως τραγουδιστής σε ηχογραφήσεις στη Νέα Υόρκη και την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε με τον Nick Cenci, επιχειρηματία ψυχαγωγίας με έδρα το Πίτσμπουργκ, ο οποίος πρότεινε την αλλαγή του ονόματος σε Lou Christie. Προς τα τέλη του 1962, κυκλοφόρησαν το "The Gypsy Cried" των Herbert and Christie, το οποίο ανέδειξε τη φωνή του Christie σε φαλτσέτο, ένα σήμα κατατεθέν που θα συνέχιζε να χρησιμοποιεί σε όλη την καριέρα του. Κυκλοφόρησε από την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία C & C, το single επιλέχθηκε από τη μεγαλύτερη Roulette Records και έφτασε στο #23 στο Billboard στις αρχές του 1963.
Αυτό το άλμπουμ ακολουθήθηκε την άνοιξη από το "Two Faces Have I", το οποίο ανέβηκε στο #6. Οι επόμενες κυκλοφορίες του Christie δεν τα πήγαν τόσο καλά, και μόλις στις αρχές του 1966 (μετά από μια θητεία στους Εφέδρους του Στρατού) σημείωσε άλλη μια μεγάλη επιτυχία. Το "Lightnin' Strikes", που συνυπογράφηκε και πάλι από την Herbert και τον Christie, και ηχογραφήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 3 Σεπτεμβρίου 1965, έφτασε στο #1 στο Billboard Hot 100, καθιστώντας την πιο επιτυχημένη κυκλοφορία του τραγουδιστή. Το single, που κυκλοφόρησε από την MGM Records, ήταν η μόνη ηχογράφηση του Christie που έφτασε σε αυτή τη θέση.
Την άνοιξη του 1966, ο Christie κατέκτησε την #16 θέση με το "Rhapsody in the Rain", το οποίο προκάλεσε κάποια διαμάχη λόγω της συμπερίληψης του στίχου "We were makin' out in the rain". Λόγω κάποιων παραπόνων από τους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς, επανεκδόθηκε με τους στίχους αλλαγμένους σε «We fall in love in the rain». Η επόμενη και τελευταία επιτυχία το «I’m Gonna Make You Mine» έφτασε στο #10, αυτή τη φορά από την δισκογραφική εταιρεία Buddah
