Ήμασταν κι οι δύο παιδιά τού Νέου Κύματος Εκείνος ηθοποιός που τον κέρδισε απ’ την αρχή και το τραγούδι. Μαζί με τον Φώτη Δήμα, (1933-2007), την Νέλλη Μάνου, τον Γιώργο Ζωγράφο (1936-2005) και την Καίτη Χωματά (1946-2010) ήταν από τα πρώτα-πρώτα αστέρια μιας νέας δισκογραφικής εταιρίας που με αφεντικό τον πρωτοπόρο Αλέκο Πατσιφά και με ρεπερτύριο ποιοτικό και φρέσκο, θα έγραφε Ιστορία. ΛΥΡΑ 1964. Τότε γνώρισα κι εγώ τον Αλέξη Γεωργίου (1940-1988).
Ο Νότης Μαυρουδής και ο Γιάννης Κακουλίδης τού έδωσαν τα πρώτα του τραγούδια, που τα έλεγε και στις Πλακιώτικες μπουάτ, διανθίζοντάς τα με τα περίφημα μαργαριτάρια τών σχολικών εκθέσεων από το «Λιβάδι με τους μαργαρίτες», βιβλίο τού 1965 τού Θανάση Φωτιάδη. Στο θέατρο θυμάμαι πάντα τον Αλέξη, εξαιρετικό στο έργο τού Μάρτιν Σέρμαν «Μπεντ»
Στον Αλέξη χρωστάει το ξεκίνημά της στο χώρο τού τραγουδιού και μία από τις μεγάλες μας αγάπες. Η υπέροχη Χαρίκλεια Ρουπάκα, που θέλοντας να τού πει ευχαριστώ, πήρε απ’ το όνομά του Αλέξη έγινε Χάρις Αλεξίου. Για κάποια χρόνια τον Αλέξη τον είχα χάσει. Έλειπε στο Παρίσι για πρόσθετες θεατρικές σπουδές. Όταν είχε γυρίσει στην Αθήννα ήρθε στο γραφείο μου στη Τηλεόραση τής ΕΡΤ για να μού προτείνει μια εκπομπή, αφιερωμένη στα χρόνια των μπουάτ. «Μπουάτ» θα λεγόταν και η σειρά. Αλλά δεν κράτησε πολύ. Γιατί δυστυχώς αρρώστησε ο Αλέξης και έφυγε νωρίς. Σε μία από τις εκπομπές που πρόλαβε να κάνει με τιμώμενο πρόσωπο την Βίκυ Μοσχολιου, κάλεσε ο Αλέξης και την πολυαγαπημένη του Χαρούλα και οι δύο κορυφαίες τραγούδησαν μαζί το «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή» τού Σταύρου Ξαρχάκου σε στίχους τού Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Γιώργος Παπαστεφάνου
