Ένα εξαιρετικά αδικημένο λόγω συγκυριών album
Είχε την "τύχη" να βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα στις δύο σπουδαίες περιόδους ενός γκρουπ, το οποίο συνδύασε με ιδανικό τρόπο την ποιότητα στη μουσική του, μαζί με τα hit singles και τις θέσεις στα charts. Οι Aerosmith των 70s θεωρούνται σήμερα μία από τις καλύτερες hard rock μπάντες όλων των εποχών, ενώ οι Aerosmith των Permanent Vacation (1987), Pump (1989) και Get a Grip (1993) είναι μια πραγματική μηχανή hits, με τα Crazy, Cryin, Love in an Elevator, Amazing και πολλά άλλα να μπαίνουν σε κάθε σοβαρό greatest hits compilation τους. Το Night in the Ruts βρίσκεται ακριβώς στο μεταβατικό σημείο από την μία περίοδο προς την άλλη. Με τη σχέση παρεμπιπτόντως μεταξύ Joe Perry και Steven Tyler να είναι στα ιστορικά χαμηλά της. Ως τέτοιο, θα ανακαλυφθεί αργότερα και δη από τους πλέον φανατικούς οπαδούς των Aerosmith.
Κι όμως πραγματικά δεν έχει να ζηλέψει το πραγματικό, από albums όπως τα Rocks και Toys in the Attic, τα οποία και θεωρούνται τα καλύτερα της πρώτης περιόδου. Παρά τον ίσως πιο γυαλισμένο ήχο, τραγούδια όπως τα εισαγωγικά No Surprize και Chiquita αποτελούν εξαιρετικά hard rock δυναμιτάκια, ενώ η διασκευή στο Walking in the Sand των Shangri-Las είναι πιστή στο πρωτότυπο, με τα φωνητικά του Steven Tyler να ξεχωρίζουν. Το Three Mile Smile έχει αυτά τα riffs του Joe Perry που τόσο αγάπησαν οι οπαδού του γκρουπ, ενώ και ο υπόλοιπος δίσκος ακούγεται πολύ ευχάριστα, χωρίς να κάνει κοιλιά στο παραμικρό σημείο. Η ειδοποιός διαφορά με τα προηγούμενα και τα επόμενα albums, έγινε σαφής όταν ήρθαν οι επιτυχίες λίγα χρόνια αργότερα.
Το Night in the Ruts είχε την ίδια ατυχία με χιλιάδες άλλα πολύ καλά rock albums που κυκλοφόρησαν σε παλιότερες δεκαετίες. Σε μια εποχή προ internet και προ YouTube, οι τρόποι προώθησης ήταν πολύ συγκεκριμένοι και οι καλλιτέχνες έπρεπε να έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο όπλο μαζί τους. Το "δυνατό" single. Ήταν κάτι που έλειπε από το δίσκο και αυτό γίνεται σαφές σε όλους τους νεότερους οπαδούς των Aerosmith, οι οποίοι μέσω της τεχνολογίας βιώνουν την ακρόαση των δίσκων τους σε πολύ πιο μαζικό βαθμό. Η ύπαρξη ενός Sweet Emotion, ενός Nobody's Fault, ακόμα κι ενός Same Old Song and Dance, θα άλλαζε ολοκληρωτικά τη μοίρα αυτού του δίσκου. Δε συνέβη ποτέ. Δεν γίνεται να συμβεί όταν το κύριο single είναι μια διασκευή. Το Night in the Ruts ωστόσο παραμένει ένα πολύ καλό album.
Tracks :
1. No Surprize
2. Chiquita
3. Remember (Walking in the Sand)
4. Cheese Cake
5. Three Mile Smile
6. Reefer Head Woman
7. Bone to Bone
8. Think About It
9. Mia
