Ο Μάκης Μηλάτος, όχι της Athens Voice γράφει για τις Μουσικές Ταξιαρχίες το 1982.
Με το όνομα Μουσικές Ταξιαρχίες υπάρχει ένα συγκρότημα περισσότερο από πέντε χρόνια. Φυσικά ποτέ δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά επειδή οι εμφανίσεις ήταν περιορισμένες και σ' ένα στενό κύκλο. Πολλά από τα τραγούδια που παίζουν σήμερα, υπάρχουν από τις πρώτες μέρες της δημιουργίας του γκρουπ, με τους ίδιους ακριβώς στίχους, αλλά με μια χαλαρή και πρόχειρη ενορχήστρωση, επειδή κανένας δεν είχε πάρει στα σοβαρά την υπόθεση μουσική, με μοιραίο αποτέλεσμα να μην κάνουν πρόβες και να μην υπάρχει μεγάλη όρεξη για τη δημιουργία δουλειάς . Σ' αυτό το πρώτο σχήμα συναντάμε το Τζιμάκο να τραγουδάει, τον Βέκιο να παίζει τύμπανα, τον Πάζιο να παίζει κιθάρα και τον Παντελή Φουρνιάδη στο μπάσσο.
Στα τέλη του 1980, οι Μουσικές Ταξιαρχίες, εμφανίζονται στο μουσικό προσκήνιο, κατόπιν πρωτοβουλίας του Πανούση, που αποφάσισε με προσωπικά έξοδα να ηχογραφήσει τη δουλειά και να την κυκλοφορήσει σε κασέτα ανεξάρτητης παραγωγής, ενώ ο Βέκιος, ο Πάζιος και ο Φουρνιάδης, σταματούν τη συνεργασία τους με τους αδιεξοδικούς Bicycle του Θόδωρου Παπαντίνα. Με τη συμμετοχή του Βαγγέλη Σβάρνα (σαξόφωνο, δεύτερη κιθάρα) και του Άκη Δαούτη (μπάσσο), ηχογραφούν στο Mastersound και στις αρχές του 1981, κυκλοφορεί η κασέτα τους «Disco Tsoutsouni» που από την πρώτη στιγμή δημιούργησε αίσθηση. Αμέσως, όμως, μετά την κυκλοφορία της κασέτας ο Σπύρος Πάζιος εγκαταλείπει το γκρουπ για να «τραβηχτεί» στο Βέλγιο, και μετά από ενέργιες του Βέκιου στις Μουσικές Ταξιαρχίες, έρχεται ο Γιάννης Δρόλαπας, με τον οποίο έπαιζαν μαζί στους Vavoura Band. Για ένα διάστημα έξι μηνών ο Δρόλαπας και ο Βέκιος έπαιζαν και στις Μουσικές Ταξιαρχίες και στους Vavoura Band, ενώ ο Φουρνιάδης είχε αντικατασταθεί από τον Άκη Δαούτη και στο γκρουπ είχε προστεθεί και ο Δημήτρης Παπαβασιλείου (πιάνο). Λίγο αργότερα ο Δαούτης έφυγε για Αμερική και τη θέση του πήρε ο Δημήτρης Δασκαλοθανάσης και με τη σύνθεση αυτή, το συγκρότημα άρχισε να παρουσιάζει τη δουλειά του σε διάφορες συναυλίες.
Ενώ ήδη είχαν πραγματοποιήσει αρκετές ζωντανές εμφανίσεις στην Αθήνα, όταν έδωσαν την πρώτη τους συναυλία εκτός Αττικής δημιουργήθηκαν σοβαρά προβλήματα. Στη συναυλία που έδωσαν στην Καρδίτσα, στις 19 Απριλίου συνελήφθησαν τα μέλη του γκρουπ και παραπέμφθηκαν σε δίκη με κατηγορία για περιύβριση αρχής και εξύβρισης Θείων και τρεις μέρες αργότερα δικάστηκαν στην Καρδίτσα και καταδικάστηκαν σε 54 μήνες φυλάκισης! Με αφορμή την πρωτοφανή αυτή δίωξη και καταδίκη, κινητοποιήθηκαν πολλοί μουσικοί και άνθρωποι του πνεύματος και κατάγγειλαν – με κείμενο που δημοσιεύτηκε σ' όλες σχεδόν τις εφημερίδες – τις ενέργειες αυτές. Δύο βδομάδες αργότερα οι Μουσικές Ταξιαρχίες – που η καταδίκη τους είχε ανασταλτικό χαρακτήρα – αρχίζουν εμφανίσεις στο Αχ Μαρία που διακόπτονται δύο μέρες αργότερα μετά από επέμβαση των αρχών.
Από τον Αύγουστο, όμως, αρχίζουν εμφανίσεις στο ροκ κλαμπ της Πλάκας Skylamb και χωρίς καθόλου διαφήμιση συγκεντρώνουν πάρα πολύ κόσμο, με αποτέλεσμα να συνεχίσουν μέχρι τις αρχές του Απριλίου. Στην εκδίκαση της έφεσης, που έγινε στη Λάρισα τις 12 Ιανουαρίου, το γκρουπ αθωώνεται πανηγυρικά και αμέσως φουντώνει η μάχη των δισκογραφικών εταιριών για την απόκτηση του συγκροτήματος. Ενδιαμέσως, ο Γιάννης Γιοκαρίνης είχε έρθει στη θέση του Παπαβασιλείου αλλά το Φεβρουάριο αντικαταστάθηκε κι αυτός από τον Πάζιο που επέστρεψε δίνοντας νέα πνοή στο συγκρότημα και περιορίζοντας το ρόλο του Σβάρνα που συμμετέχει στο γκρουπ σαν session μουσικός. Μέσα στον Απρίλιο το γκρουπ ηχογραφεί το πρώτο του άλμπουμ, για λογαριασμό της Columbia και ο δίσκος τους θα πρέπει αυτή τη στιγμή να έχει κυκλοφορήσει.
«Αποφεύγετε συστηματικά τα χάμπουργκερς, τα τσίζμπουργκερς και τα Jax Ντόνατς. Γυρίστε πάλι στα σουβλάκια. Μην ακούτε την προπαγάνδα των ξένων μονοπωλίων ότι ο γύρος είναι ακατάλληλος.
Αν παρατηρήσατε τα κοριτσάκια που καταναλώνουν χάμπουργκερ, τσίζμπουργκερ κι όλα αυτά τα κακόηχα, έχουν χάσει την κλασική ελληνική περιφέρεια. Χανόμαστε σαν φυλή! Σουβλάκια και πάλι Σουβλάκια!!»
Κάτι τέτοια «κουφά» (;) πετάει ο Τζιμάκος και καταλαβαίνεις ότι δεν είναι να παίρνεις τις Μουσικές Ταξιαρχίες στ' αστεία.
Εξάλλου πώς μπορείς να πάρεις στ' αστεία, ένα συγκρότημα που έχει καταδικαστεί, που συνεχώς διώκεται, που με θράσος χλευάζει τα πολιτικά γεγονότα, που μόνιμα αντιπολιτεύεται και ταυτόχρονα φτύνει τα κόμματα, που βιάζει παρά φύση τις κατεστημένες αξίες και τελικά διασκεδάζει αφάνταστα μα το κάθε τι. Γενικευμένη αμφισβήτηση και παντελής έλλειψη σοβαρότητας. Ένας τρόπος ζωής στις αρχές του '80 και δύο μόλις χρόνια πριν το 1984.
Το μάτι του Τζιμάκου γυαλίζει. Μια Αριστοφανική φιγούρα που ζει όταν βρίσκεται στη σκηνή, που τριπάρει πάνω στο πάλκο, που ανασαίνει κάτω από τα φώτα. Ειδικά φτιαγμένος γι' αυτό ακριβώς που κάνει, γι' αυτό που εκπέμπει, γι' αυτά που λέει και για τον τρόπο που τα προσεγγίζει. Ιδανικός για να εντυπωσιάσει τον κάθε πρώιμο αμφισβητία, τον κάθε πρύτανη Πανεπιστημίου, τον κάθε ανοικτό άνθρωπο του πνεύματος. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Και πίσω του η μπάντα. Αυτή η καταπληκτική μπάντα που προσδίδει μια ανυπέρβλητη γοητεία, μια σιγουριά και σωτήρια ιδιαιτερότητα. Ένας κιθαρίστας μ' ένα αξιοθαύμαστο δεξί, ένας εραστής των ήχων, που θαρρείς ότι ξεπήδησε από κάποιο λονδρέζικο συγκρότημα του νέου ροκ. Ένας άλλος κιθαρίστας με την περηφάνια του αυθεντικού freak , με τις καταβολές της σχολής του Hendrix , ποτισμένος με τα παραπονιάρικα ελληνικά θέματα, φλερτάροντας επίμονα το heavy metal , χωρίς να ξεχνάει ότι η φύση της κιθάρας είναι να υποφέρει. Ένας ντράμερ που θέλει να κάνει τα τύμπανα να μιλήσουν, που τα φορτώνει με δύσκολα τέμπα, που είναι πρώτα συνθέτης και μετά ντράμερ, που δεν είναι δυνατόν να χαλιναγωγηθεί και που στο μυαλό του δεν υπάρχει τίποτα ταξινομημένο. Μιλάω για τον Σπύρο Πάζιο, για Γιάννη Δρόλαπα και τον Βαγγέλη Βέκιο. Γι' αυτούς που κάνουν τις Μουσικές Ταξιαρχίες ροκ συγκρότημα.
Ναι, είναι ένα σπουδαίο ροκ συγκρότημα!
Είναι ένα οργασμικός παφλασμός.
Ένας χείμαρρος που συνεπαίρνει τα πάντα.
Είναι οι Μουσικές Ταξιαρχίες… κι εγώ δεν είμαι τίποτα περισσότερο από ένας θαυμαστής τους. Κι ένας φίλος τους που πίνει μπύρες μαζί με το Βαγγέλη, που έχει να πει πολλά με τον Γιάννη, που μπορεί να κάνει ατέλειωτες πλάκες με το Τζιμάκο και που σε γενικές γραμμές σε κάνει ψώνιο με τις Μουσικές Ταξιαρχίες. Αυτές τις μέρες θα τους πάρω τηλέφωνο για να τα πούμε. Και μετά, ίσως, σκαρώσουμε και μια συνέντευξη για το ΠΟΠ & ΡΟΚ.
