Δεν το είχα διαβάσει τότε, όταν δημοσιεύτηκε στις 11 Απριλίου του 1978 στο περιοδικό Γυναίκα για τα τρία χρόνια από το θάνατο τού αγαπημένου ποιητή, το διαβάζω τώρα στο διαδίκτυο. Συνομιλώντας με την Φλέρυ Τασσιάκου-Κούβελα, ο Νίκος Καββαδίας είχε πει: «Κοίταξέ με καλά. Είμαι σαν σκαραβαίος. Ένας άσχημος, κοντός σκαραβαίος. Δεν χαράζω στην άμμο, αλλά πάνω στο χαρτί τα ανώφελα παραλληλόγραμμά μου. Δεν είναι έρημος, είναι χαρτί. Δεν είναι βήματα, είναι στίχοι. Τι σημασία έχει;

Η μοναξιά είναι παντού η ίδια. Παντού τριγύρω το σκοτάδι των Πυραμίδων, το αίνιγμα της Σφίγγας, η κακία του σκορπιού. Ιξίονες είμαστε όλοι. Ιξίονες που αγκαλιάσαμε ένα σύννεφο, νομίζοντας ότι κρατάμε τα όνειρά μας. Μάταια, όλα ήταν μάταια». Τα παραπάνω λόγια τού Νίκου Καββαδία, θα συμπληρώσω τώρα εδώ με δικούς του στίχους από την πρώτη του ποιητική συλλογή, το Μαραμπού του 1933. Στίχους που έκανε τραγούδι ο Θάνος Μικρούτσικος για το Σταυρό του Νότου του 1979.

Βασικός ερμηνευτής σ'αυτόν τον δίσκο ήταν ο Γιάννης Κούτρας. Συμμετείχε όμως με ένα τραγούδι και η Αιμιλία Σαρρή και με δύο ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, δάνειο στη ΛΥΡΑ από την εταιρία ΜΙΝΩΣ. Ακριβώς τον Βασίλη θα ακούσουμε κι εμείς τώρα  να αφηγείται πολύ παραστατικά την ιστορία ενός καταραμένου μαχαιριού, απόσπασμα από την εκπομπή που είχαμε αφιερώσει στον Θάνο Μικρούτσικο το 1982-83. Ο ίδιος ο Θάνος παίζει πιάνο και για τη σκηνοθεσία υπεύθυνη, η Μαίρη Κουτσούρη.

Γιώργος Παπαστεφάνου