Μπορεί να την αγαπήσαμε από το ραδιόφωνο και τις μουσικές της εκπομπές, όμως η Τόνια Καράλη είχε ξεκινήσει από το θέατρο. Από το «Θέατρο Τέχνης», ηθοποιός, μαθήτρια του Κουν. Είχε παίξει στα χρόνια του ‘40 σε παραστάσεις που θεωρούνται πια ιστορικές: Λεωφορείον ο πόθος, Ματωμένος γάμος, Αχ αυτά τα φαντάσματα.
Δεν υπήρχε ακόμα το υπόγειο της Σταδίου, στο Θέατρο Αλίκης, κατοπινό Κώστα Μουσούρη ανέβαιναν τα έργα κι από τον θίασο είχαν περάσει τότε η Έλλη Λαμπέτη, η Μελίνα Μερκούρη, η Ελένη Χατζηαργύρη, η Βάσω Μεταξά, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, που ήταν παντρεμένος με την Τόνια, ο Λυκούργος Καλλέργης, ο Παντελής Ζερβός. «Υπήρχε μια μαγεία που την νοιώθαμε να βγαίνει από παντού. Και είχαμε και το τραγούδι μας που το λέγαμε όλοι μαζί, παρέα. Αγάπη μου που μού 'φυγες γιατί ήσουν ουρανός». Όταν μού διηγόταν τις παλιές ιστορίες της η Τόνια, αυτό το τραγούδι δεν το ήξερα.
Το πρωτάκουσα, το καλοκαίρι του 1963, τραγουδισμένο από την Νίκη Καμπά στη «Μαγική πόλη» των Χατζιδάκι-Θεοδωράκη στο θέατρο Παρκ τής Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Ωστόσο, ο Μάνος Χατζιδάκις το είχε γράψει 20 χρόνια πριν, μέσ’ στην Κατοχή, το 1943. Ήταν από τα πρώτα του τραγούδια σε στίχους τού δεκαεξάχρονου φίλου του Γιάγκου Αραβαντινού. Μάλιστα, τότε και οι δύο ονειρεύονταν λέει να το πει η Λάλε Άντερσεν, η πρώτη ερμηνεύτρια της θρυλικής Λιλή Μάρλέν. Και να που, όπως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά, το όνειρο όσο κι αν έμοιαζε τρελό, έγινε πραγματικότητα στις αρχές της δεκαετίας τού ‘60.
Τότε ο Μάνος ήταν πια διάσημος χάρις στα «Παιδιά τού Πειραιά» και η Λάλε Άντερσεν που τα τραγούδησε στα γερμανικά με τίτλο Ein Schiff wird kommen, μ’ αυτό το τραγούδι ξεκινούσε μια δεύτερη εντυπωσιακή καριέρα. Εκεί λοιπόν, στην Γερμανία, πρωτοσυναντήθηκαν ο Μάνος και η Λάλε και λίγο μετά, εκείνη ηχογράφησε και το νεανικό Χατζιδακικό «Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς» με γερμανικά εννοείται λόγια και τίτλο Ich schau’ den weissen Wolken nach. Τότε, υπήρχε και κάτι άλλο που δεν ήξερα.
Πως το «Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς», το 1949 είχε ακουστεί και σε μια ελληνική ταινία που λεγόταν «Δύο κόσμοι». Εδώ πρωταγωνιστούσαν ο Νίκος Τζόγιας, νεαρός, στα πρώτα του ακόμη βήματα και η Ίντα Χρηστινάκη, επίσης μαθήτρια του Κουν και πρώτη σύζυγος του σκηνοθέτη Γρηγόρη Γρηγορίου. Ακριβώς την Ίντα Χρηστινάκη βλέπουμε να το τραγουδάει τώρα εδώ σε μια σκηνή απ’ την ταινία «Δύο κόσμοι», αλλά είναι φυσικά ντουμπλαρισμένη.
Πριν από κάποια χρόνια την είχα πάρει στο τηλέφωνο για να τη ρωτήσω ποια ήταν η τραγουδίστρια που τής είχε δανείσει τη φωνή, αλλά εκείνη ανόρεχτα μού είπε «Δεν θυμάμαι». Ήταν παντρεμένη πια με τον Βύρωνα Λαδά, φίλο μου διαφημιστή, επιτυχημένο και πάρα πολύ ευγενικό και τα παλιά τα είχε αφήσει πίσω της.
