Ναι ρε Πουλόπουλε εσύ φταις που έγινα διχασμένη προσωπικότητα.
Από τότε δεν ξαναβγήκε τέτοιο τραγούδι για την βροχή, όσο και να ψάξεις, όπως δεν ξαναβγήκαν παρόμοια για την χαρά για την λύπη, για την ζωή.
Και έπεσα στην μαύρη ξενιτιά (βέβαια δεν ήταν αυτός ο λόγος, ήταν όλα αυτά που έκαναν τον καθένα μας ν ακούει ξένη μουσική) να ψάχνω και να κρυφοκοιτάζω πίσω μπας και βγει τίποτα καλό.
Πάλι καλά που έχουμε και το τραπ
Κώστας Σιέρρος
