Χ. Τσούκας στο Α' Πρόγραμμα για εκλογή Μιλέι στην Αργεντινή: Έχουμε ζήσει και στην Ελλάδα τερατογενέσεις

«Αυτό το μπούχτισμα, η αηδία που νιώθει ο μέσος άνθρωπος γι’ αυτό που αποκαλούμε συμβατικά, πολιτική ή πολιτικό κατεστημένο, μεταφράζεται σε έναν άλογο θυμό, ο οποίος στρέφεται ενίοτε σε “χαρισματικές” προσωπικότητες, επικοινωνιακά χαρισματικές, γιατί κι αυτό είναι μια διαστροφή του όρου χάρισμα, επικοινωνιακά χαρισματικές προσωπικότητες, οι οποίες κάνουν θόρυβο, για να μην πω κάτι βαρύτερο, προσελκύουν την προσοχή των ανθρώπων και μέσα από την επιλογή αυτή εκφράζεται ουσιαστικά ένας άλογος θυμός» περιέγραψε ο καθηγητής.

Το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι της Αργεντινής τον εξέλεξαν, είναι κατανοητό σύμφωνα  με τον κ. Τσούκα. «Το έχουμε ζήσει κι εμείς στην Ελλάδα. Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει θυμός. Είδαμε τέρατα, πολιτικά τέρατα να γίνονται στην Ελλάδα. Αναφέρομαι στη Χρυσή Αυγή. Είδαμε περιθωριακά κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ από το 3% να εκτοξεύεται στο 30%-35%. Τα έχουμε δει αυτά. Ξέρουμε ότι ο θυμός όταν καθοδηγεί το εκλογικό σώμα παράγει πολιτικές τερατογενέσεις. Και νομίζω ότι μπορούμε να το διατυπώσουμε πολύ γενικά. Το είδαμε στην Αμερική» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η δημοκρατία μπορεί να απαντήσει σε τέτοιες καταστάσεις, αρκεί να λειτουργεί σωστά τόνισε ο κ. Τσούκας. «Όταν η πολιτική δεν λύνει τα προβλήματα του απλού ανθρώπου, τότε καθίσταται αναποτελεσματική και συσσωρεύει θυμό ο μέσος άνθρωπος απέναντι σε ένα πολίτευμα το οποίο δεν ασχολείται με τα προβλήματά του. Στη γενικότητά του αυτό ισχύει. Όταν τώρα μεσολαβούν παρατεταμένα χρόνια προβλήματα, ένας πληθωρισμός του 140% στην Αργεντινή, μία χώρα κάποτε πλούσια, η οποία τα τελευταία 40 χρόνια τουλάχιστον έχει οδηγηθεί στον οικονομικό μαρασμό. Βάλτε τον εαυτό σας, στη θέση του μέσου Αργεντινού, ο οποίος δεν βλέπει καμία προοπτική, βλέπει ανακυκλωμένα προβλήματα, διαρκώς προβλήματα τεράστιου μεγέθους, όχι απλά προβλήματα, όπου δεν βλέπει καθόλου προοπτική» ανέφερε, γι’ αυτό, όπως εξήγησε, ο Αργεντίνος ψηφοφόρος λέει ότι το να πάρει αυτό το ρίσκο με αυτόν τον άνθρωπο είναι μικρότερο από το να πάρει το ρίσκο του status quo.

«Όταν η πολιτική λοιπόν δεν ασχολείται με τα πραγματικά μας θέματα, αλλά γίνεται ένα αυτοαναφερόμενο σύστημα πολιτικών κομμάτων, τα οποία κοκορομαχούν και είναι σε μία σφαίρα δική τους μιντιακο-πολιτική, η οποία δεν μεριμνά για τις βιοτικές ανάγκες, τότε με κάποιο τρόπο αυτές οι βιοτικές ανάγκες θα πρέπει να εκφραστούν πολιτικά και συνήθως εκφράζονται θυμωμένα και σε ακραία κόμματα. Μην ξεχνάμε το εξής, η ακρότητα στον πολιτικό λόγο έχει την κατασκευή εχθρών. Ο Μιλέι για παράδειγμα, έχει το αλυσοπρίονο, θέλει να καταργήσει τα 10 από τα 18 ομοσπονδιακά υπουργεία, την κεντρική τράπεζα κλπ, στήνει ένα σκιάχτρο της Αριστεράς απέναντί του, την οποία την καθυβρίζει με όρους χουλιγκανικούς, δεν μπορώ να αναπαράξω στο ραδιόφωνο το υβρεολόγιο του. Στήνει έναν εχθρό απέναντί του. (…) Και τρίτον, με έναν επικοινωνιακά “έξυπνο” τρόπο καθίσταται το επίκεντρο της προσοχής και προσελκύει το ενδιαφέρον ενός θυμωμένου κόσμου, ο οποίος περιμένει μια μεσσιανική τύπου λύτρωση. Η δημοκρατία δεν παρέχει λυτρώσεις όμως, δυστυχώς» επισήμανε ο κ. Τσούκας.

Η δυσκολία είναι η εξής, σημείωσε ο κ. Τσούκας. «Δεν μπορείς να αγνοήσεις ότι ο μέσος άνθρωπος θέλει έναν πιο προσιτό, φιλικό, κατανοητό λόγο. Αυτός μπορεί να είναι και πιο μιντιακός, πιο θεαματικός. Αυτό το κατανοώ. Η δυσκολία είναι πώς να συνηθίσει κανείς αυτού του είδους τον λόγο με έναν σοβαρό λόγο που επίσης αναμένεις από έναν κυβερνήτη. Δηλαδή, να πάμε λίγο παλιά. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ο τελευταίος που θα μπορούσε να εκφέρει αυτόν τον θεαματικό, προσιτό λόγο. Ήταν ο απόμακρος ηγέτης. Συγχρόνως όμως, στην άλλη άκρη έχεις ηγέτες οι οποίοι είναι στο άλλο άκρο, οι οποίοι παρέχουν κυρίως θέαμα, αυτή τη λεγόμενη αδιαμεσολάβητη σχέση που εισήγαγε ο κ. Κασσελάκης στην ελληνική πολιτική σκηνή που είναι ο αντίποδας. Πώς μπορείς να έχεις κάτι το ενδιάμεσο, κάτι που θα μπορείς να απευθύνεσαι στο μέσο άνθρωπο, θα αγγίζεις τα συναισθήματά του, θα αγγίζεις και το μυαλό του όμως και θα τον ωθείς να γίνει καλύτερος, να τον πας λίγο παραπέρα» είπε χαρακτηριστικά.

Αναφερόμενος στον νέο πρόεδρο της Αργεντινής, σημείωσε πως η “τρέλα” που παρουσιάζει δεν είναι τόσο αυθόρμητη. «Eίναι σκηνοθετημένη τρέλα. Δηλαδή, όταν βγαίνει πάνω και φοράει τη στολή του Μπάτμαν και βρυχάται σαν λιοντάρι και ουρλιάζει και τρέχει πάνω στη σκηνή, χοροπηδάει πέρα δώθε, αυτά δεν είναι στιγμιαίες, αυθόρμητες εκρήξεις. Βεβαίως πρέπει να έχεις έναν χαρακτήρα που να σε ωθεί σε κάτι τέτοιο και τον έχει, αλλά συγχρόνως όμως είναι και επιμελημένο, σκηνοθετημένο θέαμα, το οποίο ακριβώς έλκει, τραβά την προσοχή, μετατρέπει την πολιτική σε θέαμα και δυστυχώς ο πολίτης είναι επιρρεπής σε αυτό. Θέλει να καταναλώσει το θέαμα αυτό και μέσα σε όλα του τα προβλήματα κατά κάποιο τρόπο, παραδόξως και διαστροφικά, αυτό το θέαμα αποτελεί και μία διέξοδο μέσα στον καθημερινό του ζόφο» εξήγησε ο κ. Τσούκας.

Όσο για το πολιτικό μέλλον του Χαβιέ Μιλέι, ο κ. Τσούκας ανέδειξε «την μεγάλη εικόνα». «Δεν έχει την πλειοψηφία ούτε στη Γερουσία ούτε στη Βουλή. Έχει το 10 με 15% των θέσεων των βουλευτών, το οποίο σημαίνει θα πρέπει να στηριχθεί στο κύριο συντηρητικό κόμμα, αυτό θα βάλει ένα φρένο στα λεγόμενα αναρχοκαπιταλιστικές του φαντασιώσεις».