Γιώργος Παπαστεφάνου: από τα πρώτα τραγούδια που άκουσα παιδάκι στο ραδιόφωνο

Ήταν από τα πρώτα τραγούδια που άκουσα παιδάκι στο ραδιόφωνο.

Ο μεγάλος πόλεμος είχε τελειώσει, όμως η ζωή δεν είχε ξαναπάρει ακόμα το ρυθμό της. Μόλις είχε ξεκινήσει ο εμφύλιος, αλλά το ελαφρό τραγούδι, το βιολί του. Ανέμελο, προσπαθούσε με τα ταγκό, τα βαλς και τα σουίνγκ να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει. Πολλά ωραία τραγούδια γράφτηκαν αυτή την εποχή, κι ανάμεσά τους αυτό τού Γιάννη Βέλλα με τους στίχους τού έμπειρου Κώστα Κοφινιώτη. «Ήρθες αργά στον δρόμο τής ζωής μου. Ήρθες αργά, ακόμη εκείνη αγαπώ». Το τραγουδούσε η Κάκια Μένδρη στις 78 στροφές. Ήταν απ’ τις τελευταίες ηχογραφήσεις της σε δίσκους, γιατί το στυλ τής ερμηνείας είχε στο μεταξύ αλλάξει.

Τώρα, η Μαίρη Λω και η Στέλλα Γκρέκα εκπροσωπούσαν το καινούριο, που ήθελε το τραγούδι πιο λιτό, χωρίς καθόλου στόμφο. Ωστόσο, το άστρο τής Κάκιας Μένδρη δεν είχε ακόμα σβήσει. Και την θυμάμαι στα χρόνια τού ‘50 στο Green Park τής οδού Μαυροματαίων να τραγουδά με την κιθάρα της, έχοντας μόλις γυρίσει από κάποια περιοδεία εκτός Ελλάδας.

Όμως κι αυτό δεν κράτησε πολύ. Με το πέρασμα τού χρόνου, η Κάκια είχε γίνει παρελθόν, όπως και τόσοι άλλοι παλιοί τραγουδιστές. Και τότε ήρθαν οι «Μέρες τού ‘36». Για την σκηνή τής φυλακής, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος έβαλε τη φωνή τής Μένδρη να ακουστεί στο προπολεμικό ταγκό «Μην περιμένεις». Θυμάμαι την πρεμιέρα στο Παλλάς, ήταν νομίζω 1971. Σείστηκε η αίθουσα απ’ το χειροκρότημα, μόλις άρχισε η Κάκια να τραγουδά «Βαρέθηκα τα νάζια, τα γινάτια σου». Και το θαύμα έγινε. Ο κόσμος ξαναθυμήθηκε την Κάκια Μένδρη και οι δισκογραφικές εταιρείες, η Κολούμπια και η Οντεόν, έβγαλαν ξανά στην κυκλοφορία αρκετές από τις μεγάλες, τις πολυτραγουδισμένες επιτυχίες της.

Αλλά και πάλι η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Γιατί το 2003 ένας τραγουδιστής πολύ νεότερης γενιάς, ο Στάθης Δρογώσης, έδωσε παράταση ζωής σε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά τραγούδια που είχε πει η Κάκια Μένδρη. Ακριβώς αυτό που άνοιξε σήμερα την κουβέντα μας. «Ήρθες αργά στον δρόμο τής ζωής μου», τραγούδι τού 1947. Ο Στάθης γεννήθηκε ακριβώς 30 χρόνια αργότερα, το 1977, και το τραγούδι το έμαθε, λέει, απ’ την γιαγιά του. Μάλιστα, στον δίσκο του «Ο χειμώνας θα’ ρθει», την έβαλε να το τραγουδάει κι εκείνη.

Εμείς τώρα θα επιστρέψουμε στην πρώτη διδάξασα, την γλυκύτατη Κάκια Μένδρη, που δεν φαντάζεστε πόσο τρυφερή ήταν μαζί μου. Το φθινόπωρο τού 1973, στα πρώτα τηλεοπτικά μου βήματα, την είχα καλέσει στην εκπομπή «Η μουσική γράφει ιστορία» με παραγωγό μου τον Νίκο Μαστοράκη. Από 'κει είναι το απόσπασμα.

Γιώργος Παπαστεφάνου