Από το άλμπουμ: Σαν Αφροδίτη, 1986
Η νύχτα ξέρει
και φοβάται, μας αγαπάει
μας λυπάται
μαζί μας πίνει
ξενυχτάει
και το πρωί
για ύπνο πάει
Η νυχτα θέλει ν' αγαπιέται
και από έρωτα χτυπιέται
καπνίζει, βρίζει
και διαβάζει, κλαίει
σαν παιδί κι αναστενάζει
Η νύχτα παίζει
και κιθάρα και
μένει πάντα
από τσιγάρα
γράφει τραγούδια
και ζηλεύει
γυρνάει στους δρόμους
κι αλητεύει
Η νύχτα ντύνεται γυναίκα
και ξεκινάει κατά τις δέκα
τους άλλους βάζει
να τα σπάνε και
τα πληρώνει όσα και να ναι
