«Οταν πεθάνω θα μιλάς για μένα, να με θυμάται ο κόσμος;». Έτσι μού είχε πει μια μέρα στο τηλέφωνο η Νίτσα Μόλλυ. Επικοινωνούσαμε συχνά. Τής ζητούσα να μού λέει για τον Γιάννη Ρίτσο που αγάπησε ή για τον Μενέλαο Λουντέμη τής νιότης τους. Φυσικά μού μιλούσε και για τους επώνυμους του χώρου της, αν και τα κουτσομπολιά δεν τής αρέσανε. Εκτός απ' το τραγούδι, ήταν πολύ καλή η Νίτσα και στο σκίτσο. «Πότε θαρθείς να σε ζωγραφίσω» μού έλεγε. Δεν έγινε ποτέ. Δουλέψαμε όμως μαζί στην τηλεόραση. Την πρώτη φορά λειτούργησε ως σανίδα σωτηρίας. Έκανα με παραγωγό τον Νίκο Μαστοράκη την εκπομπή «Η μουσική γράφει Ιστορία» στην ΥΕΝΕΔ.
Ήτανε 1973, ήμουν πρωτάρης και άπειρος και έπρεπε να ετοιμάσω επειγόντως εκπομπή στη θέση μιας άλλης που ακυρώθηκε. Αν και τής το πρότεινα την τελευταία στιγμή, η Νίτσα δέχθηκε να' ρθεί στο στούντιο και να αυτοσχεδιάσει μαζί με έναν άλλο παλιό τραγουδιστή, τον Πάνο Σάμη. Ακόμη τότε η Νίτσα είχε φωνή. Και με την Δανάη, την Δανάη Στρατηγοπούλου, είχανε φτιάξει οι δυο τους ένα στέκι, μια μουσική γωνιά, στην πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι.
Η καριέρα της είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια πιο πριν, στα χρόνια του '30 και η Νίτσα ήταν ίσως η πρώτη που τραγούδησε σε δίσκο Λεό Ραπίτη. Την καθιέρωσή της όμως τη χρωστούσε στην Ιμπέριο Αρχεντίνα, τη διάσημη ηθοποιό και τραγουδίστρια, που είχε λατρέψει η προπολεμική Αθήνα χάρις στην ταινία Κάρμεν. Ακόμη και οι ρεμπέτες είχαν δηλώσει θαυμαστές της. Θυμηθείτε: ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης, η Μαριγούλα η Μανταλένα, μέχρι και η Τριάνα του Χειλά, όλα απ' την Ιμπέριο ξεκινήσανε.
Και μέσα σ' αυτό το κλίμα, άρχισε και η Νίτσα Μόλλυ να τραγουδά ισπανικά. Όταν μια μέρα τη ρώτησα αν τουλάχιστον ήξερε τη γλώσσα, «μπα τίποτα!» μού απάντησε. «Ολα με το αυτί». Να λοιπόν τώρα η θρυλική Maria Magdalena, η μεγάλη προσωπική επιτυχία της Ιμπέριο Αρχεντίνα, παιγμένη στην κιθάρα από τη Νίτσα για την εκπομπή Οι παλιοί μας φίλοι, που είχαμε αφιερώσει το 1984 στον στιχουργό Πωλ Μενεστρέλ.
Μόνο που αυτή τη φορά, η Νίτσα Μόλλυ δεν τραγουδά, αλλά σφυρίζει. Άλλωστε, το σφύριγμα, στα χρόνια τα παλιά, είχε μεγάλη πέραση. Και φημίζονταν για το διπλό τους σφύριγμα, και η Ροζίτα Σεράνο, το αηδόνι της Χιλής, και ο δικός μας ο Αττίκ. Να σάς θυμίσω και άλλα παραδείγματα που είχαν για πρωταγωνιστή το σφύριγμα; Από το Walking and whistling του Λες Πωλ και το The high and the mighty του Ντιμίτρι Τιόμκιν μέχρι τα σπαγγέτι-γουέστερν και τον Ένιο Μορικόνε. Αφήστε πια εκείνο το χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα και τη γατούλα μούρλια θηλυκό.
Στο δικό μας facebook και στο youΤube, θα βρείτε και την Αρλέτα να τραγουδά και να σφυρίζει τον Στρατιώτη ποιητή του Μίλτου Σαχτούρη, που μελοποίησε ο Γιάννης Σπανός για την Τρίτη Ανθολογία του.
https://www.youtube.com/watch?v=34lLP7qNkeM
Γιώργος Παπαστεφάνου
