Ήταν και οι δύο τόσο αθόρυβοι, αλλά και τόσο ταλαντούχοι. Το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι τους χρωστάει πάρα πολλά, όμως και οι δύο κράτησαν χαμηλούς τόνους ως το τέλος. Με ελεύθερη σκέψη και οι δύο, και με πολλή ανθρωπιά στη στάση ζωής που κράτησαν. Τον Σταύρο Κουγιουμτζή (1932-2005) τον γνωρίσαμε στο Φεστιβάλ τραγουδιού του ΕΙΡ τού 1961 με το «Περιστεράκι».
Μετά την Ζωΐτσα Κουρούκλη, τον τραγούδησαν στους δίσκους ο Μανώλης Καναρίδης, η Μάριον Σίβα, ο Γιάννης Πουλόπουλος, μαζί και αρκετές άλλες φωνές τού Νέου Κύματος. Αλλά η καθιέρωση ήρθε καθώς τέλειωνε η δεκαετία τού ‘60, όταν ο Γιώργος Νταλάρας πρώτα και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ύστερα τραγούδησαν το «Νάτανε το ‘21» σε στίχους Σώτιας Τσώτου (1942-2011). Η Σώτια, όπως και ο Σταύρος, δεν εκμεταλλεύτηκε την επιτυχία κάνοντας ντόρο γύρω απ’ το όνομά της, όπως άλλοι συνάδελφοί της στιχουργοί, μολονότι και οι δικές της αποσκευές ήταν από καιρό γεμάτες.
Ήδη, τα τραγούδια που είχε γράψει με τον Κώστα Χατζή είχανε ξεχωρίσει για τη θεματολογία, την πρωτοτυπία, για την πέννα της που ήταν τόσο στιβαρή. Εδώ τώρα, μαζί με τον Σταύρο Κουγιουμτζή, θα έδινε πολύτιμο υλικό στον σοβαρό, απαιτητικό Γιώργο Νταλάρα, που ήταν το καινούριο μεγάλο αστέρι τής εταιρίας ΜΙΝΩΣ. Το ξεκίνημα τού Γιώργου συνδέθηκε με πολλά τραγούδια τού Σταύρου και τής Σώτιας, όπως για παράδειγμα αυτό που έχουμε εδώ στο βίντεο. «Άσε με στο μεθοκόπι, έτσι είν’ οι ανθρώποι, τόσο αμαρτωλοί κι ωραίοι, τόσο άνθρωποι».
Είναι απόσπασμα από την συναυλία που είχε δώσει στο θέατρο τού Λυκαβηττού ο Σταύρος Κουγιουμτζής στις 20 Αυγούστου τού 1983. Εκτός από τον Γιώργο Νταλάρα, συμμετείχαν η Βάσια Ζήλου και ο Μιχάλης Δημητριάδης. Η Αιμιλία Κουγιουμτζή που επρόκειτο να τραγουδήσει, προτίμησε να παρακολουθήσει τη συναυλία από τα παρασκήνια. Τη ζωντανή μετάδοση την είχαμε κάνει βέβαια για την ΕΡΤ.
