Η αποστολή μου είναι να σκάσει λίγο το χειλάκι σας.
Πουλάω αυτό το δυσεύρετο αγαθό, το χρυσάφι της ψυχής,
το γέλιο. Το αγόρασα κι εγώ, πριν από χρόνια,
από τις ταινίες του Χοντρού και του Λιγνού.
Μεγάλωσα με το γέλιο που μου χαρίσανε αυτοί οι δύο θεοί του γέλιου.
Μου αρέσει η ποίηση.
Ο ''Σταυραετός'' του Κώστα Κρυστάλλη
δε θα φύγει ποτέ από τη μνήμη μου.
''Από μικρό κι απ' άφαντο πουλάκι, σταυραετέ μου,
παίρνεις κορμί με τον καιρό και δύναμη κι αγέρα,
κι απλώνεις πήχες τα φτερά και πιθαμές τα νύχια,
και μες στα σύννεφα πετάς, μες στα βουνά ανεμίζεις...''.
Το διάβαζα στον Ορέστη Μακρή, στο καμαρίνι, κι έκλαιγε.
''Διάβασέ το μου άλλη μια φορά'', μου έλεγε.
Ο Μακρής δεν ήταν μόνο σπουδαίος ηθοποιός
αλλά και ιδιαίτερα διαβασμένος. Του άρεσε να με συμβουλεύει.
Μου έλεγε συνέχεια: ''Το στάχυ...''.
''Να είσαι σεμνός. Όσο ψηλά κι αν φτάσεις ποτέ μη φουσκώσεις.
Οι μεγάλοι άνθρωποι είναι σεμνοί. Δεν κάνουν επίδειξη.
Το μεστωμένο στάχυ, που είναι γιομάτο από καρπό, είναι γυρτό.
Το γυρτό σημαίνει σεμνότητα.
Το αδειανό στάχυ,
πάει όπου φυσά ο αέρας γιατί δεν έχει τίποτα μέσα'', μου έλεγε.
Υπήρξα θεατρικός επιχειρηματίας επί 27 συναπτά έτη.
Υπήρξε εποχή που είχα 4 θέατρα μαζί.
Πολλές επιτυχίες και αρκετές αποτυχίες.
Υπάρχει στη ζωή ένα μονοπάτι,
που μας πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη.
Και το ίδιο μονοπάτι είναι, που άλλες φορές,
μας πάει ντουγρού στην ανηφόρα τη μεγάλη.
Ένα μονοπάτι είναι η ζωή η ίδια,
με τα ''πάνω'' της και με τα ''κάτω'' της.
Εγώ πάντα έλεγα:
''Εμένα δε μου χρωστάει κανείς, δε θα μου δώσει κανείς,
άρα, ότι πάρω, πρέπει να το πάρω μόνος μου.
Όλα αυτά που λένε για την τύχη, τ' ακούω χρόνια και λέω:
''Ναι, καλά...''.
Βέβαια θα μου πεις:
''Περίμενες να γίνεις ότι έγινες στη ζωή σου;''
Όχι βέβαια.
Δεν περίμενα αυτή την έκταση. Δεν περίμενα αυτό το μέγεθος.
Αν σκεφτείς,
ότι έφυγα από το χωριό μου μ' ένα κατοστάρικο στην τσέπη.
Νίκος Ρίζος
Πηγή: tovima. gr
