Το σπίτι της με τις κλειστές κουρτίνες και το χαμηλωμένο φως μού θύμισε την Μις Χάβισαμ απ’ τις «Μεγάλες προσδοκίες».
Δεν βρισκόμουν όμως με τον Κάρολο Ντίκενς στην Αγγλία τού 19ου αιώνα, αλλά στην Αθήνα τού 1973, στην Κυψέλη, στο σπίτι τής Ζαζάς Μπριλάντη. Τότε άρχιζα να κάνω εκπομπές στην τηλεόραση και σκέφθηκα να την παρουσιάσω μαζί με άλλες παλιές δόξες. Εκείνη, το θέατρο το είχε εγκαταλείψει από καιρό, γι’ αυτό ήθελε να σκεφτεί την πρότασή μου πριν μού απαντήσει. Όταν συναντηθήκαμε, μού έδωσε να δω ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες της. Καθώς το ξεφύλλιζε, ψιθύριζε «κουκλίτσα μου, τί όμορφη που ήσουν».
Κι όμως η Ζαζά δεν φημιζόταν για την ομορφιά της σαν τη Ζωζώ Νταλμάς, αλλά για το ταλέντο της. «Τέτοια θεατρίνα δεν ξαναπέρασε από το μουσικό θέατρο. Έκαιγε το σανίδι» μού είχε πει κάποτε η Άννα Καλουτά. Όταν ξαναμίλησα με την Ζαζά Μπριλάντη στο τηλέφωνο για να την ρωτήσω τί θα γίνει, πολύ ευγενικά μού είπε «όχι, είμαι πια πολύ μεγάλη». Η Άννα Χρυσάφη αντίθετα δεν λογάριαζε ηλικία. Ήθελε να συνεχίσει να τραγουδά και να κάνει εκπομπές στην τηλεόραση και συχνά ερχόταν στο γραφείο μου.
Μού άρεσε να την ακούω να μού μιλάει για τα παλιά, κυρίως για τα χρόνια που ήταν μαζί με τον Μητσάκη. Το «Πάρε το δαχτυλίδι μου», για εκείνη προοριζόταν, αλλά επειδή ήταν σε διαφορετική εταιρία, το είπε και το έκανε επιτυχία η Πόλυ Πάνου.
Η Άννα Χρυσάφη ήταν πραγματικά αξιαγάπητη. Και η Δόμνα Σαμίου μού είχε εξομολογηθεί πως την Άννα Χρυσάφη, πάντα την ξεχώριζε ανάμεσα στις λαϊκές φωνές. Mέχρι τώρα είχαμε στην κουβέντα μας μία Μπριλάντη, μία Χρυσάφη, και με μία Διαμάντη λέω να ολοκληρώσουμε. Ας μιλήσουμε λοιπόν και για την Λίτσα. Ευαγγελία Κοσμίδου το πραγματικό της όνομα. Από τις καλύτερες για μένα τραγουδίστριες. Κι ένα χρυσό κορίτσι. Το ρεπερτόριό της δεν το πρόσεξε όσο θά’πρεπε. Αλλά εγώ σταματώ στα ωραία τραγούδια που έχει πει και στις καλές συνεργασίες της.
Να λοιπόν τώρα ένα τραγούδι από άυτά που τής χάρισε ο Χρήστος Νικολόπουλος και που με την ερμηνεία της το σφράγισε η Λίτσα. «Νύχτα στάσου». Επιτυχία τού 1972 σε στίχους Πυθαγόρα. Το βίντεο που θα δείτε το γύρισε η Δάφνη Τζαφέρη 23 χρόνια αργότερα, το 1995, για ένα αφιέρωμα τής ΕΡΤ στον Χρήστο Νικολόπουλο.
.https://www.youtube.com/watch?v=MCWmaIWbP8k
