Ανεπανάληπτη η ερμηνεία της στο τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου, στίχοι Αλέκος Γαλανός. Από τα Κόκκινα Φανάρια.
Ένα από τα καλύτερα τραγούδια διαχρονικά στο ελληνικό πεντάγραμμο. Στίχοι: Αλέκος Γαλανός, μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος. Ακούστηκε στη θεατρική παράσταση "Τα κόκκινα φανάρια" (1963) του Αλέκου Γαλανού. Σκηνές από την ταινία "Τρούμπα" (1967) του Γρηγόρη Γρηγορίου με τους Γιώργο Φούντα, Καίτη Θεοχάρη και Γιώργο Μούτσιο.
Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δε ζήσαν
να που δεν ξέρουν τι ‘ναι πόνος και καημός,
πως κλαίει ο άνθρωπος που τα όνειρά του τώρα σβήσαν,
πόσο πικρός του κόσμου ο κατατρεγμός.
Πνιχτές ανάσες και βρισιές,
βαμμένα χείλια παγωμένα στις γωνιές.
Κι είναι θάνατος αργός
του πεζοδρόμιου ο νόμος ο σκληρός.
Πληρωμένες αγκαλιές
ιστορίες τραγικές
γράφονται μες στις κρύες φτωχογειτονιές.
Το τραγούδι σπαραγμός
η ζωή κατατρεγμός,
το καλντερίμι ένας ατέλειωτος καημός.
Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δε ζήσαν,
να που δεν ξέρουν τι ‘ναι πόνος και καημός.
Πως κλαίει ο άνθρωπος που τα όνειρά του τώρα σβήσαν,
πόσο πικρός του κόσμου ο κατατρεγμός.
Σβήσαν τα φώτα στα στενά
του λιμανιού τα καλντερίμια σκοτεινά
και σταμάτησε η ζωή
το ψέμα το φτασιδωμένο της να ζει.
Πίκρα, δάκρυ, στεναγμός
ξεχαστήκαν κι ο καημός
έγινε όνειρο γαλάζιος ουρανός
και τα πρόσωπα χλωμά,
κουρασμένα τα κορμιά
μέσα στον ύπνο ψάχνουν να βρουν λησμονιά
