Αν και η ίδια άκουγε τζαζ, Σάρα Βων, Κίττυ Κάλεν και Κρις Κόνορ, εμείς την λέγαμε Ελληνίδα Ντόρις Νταίη. Και για όλους εμάς που τρέχαμε στα πρωινά του Γιώργου Οικονομίδη και του Μίμη Πλέσσα στο θέατρο Κοτοπούλη-REX ή στο Αττικόν, η Ζωίτσα Κουρούκλη ήταν στα χρόνια του '50, ό,τι πιο φρέσκο και μοντέρνο. Άλλωστε στα δικά της χνάρια πάτησαν στο ξεκίνημά τους και η Νάνα Μούσχουρη και η Αλέκα Κανελλίδου.
Στον καλλιτεχνικό χώρο η Ζωίτσα είχε μπει από παιδί. Ακόμα τότε ήταν Ζωίτσα. Ζωή Κουρούκλη έγινε αργότερα, όταν πια είχε μεγαλώσει. Σίγουρα ο Μίμης Πλέσσας ήταν ο συνθέτης της, μαζί και φίλος της πολύτιμος για πάντα. Όμως, στην μακρόχρονη καριέρα της η Ζωή πρόλαβε να τραγουδήσει από Αττίκ και Γιάννη Σπάρτακο, μέχρι Κώστα Καπνίση, Αλέκο Γεωργιάδη, Άκη Σμυρναίο. Εκείνη μάς σύστησε τον Σταύρο Κουγιουμτζή και λίγο πιο πριν τον Κώστα Κλάβα. Πήρε μέρος και διακρίθηκε σε ξένα Φεστιβάλ και ακόμη και ο Χένρυ Μαντσίνι υπήρξε θαυμαστής της. Αλλά για την Ζωή πιο πολύ από μια διεθνή σταδιοδρομία, μέτρησε η οικογένεια.
Παράλληλα με το τραγούδι, η Ζωή αγάπησε πολύ και το ραδιόφωνο. Οι ηχογραφήσεις της με την Ελαφρά ορχήστρα του ΕΙΡ που υπάρχουν στο αρχείο, μάς ξαναγυρίζουν στην ηρωική εποχή των Ραδιοθαλάμων του Ζαππείου. Τότε και ο Σταθμός των Ενόπλων ήταν εξαιρετικά δημοφιλής και απ' τα μικρόφωνά του η Ζωίτσα παρουσίαζε τα ξένα τραγούδια που τής άρεσαν, δίνοντας μαζί και την μετάφραση των στίχων.
Όμως ο χρόνος τρέχει και όλα αλλάζουν. Φτάσαμε λοιπόν και στην πολυσυζητημένη Ελεύθερη Ραδιοφωνία των τελευταίων 30 χρόνων. Σαν παραγωγός εκπομπών πέρασε κι από κει η Ζωή Κουρούκλη. Πρώτα, στο Κανάλι 1 του Πειραιά, στον Αθήνα 9,84 κατόπιν. Αν και ξεκίνησε καλά, η ζωή της Ζωής δεν ήταν πάντα εύκολη. Ο γάμος της, όπως η ίδια έχει πει, τής άφησε πληγές. Καμάρι της, οι κόρες της. Η Ζωή Κουρούκλη η ξαδέρφη της, Σταρ Ελλάς του 1959 και σταρ του σινεμά λίγο μετά, έγινε Λάσκαρη για να μην τις μπερδεύει ο κόσμος.
Για ένα διάστημα τα δύο κορίτσια μένανε μαζί στο ίδιο σπίτι. Είχε όμως άλλη ζωή η καθεμία, άλλα ωράρια και η συγκατοίκηση διαλύθηκε. Στη δεκαετία του '60, όταν τα μουσικά συγκροτήματα ξεφύτρωναν και στην Ελλάδα σαν τα μανιτάρια και η νεανική ποπ γινόταν μόδα, η τραγουδίστρια Ζωή, εντάχθηκε στο επιτελείο της εταιρίας Μusic box, που υπηρετούσε αυτό το είδος. Τραγούδησε ξένες επιτυχίες στο πρωτότυπο, κι άλλες με στίχο ελληνικό. Τότε ηχογράφησε και το τραγούδι που έχουμε τώρα εδώ. «Κι αν σ'αγαπώ δεν σ' ορίζω» ο τίτλος.
Το θυμάστε. Νεοκυματικό τραγούδι που με τον Γιάννη Σπανό είχαμε γράψει για την Καίτη Χωματά. Στο δισκάκι της CBS, την ενορχήστρωση είχε κάνει ο Τάκης Αθηναίος. Μ’ αυτό το τραγούδι θα αποχαιρετήσω σήμερα την Ζωή Κουρούκλη, την αγαπημένη τραγουδίστρια και φίλη μου, που έφυγε.
