Η αλήθεια είναι πως όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο ήταν λίγο παραπονιάρης.
Πίστευε πως δεν τον αγαπούσα όσο τού άξιζε κι ας είχα μεγαλώσει με τα τραγούδια του. Παιδάκι του δημοτικού ήμουνα όταν με ψιλή φωνίτσα τραγουδούσα «Εγώ θα σ'αγαπώ και μη σε νοιάζει» ή «Θέλω να χορεύω, να χορεύω, μές στης σάμπας τον τρελό ρυθμό». Και δεν σταματούσα βέβαια εδώ. Στο ρεπερτόριό μου, είχα και «Βίρα τις άγκυρες για ξένους τόπους» και «Είσαι καράτια 24». Αυτά τα τραγούδια άκουγα τότε στο ραδιόφωνο. Όλα με την υπογραφή Γιώργος Μουζάκης. Και νά' ταν μόνο αυτά; Είχαμε και «Ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά» και «Αμόρε μου, μπέλλα σενιόρα» και « Θάρθω να σε πάρω Μαριγούλα Μαριγώ, να πάμε στο Μεξικό» και «Γλυκειά Μαντόνα, άκου και μένα».
Ο κατάλογος των επιτυχιών του Γιώργου Μουζάκη, δεν είχε τέλος. Μόνο για το 1953 μετρώ πάνω από 15. Και θυμάμαι τώρα τον Αχιλλέα Μαμάκη να κλείνει το Κυριακάτικο Θέατρο στο μικρόφωνο με ένα ακόμη τραγούδι του Μουζάκη, που θα γινόταν, λέει, πανελλήνια επιτυχία: «Παντού τό'νομά σου ακούω μακριά σου, Μαρία».Ήδη ο Μουζάκης ήταν και στο χώρο του Μουσικού Θεάτρου βασιλιάς. Και εκει στο Ακροπόλ έχω ακόμα την εικόνα του να παίζει με την τρομπέτα τα καινούρια του τραγούδια στην επιθεώρηση του 1953 «30 το δολλάριο». «Αυτός ήτανε θίασος» μού λέει στο τηλέφωνο ο Νάσος Πατέτσος, γλυκός και αξιολάτρευτος, όπως τον ξέρω χρόνια. Και συνεχίζει. «Μέτρα ονόματα στον θίασο». Ο Ορέστης Μακρής, ο Αυλωνίτης και ο Ρίζος και η Ρένα Ντόρ με τον Αλέκο Λειβαδίτη, τον αδελφό του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη. Και η Σπεράντζα Βρανά, όλο χυμούς, να τραγουδάει «Δώσε,παιδί μου δώσε».
Στο νούμερό τους ο Κώστας Χατζηχρήστος και η Μπέμπα Κυριακίδου είχαν για σκηνικό ολόκληρη πισίνα. Και για το δικό τους ντουέτο, τον «Γονδολιέρη», ο Τζίμης Μακούλης και η Μπελίντα είχαν δική τους γόνδολα με φόντο την Βενετία. Ο σκηνογράφος Μάριος Αγγελόπουλος είχε πραγματικά θαυματουργήσει. Αλλά και στα χορευτικά, εκτός από τον Μανώλη Καστρινό και την Χρυσούλα Ζώκα, υπήρχε και ισπανικό κουαρτέτο, μαζί με χορευτές του μπαλέτου Έλλης Ζουρούδη. Τα κείμενα ήταν της επιθεωρησιακής τριάδας Ασημακόπουλος-Σπυρόπουλος-Παπαδούκας και η μουσική, όπως είπαμε, του ανεξάντλητου Γιώργου Μουζάκη.
Εδώ λοιπόν πρωτακούστηκε και το τραγούδι «Αντίο κι εκεί που πας στά ξενα, θυμήσου με και μένα που θα σε καρτερώ». Ένα ελληνικό νησί ήταν το ντεκόρ και δύο τα ζευγάρια που τα χώριζε η ξενητιά. Τζίμης Μακούλης και Μπελίντα από τη μια, Νάσος Πατέτσος-Μάγια Μελάγια από την άλλη. Μια τετραφωνία δηλαδή με τέσσερις σούπερσταρ της εποχής. Το ίδιο αυτό τραγούδι το είχε πεί και η Κατερίνα Βαλέντε, όταν είχε έρθει στην Αθήνα. Ο Νάσος Πατέτσος τη θυμάται δίπλα στον Γιώργο Μουζάκη στις Τρεις Γέφυρες, στο κέντρο Ροσινιόλ. Όμως και οι Βέλγοι Chakachas, ιδιαίτερα δημοφιλείς χάρις στο Venus και το Eso es el amor, είχαν πει τραγούδι του Μουζάκη: «Τό' χα καημό και μεράκι μου να φύγω απ' το χωριουδάκι μου, καβάλα στο γαϊδουράκι μου». Αλλά δικό του ήταν και ένα ακόμη από τα πρώτα ελληνικά τραγούδια που ταξίδεψαν εκτός Ελλάδας στα χρόνια του '50: «Τσίκα τσίκα μπουμ, ολέ, ολέ».
Με τη φωνή τού Τζίμη Μακούλη αγαπήθηκε πολύ στη Γερμανία. Ωστόσο, εγώ πιστεύω πως ο Γιώργος Μουζάκης θά' πρεπε κυρίως να καμαρώνει γιατί τα τραγούδια του νικήσανε το χρόνο και τραγουδήθηκαν και από νεότερες φωνές, περνώντας σε ένα άλλο, καινούριο, εντελώς διαφορετικό κοινό. Στην κορυφή, το «Πονηρό το μονοπάτι», το κλασικό αρχοντορεμπέτικο. Αλλά και «Αυτό το μάμπο το μπραζιλέρο» και «Θέλω κοντά σου να μείνω», ή επίσης «Σού σφυρίζω» και «Η σκλάβα».Έτσι και το βίντεο που θα δείτε, μάς ξαναφέρνει το «Αντίο» που λέγαμε πιο πριν, τραγουδισμένο από μια ερμηνεύτρια νεότερης γενιάς, την Ελένη Δήμου.
Είναι απόσπασμα από την εκπομπή Οι παλιοί μας φίλοι, που το 1984 είχαμε αφιερώσει στην επιθεωρησιακή συγγραφική τριάδα Ασημακόπουλος-Σπυρόπουλος-Παπαδούκας. Η ενορχήστρωση τού Στέλιου Φωτιάδη, σκηνογράφος ο Μάριος Βουτσινάς και η σκηνοθεσία τής Κλεώνης Φλέσσα.
