Το γηραιότερο και μοναδικό κλασικά εκπαιδευμένο μέλος των The Band, ο Hudson ήταν περισσότερο γνωστός για τη χαρακτηριστική οργανική δουλειά του σε τραγούδια όπως το "Chest Fever" και τη δραματική ζωντανή αυτοσχέδια εισαγωγή του, γνωστή ως "The Genetic Method". Αλλά έπαιζε επίσης σαξόφωνα, πνευστά, συνθεσάιζερ, ακορντεόν και άλλα όργανα στα διάσημα άλμπουμ του γκρουπ.
Γεννημένος στο Windsor του Οντάριο, ο Hudson ήταν ένα από τα τέσσερα γεννημένα στον Καναδά μέλη των The Band, μαζί με τον κιθαρίστα-τραγουδοποιό Robbie Robertson, τον keyboardist-τραγουδιστή Richard Manuel και τον μπασίστα-τραγουδιστή Rick Danko.
Μαζί με τον Αμερικανό ντράμερ και τραγουδιστή Levon Helm, οι μουσικοί συναντήθηκαν αρχικά ως backup γκρουπ του τραγουδιστή του rockabilly Ronnie Hawkins.
Ο Χάντσον έπεισε τον Χόκινς να του πληρώνει 10 $ επιπλέον την εβδομάδα για να μπορεί να κάνει "μαθήματα μουσικής" στα άλλα μέλη του συγκροτήματος - μια συμφωνία που ηρεμούσε τους γονείς του, οι οποίοι ανησυχούσαν ότι σπαταλούσε τα χρόνια της μουσικής του εκπαίδευσης.
Μετά την αποχώρησή τους από τον Hawkins, οι πέντε, γνωστοί ως The Hawks, κέρδισαν αρχικά τη φήμη ως το backing group του Bob Dylan πριν κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους άλμπουμ, "Music from Big Pink", το 1968.
Αφού οι The Band αποχώρησαν ως μια περιοδεία μετά τη συναυλία ορόσημο "The Last Waltz" το 1976, ο Hudson εργάστηκε ως μουσικός με πολλούς καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων των Van Morrison και Leonard Cohen.
Το συγκρότημα αναμορφώθηκε το 1983 χωρίς τον Robertson. Ο Manuel πέθανε το 1986 αλλά οι The Band συνέχισαν, με τον Hudson να εμφανίζεται στα τρία άλμπουμ που κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του 1990.
