Ο “Τζιμάκος” υπήρξε ένας από τους πλέον αιρετικούς και αντισυμβατικούς τραγουδιστές της μεταπολιτευτικής γενιάς, που με το λόγο του ενόχλησε πολλούς, “έφυγε” από τη ζωή στις 13 Ιανουαρίου 2018.
“Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ δεν δημοκρατείται, και το Δρομοκαΐτειο είναι υπερπλήρες. Δε χωράει άλλους ψυχωτικούς και προβληματικούς γόνους παλαιών πολιτικών με το σύνδρομο του Ναπολέοντος, που νομίζουν ότι μπορούν να κυβερνήσουν μια χώρα, έστω κι αν την έχουν παραδώσει σε διεθνείς τοκογλύφους”.
Κάνω βουτιές σε βόθρο με εικόνες,
φουσκώνω τα βυζιά μου με ορμόνες
Θέλω να γίνω σαν Αμερικάνος,
μ' αρέσει στα κρυφά (κι) ο Μητροπάνος
Καίω τα δέντρα, χτίζω μεζονέτες,
θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
Σ' ένα κλουβί-γραφείο σαν αγρίμι
παίζω ατέλειωτο, βουβό, ταξίμι
Φάκα Αντίντας μου 'πιασε τη φτέρνα
μπερδεύω το τζουκ-μποξ με τη λατέρνα
Πάνω απ' του τάφου μου το κυπαρίσσι
μαύρη χελώνα μ' έχει κατουρήσει
(Έλληνας-Νεοέλληνας)
Μαράθηκε η λουλουδιασμένη ιτιά
και ψήλωσε η κοντούλα λεμονιά
Στα Σάλωνα δεν σφάζουνε αρνιά,
δεν πάει το παπάκι στη ποταμιά
Κι η Παπαλάμπραινα γυμνή
χαϊδεύει δώρο-συσκευή
σ' ένα τηλεπαιγνίδι πουλημένο
Πουλάκι ξένο, πουλί χαμένο
μου τρώει τα σπλάχνα, δε βγάζω άχνα
