Νομίζω πως οι «Τρεις καμπαλέρος, γνωστοί στους Βακέρος» ήταν το πρώτο τραγούδι που χαράχτηκε στην παιδική μου μνήμη. Άντε νά'μουνα, πέντε, το πολύ έξι χρονών που το τραγουδούσα, καθώς άκουγα να το παίζει το ραδιόφωνο.
Τότε γοητεύθηκα κι απ'τον τραγουδιστή που τό'λεγε. Τώνης Μαρούδας. Ακόμα δεν ήξερα τί σημαίνει η λέξη crooner, αλλά σ'αυτή την κατηγορία ανήκε ο Τώνης. Κάτι σαν Μπινγκ Κρόσμπυ, Τόνυ Μπένετ, Πέρυ Κόμο. Τουλάχιστον έτσι τραγουδούσε όταν ξεκίνησε. Τότε το ρεπερτόριό του ήταν γεμάτο με ταγκό, ρομάντσες, σλόου. Αλλά και με σουίνγκ, σάμπες και βάλς. Και αρχοντορεμπέτικα βεβαίως, όπως το Τραμ το τελευταίο και δημοτικοφανή επίσης.
Ακόμα και Μανώλη Χιώτη είχε ηχογραφήσει ο Μαρούδας. «Η τελευταία νύχτα», «Σκότωσέ με», σε όλα ήταν άψογος. Το ίδιο κι όταν τραγούδησε «Τί είν' αυτό που το λένε αγάπη», μαζί με την Σοφία Λόρεν στο «Παιδί και το δελφίνι», συνοδεύοντας ο ίδιος στην κιθάρα.
Το 1960, που με τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη το ελληνικό τραγούδι γύριζε πια σελίδα, ο Τώνης γνώριζε ακόμα επιτυχίες. «Μένω σε κάποια γειτονιά», «Εγώ θα κόψω το κρασί», «Σού σφυρίζω». Όμως το 4ο βραβείο που μοιράστηκε μαζί με τον Χρήστο Χαιρόπουλο για το τραγούδι «Γεράματα» στο Φεστιβάλ τραγουδιού του '61, ήταν μάλλον βραβείο παρηγοριάς.
Τότε γνώρισα τον Τώνη από κοντά. Τον είχα δει πολλές φορές σε αναψυκτήρια, όπως το Άλσος, ο Κήπος του Μουσείου, το Green Park, αλλά δεν τού είχα μιλήσει. Τώρα όμως δούλευα πια στην Ραδιοφωνία και ήμουν παρών το βράδυ εκείνο στον Ιππόδρομο. Τέλος Απριλίου του 1963, ξανασυνάντησα τον Τώνη στα γραφεία της Φίνος Φιλμ στον Άγιο Παύλο.
Είχα πάει να τού πάρω μια συνέντευξη για το περιοδικό «Το πρώτο». «Εσένα ακόμα δεν σού πρότειναν να βγείς στο σινεμά;» μού είπε μόλις με είδε. Τον κοίταξα, νομίζω κατακόκκινος. «Ασ'το παιδί! Μην τού βάζεις ιδέες» τον μάλωσε ο Γιώργος Οικονομίδης, που ήταν κιόλας φίλος μου.
Με τον Τώνη βρεθήκαμε ξανά χρόνια μετά, στην τηλεόραση. Το 1983, για το αφιέρωμά μας στον Μιχάλη Σουγιούλ, που με δικά του τραγούδια είχε καθιερωθεί ο Μαρούδας και το 1984, για το άλλο μας αφιέρωμα στον στιχουργό των μεταγλωττισμένων ξένων τραγουδιών Πωλ Μενεστρέλ. Από αυτή τη δεύτερη εκπομπή της σειράς Οι παλιοί μας φίλοι είναι η επιλογή που σάς προτείνω.
Η πρόσκληση στον Τώνη ήταν προσωπική. Εκείνος όμως έφερε μαζί του και τρεις φίλους του για να τον πλαισιώσουν. Τα ονόματά τους: Παναγιώτης και Γιώργος Καλλιβωκάς και Αναστάσιος Μαραγκός. Και τα τραγούδια, όλα ξένα. Και όλα, του Τώνη επιτυχίες: «Οι τρεις καμπαλέρος», «Μπέλα μπέλα Μαρί», «Αντιός πάμπα μία». Ο Τώνης Μαρούδας έφυγε απ'την ζωή τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 22 Ιουλίου του 1988. Σαν αύριο δηλαδή. Είχε γεννηθεί το 1920. Από τους πιο μεγάλους θαυμαστές του, ο Σεραφείμ Φυντανίδης. «Θέλω να μού κάνεις κασέτες με Μαρούδα και Στέλλα Γκρέκα», μού είχε πει. Και φυσικά δεν τού χάλασα το χατήρι.
Γιώργος Παπαστεφάνου
Ο Τώνης Μαρούδας πέθανε 22 Ιουλίου 1988
