Φόροι, φόροι, φόροι, το τέλος για τα πλαστικά στον καφέ συνήθως πάει 'υπέρ πίστεως'

 Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Καφέ, Γιάννος Μπενόπουλος, από το βήμα του 2ου Coffee Business Forum ζήτησε στο πλαίσιο της τοποθέτησής του, να επιβαρύνεται με το περιβαλλοντικό τέλος ανακύκλωσης – για το ποτήρι και το καπάκι – απευθείας η βιομηχανία πλαστικού και όχι οι καφετέριες. 
 
Ο ίδιος υποστήριξε ότι η βιομηχανία θα πρέπει να επιβαρύνεται με το συγκεκριμένο τέλος είτε στην έκδοση του τιμολογίου πώλησης των προϊόντων στις καφετέριες, είτε κατά την εισαγωγή των συσκευασιών όταν αυτές προέρχονται από το εξωτερικό και να αποτυπώνεται η παρακράτηση του ποσού αυτού στα σχετικά παραστατικά. 

Το ανταποδοτικό τέλος ανακύκλωσης χρεώνεται στον πελάτη τη στιγμή που πραγματοποιείται η πώληση, και αποτυπώνεται με δύο ξεχωριστούς κωδικούς – έναν για το ποτήρι και έναν για το καπάκι και ανά τρίμηνο τα έσοδα αποδίδονται στο κράτος. Εάν ωστόσο ένα κατάστημα δεν εκδώσει απόδειξη, το ποσό δεν καταγράφεται φορολογικά, με αποτέλεσμα κατ’ επέκταση να μην αποδίδεται. Ένα δεύτερο "τρικ” είναι όταν εμφανίζονται φαινόμενα κατά τα οποία το ποσό του περιβαλλοντικού τέλους δεν αναγράφεται καθόλου στις αποδείξεις που εκδίδονται από τα καταστήματα. Έτσι, παρά το γεγονός ότι πολλές επιχειρήσεις έχουν προχωρήσει σε αύξηση της τιμής του καφέ κατά 10 λεπτά του ευρώ ανά ρόφιμα – 5 λεπτά για το καπάκι και 5 για το ποτήρι – το ποσό αυτό δεν εμφανίζεται στα παραστατικά που εκδίδουν. Μάλιστα είναι σχεδόν ανέφικτο να γνωρίζει η φορολογική αρχή εάν ο πελάτης προσκόμισε το δικό του ποτήρι περίπτωση κατά την οποία δεν χρεώνεται με το περιβαλλοντικό τέλος ή αγόρασε το ρόφημά του με πλαστική συσκευασία που διαθέτει το κατάστημα, περίπτωση στην οποία το τέλος χρεώνεται κανονικά. 

Πρακτικά η συνολική επιβάρυνση ανέρχεται και σε αρκετές των περιπτώσεων υπερβαίνει τα 0,30 ευρώ και άνω ανά ρόφημα, εάν θεωρήσουμε ότι η μέση τιμή για έναν καφέ take away στα τέλη του 2021 και πριν έρθει το κύμα αυξήσεων στην αγορά, ήταν στα επίπεδα του 1,70 ευρώ. Επομένως, εάν λάβουμε ενδεικτικά υπόψη μας το γεγονός ότι ο καταναλωτής αγοράζει καφέ μία φορά την ημέρα και ότι οι εργάσιμες ημέρες είναι 25 ανά μήνα και η ελάχιστη συνολική αύξηση είναι στα επίπεδα του 20%, τότε το επιπλέον κόστος που πληρώνει 8,5 ευρώ το μήνα (0,34 ευρώ την ημέρα), ποσό που οδηγεί σε συνολική επιβάρυνση 102 ευρώ ανά έτος. Εάν πάλι κάποιος αγοράζει δύο φορές καφέ την ημέρα η αντίστοιχη επιβάρυνση θα ανέλθει σε 17 ευρώ το μήνα και συνολικά σε 204 ευρώ το έτος. 

Αυτά γίνονται όταν ένα ανίκανο κράτος με 700χιλ περιττούς υπαλλήλους μεταφέρει την ευθύνη είσπραξης των τελών του σε καφετζήδες και καντίνες...
Τα τέλη εισπράττονται στην πηγή και μόνο εκεί μπορούν να ελεγχθούν..
Είναι αλλιώς να ελέγξει ο μηχανισμός 10 βιοτεχνίες και αλλιώς να ελέγξει 40χιλ καφετζήδες..
Το ίδιο ισχύει και με τα διυλιστήρια που κακώς εφάρμοσαν το σύστημα εισροών εκροών στα πρατήρια και άφησαν έξω τα διυλιστήρια και τα ναυτιλιακά καύσιμα...

Ένα ακόμα τραγελαφικό μέτρο. Χρεώνουν 10 λεπτά για το καπάκι και το ποτήρι, λες και θα πιώ τον καφέ στο χέρι ή θα μου τον πετάξει με το λάστιχο ποτίσματος. Τί γελοιοτητες είναι αυτές; Μορφωμένοι άνθρωποι κάθισαν και σκεφτηκαν αυτη τη μπούρδα; 

Με έναν νομο επιβάρυναν τον μέσο Ελληνα με 20-30 λεπτά τη μέρα, ένας ακομα φόρος που δεν ξέρουμε που καταλήγει και στην τελική γι αυτές τις παλαβομάρες δεν θα έπρεπε να επιβαρύνεται ο καταναλωτής ή ο τελικός πωλητης λιανικής. Εισπράττουν τόσους φόρους για να χρηματοδοτήσουν αυτές τις ανοησίες. 

Εδώ και μερικά χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις έχουν βρει την ιδια απατεωνιά: Φόροι και φόροι και ακόμα περισσότεροι φόροι. Το αποτέλεσμα είναι να εισπράττει η καθε κυβέρνηση φόρους απο κάθε σου κίνηση. Αγοράζεις ένα καφέ και πληρώνεις ΦΠΑ, πράσινους φόρους και ένα σωρο ακομα σαχλαμάρες για να βγαίνει μετά ο κάθε Μητσοτάκης και να μοιράζει 200ρικα κατα το δοκουν

Η συγκεκριμένη περίπτωση φόρου, σε συνδυασμό και με το πόσοι και σε τι ποσοστό αποδίδουν τον συγκεκριμένο φόρο, αποδεικνύει την αναποτελεσματικότητα της όλο και μεγαλύτερης επεμβατικότητας των κρατών στη ζωή και τις συναλλαγές των πολιτών και την "κλοπή" της περιουσίας τους που υφίστανται οι τελευταίοι συστηματικά.
Τα κράτη έχουν "μεγαλώσει" σε ισχύ και εξουσία υπερβολικά και κάνουν κατάχρηση αυτής της εξουσίας τους!

Με στοιχεία και σχόλια από το Capital.gr