‘’Μεσ΄ του Αιγαίου τα Νησιά ,
Αγγέλοι Φτερουγίζουν’’…
η αιωνιότητα ενός τραγουδιού μύθου . ?
ΤΟ παραδοσιακό νησιώτικο τραγούδι αναφοράς στην προσωποποιημένη θάλασσα, Αιγαίο και τα όμορφα νησιά του.
ατελείωτα Αιγιοπελαγίτικα χρώματα, ήχων, μουσικής, ουρανού, θάλασσας, στεριάς, ακρογιαλιών, σμίξιμο ανθρώπων.
Με δύο στέρεες βάσεις, όπως όλα τα παραδοσιακά. Αφ΄ ενός μέν οι στίχοι, οι μελωδίες και οι ήχοι του βιολιού, κάτω από την απειροσύνη του έναστρου Ουρανού, μιας καλοκαιρινής νησιώτικης μουσικής-γιορτης νυχτιάς. Αφ ετέρου δε, η συνοδεία του «χορού». Ολος ο χορός, γνωστοί και άγνωστοι, πιασμένοι χέρι-χέρι. Νοηματοδοτώντας τις υπάρξεις των ανθρώπων. Αποτελώντας το κλείσιμο ή την έναρξη άλλης μιας ημέρας, χρωμάτων, κάτω από του φώς του ήλιου.
ήχος ερχόμενος από χρονικά βάθη . Υπήρξε ,λένε, και νυφιάτικος χορός, συρτός, καταγωγής Λέρου.
Πρωτο ηχογραφήθηκε λίγο πρίν το 1950 , από τον όμιλο Σταμάτη Χατζηδάκη, τραγουδήθηκε τότε από την Αιμιλία και Αννα Χατζηδάκη.
Αιμιλία Χατζηδάκη στο audio-βίντεο.
Ωραιο-τραγουδισμένο από πολλούς ερμηνευτές-ιες. Όπως, Καραμπεσίνη- Σαρρή το 1979, Αγγελική Κονιτοπούλου 1995, Βενετσάνου, Γλυκερία, Αρβανιτάκη, Τσαλιγοπούλου, Κορρέ κ.α.. θυμόμαστε και την φράση ,του Γιάννη Πάριου, στο εξώφυλλο του δίσκου του 2002, που συμπεριλαμβάνει το ίδιο τραγούδι, .. ’’μια βάρκα για να πας απέναντι’’.
Από την Γλυκερία και πάλι,
,αλλά και η νέα γενιά, ψάχνει την ιδέα του τραγουδιού, με πολύ πρόσφατη διασκευή, άλλου ύφους .
και επειδή πάντα θα υπάρχει ένα «νησί» στην αγκάλη του Αιγαίου, μέσα στα τόσα διάσπαρτα, που δεν «επισκεφθήκαμε ακόμη»,
Κώστας Πέππας
