Στις 04 Αυγούστου το 1936 ,γεννήθηκε ο Γιώργος Ζωγράφος, γιός του ηθοποιού του Εθνικού θεάτρου Νίκου Ζωγράφου και της ηθοποιού της λυρικής Αλίκης Ζωγράφου, απόφοιτος και ο ίδιος της σχολής του θεάτρου τέχνης του Κάρολου Κουν.
Ξεκίνησε να τραγουδάει στην μπουάτ Θεμέλη στην Μύκονο και συνέχισε το 1962 στην Πλάκα,στην μπουάτ Θεμέλιο,με τον Δήμο Μούτση,την Ντόρα Γιαννακοπούλου και τον Σαββόπουλο.
Μπορεί, φυσικά, ο μέγας αυτός ερμηνευτής να πλήρωσε την… εμμονή του να παραμείνει «αμετακίνητος», ενδεχομένως και με την ίδια του τη ζωή (να υπενθυμίσω πως ο ξεχασμένος Γιώργος Ζωγράφος βρέθηκε μόνος του, νεκρός, στο σπίτι του μετά από μέρες), όμως η παρακαταθήκη που άφησε δεν ήταν μικρή….και αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως ν’ απαλύνει, στο διηνεκές, την πίκρα των δικών του ανθρώπων. Της κόρης του, των όποιων συγγενών του, των φίλων του.
Ένας τέτοιος φίλος τού Γιώργου Ζωγράφου, ο συγγραφέας και μελετητής τού ελληνικού τραγουδιού Δημήτρης Μπαγέρης, είναι εκείνος που αποφασίζει, δέκα χρόνια μετά το «τέλος», να εκδώσει ένα βιβλίο για τον τρανό τραγουδιστή. Έπρεπε.. Ο τίτλος του βιβλίου είναι «Γιώργος Ζωγράφος/ Θα πούμε το τραγούδι του που ξεκινά απ’ τον ήλιο» και κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τις εκδόσεις «Μετρονόμος».
Το βιβλίο, που έχει 116 σελίδες και συνοδεύεται από πολύ ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό, είναι, θα έλεγα, χωρισμένο σε τέσσερα κύρια μέρη.
Το πρώτο είναι εκείνο στο οποίο ο τραγουδιστής αφηγείται τη ζωή του στον Μπαγέρη. Η συνάντηση-συζήτηση έγινε προς τα τέλη της δεκαετίας του ’90, με την απομαγνητοφώνησή της να καταλαμβάνει τις πρώτες βασικές σελίδες.
Λέει κάπου ο Γιώργος Ζωγράφος:
«Το 1961 γνώρισα τον Μίκη Θεοδωράκη. Είχε γράψει τη μουσική για τον “Αίαντα” του Σοφοκλή και στην παράσταση που ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο συμμετείχα στον χορό.
Το καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς με φωνάζει στην παράσταση “Όμορφη Πόλη” για να τραγουδήσω το “Μέσα στα μαύρα σου, κυρά μου, τα μαλλιά” και την “Όμορφη πόλη”. Θα έπαιζα και κάποιον ρόλο. Είχα τρελαθεί από τη χαρά μου, πανηγύριζα κυριολεκτικά. Και μια ωραία στιγμή, πέρασε ο Μίκης και μου λέει “Γιώργο, εσένα θα σε βάλω πρώτο στη χορωδία, διότι αυτά τα δύο τραγούδια θα τα δώσω στον Γιάννη τον Βογιατζή τον τραγουδιστή”.
Έγινα ράκος κυριολεκτικά, απογοητεύτηκα…
Πήγα σπίτι μου και έκλαιγα, νόμιζα ότι είχα χάσει τα πάντα. Μετά από δυο-τρεις μέρες χτυπάει το τηλέφωνο και ήταν ο Αλέξης Σολομός. Μου λέει “Έλα γρήγορα, σε θέλει ο Χατζιδάκις στην πρόβα που κάνει στο θέατρο Κεντρικόν για την παράσταση Οδός Ονείρων”.
Μόλις μπήκα στο Κεντρικόν έπεσαν όλοι πάνω μου. Ο Χατζιδάκις μου έλεγε “θα σου δώσω τραγούδια”. Ο Σολομός μου έλεγε “θα παίξεις στα σκετς, θα παίξεις με τον Χορν”. Ο Χορν με αγκάλιαζε, με φιλούσε. Ήξερε τον πατέρα μου και τη μητέρα μου (σ.σ. αμφότεροι ηθοποιοί του θεάτρου).
Έτσι βρέθηκα στην “Οδό Ονείρων” και τραγούδησα τις “Αδελφές Τατά” και το “Αερικό” και έπαιζα σε τέσσερα-πέντε σκετς. Το “Αερικό” το είπα στην παράσταση, αλλά δεν το έκανα στη δισκογραφία».
Από την σελίδα του
Giannis Tzanakakis
