Έχουν περάσει ολόκληρα 62 χρόνια, αλλά μοιάζει σαν χθες που εικοσάχρονος τουρίστας στο Παρίσι, τηλεφωνούσα από ένα σταθμό τού μετρό στον επίσης νεαρό Γιάννη Σπανό, 28 χρονών εκείνος, συνθέτη από το Κιάτο, που είχε πει τραγούδια του η Μπριζίτ Μπαρντό και ο ίδιος έπαιζε πιάνο στις μπουάτ τής παριζιάνικης rive gauche.

O Δημήτρης Βορίλας μού είχε δώσει τις σχετικές πληροφορίες και τον αριθμό τού τηλεφώνου κι εγώ που τότε είχα και μια μουσική σελίδα στο περιοδικό «Το Πρώτο» ήθελα να τού πάρω μια συνέντευξη, παρουσιάζοντάς τον πρώτος στην Ελλάδα. Ο Γιάννης με υποδέχθηκε στο σπίτι του στο Μονπαρνάς με ανοιχτή αγκαλιά. Γίναμε αμέσως φίλοι. Ήταν κι ο Μαρσέλ Ροτέλ εκεί και ο Φαίδων Πατρικαλάκις ο ζωγράφος, που ακόμη τότε σπούδαζε.

Μετά το φαγητό, όλοι μαζί πήραμε σβάρνα τις μπουάτ και παντού έβλεπα πως ο Yani Spanos είχε γίνει κιόλας πια ένας δικός τους. Πριν φύγω απ’ το Παρίσι, ο Γιάννης και ο Μαρσέλ μού δώσανε τα γαλλικά δισκάκια τους για να τα παίζω στις εκπομπές μου στο ραδιόφωνο, όταν θα πήγαινα πίσω στην Αθήνα. Και έτσι πράγματι έγινε. Και ο Αλέκος Πατσιφάς που τότε ετοίμαζε την ΛΥΡΑ, μού τηλεφώνησε και μού είπε «Αυτόν τον Σπανό θέλω να μού τον φέρεις να τον γνωρίσω».

Όταν έγνεψε η συνάντηση στα γραφεί τής Κριεζώτου 11, ο Γιάννης μού ζήτησε να τού προτείνω στιχουργούς και νέες φωνές   Τού  σύστησα Κινδύνη και Αλεξόπουλο και τού μίλησα για την Καίτη Χωματά που πια ακούσει στα   πρωινά  τού Γιώργουτ Οικονομίδη και ήταν   δροσιά σκέτη, Την ξέρω. .Μού την έχει φέρει ο Μαρκόπουλος. Δεν την θέλω»  είπε ο Πατσιφάς.  «Εγώ θέλω να την ακούσω» τού απάντησε ο Σπανός Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Εκείνο το μεσημέρι είπα να δώσω δειλά δειλά στον Γιάννη και κάποιους δικούς μου στίχους που είχα γράψει στο  Πανεπιστήμιο στο μάθημα τού αφόρητου καθηγητή Ράμμου. Μια αγάπη για το καλοκαίρι/ Μικρό ταξίδι στο γιαλό. Τα θυμόμουν όλα αυτά καθώς έβλεπα πρόσφατα το δίωρης διάρκειας ντοκυμανταίρ «Γιάννης Σπανός» που έφτιαξε με πολλή φροντίδα και σεβασμό και αγάπη, ο σκηνοθέτης Άρης Δόριζας. Η ταινία που θα βγει στους κινηματογράφους σύντομα, έχει επιλεγεί να κλείσει το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο. Το δικό μου αφιέρωμα στον Γιάννη που τόσο πολύ μού λείπει, θα τελειώνει με ένα από τα τραγούδια που είχαμε γράψει οι δυο μας στα χρόνια τού ‘60. «Σαν κάθε βράδυ» με μια άλλη πολυαγαπημένη μούσα τού Νέου Κύματος, την Πόπη Αστεριάδη.

Γιώργος Παπαστεφάνου